Lekker lezen, lekker lapen

Pim is gek op lezen en doet dat nu ook graag voor het slapen gaan. Hij gaat dan zelf op zijn buikje liggen en spit de boekjes door. Daarna zingen we nog een slaapliedje over de 'Olatant' en dan is het: "Lekker lapen!"

Pankoekie!

Pim is weer aan de beterende hand. Hij lacht, speelt, kletst en zingt weer. Hoera! Dit mocht wel gevierd worden en daarom trakteerde ik Pim (en papa!) vandaag op pannenkoeken, een van Pims (en papa's) favorieten.

Onder luidt gezang van 'Elsje fiederelsje' bakte ik de pannenkoeken. Ik werd begeleid door mijn achtergrondkoor (lees: Pim). Pim maakt zonder moeite de zinnen die ik zing af met het laatste woord. Af en toe speelt hij even en komt daarna weer terug om te zien hoever het staat met zijn 'pankoekie'.

Als het klaar is, mag Pim naar boven bellen. (Johan is met zijn kantoor verhuisd naar zolder. We hebben een interne telefoonlijn, en daar maken we nu dankbaar gebruik van.) Als Johan de telefoon opneemt, roept Pim luid:"Eten!" Met kort daarna gevolgd door:"Pankoekie!!!" De verrassing was weg, maar de lol was niet minder!

Pim is ziek

Pim is een zielig hoopje mens. Hij is ondertussen een week of vijf verkouden. Twee weken geleden was ik al bij de huisarts, omdat hij zo'n nare hoest had, waar hij maar niet vanaf kon komen. Gelukkig niet echt iets aan de hand. Paracetamol moest hem er weer bovenop helpen. Na anderhalve week knapte hij op... voor één dag!

Binnen twaalf uur zat Pim weer helemaal vol met slijm. De huis-, tuin- en keukenmiddeltjes lagen nog voor het grijpen. Na het weekend was het alleen maar erger geworden. Hangerig, wil alles, kan niets, huilen, zeuren, knuffelen... Zijn ontbijt kwam er net zo hard weer uit. Pim wilde:"Lapen, in bedje... da-da Hobbes!" Dat doet hij nu al vanaf maandag, de hele dag én de hele nacht.

Vanmorgen had hij ook koorts. De doktersassisten adviseerde om toch maar weer even zijn longen te laten luisteren. Daar zaten we dus weer, zelfde arts, zelfde zieke Pim, zelfde houtgreep, zelfde instrumenten. Pim vond het alles behalve grappig! De conclusie (wederom): oren en longen schoon. Oren wel geïrriteerd, vooral rechts. Pim houdt ook zijn handje tegen zijn rechterwangetje als hij hoest. Remedie: paracetamol, vier keer per dag! We hebben ondertussen een voorraadje ingeslagen, dus we kunnen even vooruit.

Pim is af en toe wat vrolijker, maar je doet hem het meest plezier met zijn bedje. Ik maak hem af en toe wakker om wat te drinken en dan is hij even beneden. Naast 'Tik-tak' mag 'Nijntje' ook af en toe weer op tv verschijnen. De Teletubbies vindt hij niets op dit moment! We hopen dat de rust hem goed doet en dat ons 'zielige hoopje' heel snel weer 'mens' wordt!

Dank u Klaas!

Pim heeft dit jaar Sinterklaas gevierd... Voor zover hij het door had dan. Het was een druk weekendje, voor ons, maar zeker voor hem. Op vrijdag kwam de Sint bij opa en oma in Eibergen. Alle kinderen en kleinkinderen waren aanwezig, dus de kamer was al snel gevuld met vijftien mensen. Pim heeft een enkel cadeautje open gemaakt. Verder vond hij het vooral leuk om zich achter het gordijn te verstoppen en 'kiekeboe' te spelen. Gelukkig vond hij de inhoud van een van de pakjes wel leuk: een houten loopwagen met daarop de afbeelding van Klaartje Koe.

We bleven bij opa en oma slapen. Op zaterdag vertrokken we meteen na het ontbijt naar opa en oma in Groningen. Want ook daar zou de gulle heilige nog een bezoek komen brengen. In de auto was Pim wonderbaarlijk vrolijk! Maar na een lange rit van bijna twee uur was het hoog tijd dat Klaas Vaak langs kwam. Na een lekker dutje moest Pim nog even mee op bezoek bij zijn overgrootvader. Om vervolgens na het avondeten de giften van de Sint van het kleurrijke papier te ontdoen. Wederom kon het uitpakken van de pakjes hem niet heel erg boeien. Wel was hij erg blij met zijn 'trommel' (tja, daar kun je en ton duploblokken ook voor gebruiken) en zijn 'tiets'. De prachtige driewieler vindt Pim vooral leuk om te duwen. Als hij erop zit wil hij toch wel graag 'uit'. Die bewaren we lekker nog even voor het voorjaar.

Roepen we net dat Pim 's nachts nooit wat heeft... Nooit doen dus! 's Morgens om 6.15 uur wordt hij ontroostbaar wakker. Het duurt lang voordat hij kalmeert: 'opa', 'oma', 'papa', 'mama', 'bimbam'... Alle indrukken komen voorbij. Hoopvol leg ik Pim na een kwartiertje weer in bed. Het is nu half zeven... Zou hij nog gaan slapen? Ons hummeltje is nog zo moe van alle indrukken dat hij nog lekker in slaap valt... tot negen uur!

Weer fris en fruitig brengen we 's morgens nog een bezoek aan Pims overgrootmoeder. Pim is zo moe, dat hij geen zin meer heeft in eten. Na een lang middagdutje, rijden we weer naar huis. Pim is ondertussen uitgeslapen en zijn maagje rammelt. Onderweg peuzelt hij een broodje chocopasta op en thuis gaan er nog twee pannenkoeken in. Pim gaat heerlijk in zijn eigen schone bed naar dromenland. Het was een erg gezellig weekend, maar home-sweet-home...

'Hoef nie!'

Pim verkent lekker zijn grenzen. Nou ja... lekker... Zijn ouders hebben er af en toe heel wat mee te stellen. Nog even snel een boodschap halen is er niet meer bij. Pim wil graag 'patatten' en als hij dus niet mag lopen, zorgt dat voor een heel drama! Hij maakt er een hele theatershow van, alsof hij zwaar mishandeld wordt. Maar 'nee' is soms toch echt 'nee' en zoals papa altijd zegt:"Pim mag een heleboel dingen wel, maar sommige dingen niet."

Laatst was het helemaal een verschrikkelijk. Pim zag een fiets en wilde daarop. Wij waren echter met de auto en ik denk niet dat de eigenaresse van de fiets ongevraagd haar trapijzer uitleent. Ik verkocht Pim daarom een 'nee', met als gevolg dat hij zo hard moest huilen dat hij ervan moest kokhalzen... Jammer maar helaas: mama's jas mocht ook nog even meegenieten van het laatst verorberde voedsel...

Ik moet eerlijk toegeven, dat zijn driftbuien heviger zijn als hij niet lekker in zijn velletje zit. Meestal is hij goed af te leiden. Dat werkt toch het beste. Daarnaast kan hij verbaal al goed duidelijk maken wat hij wil.
"Boekje kijke!"
"Pim, wil je dit boekje kijken?"
"Nee, a boekje!" (Vertaling: ander boekje)
"Welk boekje dan?"
"Loo!" (Vertaling: boekje met de leeuw)

Op deze manier voorkomt hij dus ook bij zichzelf een boel frustratie, want mama en papa begrijpen meestal wel wat hij bedoeld. En gelukkig is zijn eeuwige 'nee' op alle vragen, vervangen door het keurig opgevoede (ahum): 'Hoef nie!' Klinkt toch net iets lekkerder, nietwaar?

Dah dah Hobbes, Lapen

Daar zit muziek in

Vanmorgen hadden Pim en ik onze eerste 'muziekles'. In een groepje van ongeveer acht kinderen met hun ouders zongen we liedjes, speelden we met ballonnen, maakten we muziek en stapten we rond. Nadat Pim zijn eerste eenkennigheid had overwonnen vond hij het toch wel een geslaagde activiteit, vooral de ballonnen en het zingen van liedjes.

Helaas is Pim nog wel erg klein om zich ruim drie kwartier te concentreren op de muziekjuf:
'Het is hier warm, mag de deur open? Dat kan ik zelluf wel...'
'Hé, dat tingelding van de juf lijkt op een molentje, daar wil ik wel mee spelen!'
'Waarom moeten die ballonnen opgeruimd worden?'
'De juf heeft de voorraadkast open laten staan. Ik doe de deur wel even dicht... en weer open... en dicht... en...'
'Ik sla dat peutergebeuren wel over en begin meteen op de echte piano!'

Kortom: Pim vermaakte zich prima. En Mama? Die trekt de volgende keer gewoon wat meer luchtige kleding aan...

Ballon!

Pim bladert door een fotoboekje, waarin foto's zitten van mijn zwangerschap en van de eerste maanden van Pim. Ineens ziet hij mama's blote buik, 37 weken zwanger:"Ballon!"

'Hallo Klaas!'

De Sint is weer in het land. Pim heeft er nog geen idee van, maar zijn moeder vindt het helemaal geweldig. Pim kon er nog niet echt de lol van inzien, alhoewel de pepernoten er prima in gaan! De Sint op tv kon hem echter niet zo boeien. (Waar zijn de Teletubbies?) En wie komt er op het stomme idee om een enkele schoen bij de verwarming te zetten? (Schoenen zijn leuk om mee te patatten!)

Mama kon het niet laten. De schoenen werden geïnstalleerd, liedjes werden gezongen en verwachtingsvol gingen we naar bed. Het was niet voor niets, want de volgende ochtend waren onze schoenen gevuld met een chocoladeletter. Dank u Sinterklaasje...

N.B.: Pim is ondertussen helemaal verzot op zijn Sinterklaasbeker. Hij groet hem regelmatig ('Hallo, Klaas!') en is niet te beroerd om hem een kusje te geven.

Op grote voet

Pims oma had me al gewaarschuwd:'Je moet Pims voeten goed in de gaten houden, want Johan deed zijn tenen altijd krom en liep dus zonder dat je het doorhad op te kleine schoenen.'
Nu had Pim zijn schoenen al een tijdje, dus ik was ijverig aan het observeren en voelen of de schoen nog wel paste. Aan de binnenkant zat geen afdruk, laat staan een slijtplek. Aan de buitenkant voelde de neus van de schoen leeg. Het zal dus wel goed gaan. Pim patatte (= stappen = lopen) ondertussen vrolijk verder...

Het leek wel of Pims voeten niet meer groeiden en daarom wilde ik vorige week naar de schoenenwinkel om zijn 'patat'-gereedschap eens op te laten meten. Maar je weet hoe dat gaat, geen tijd, niet handig, komt nog wel. Totdat hij op vrijdag bij mijn moeder steeds omviel tijdens het lopen. Ik besloot spijkers met koppen te slaan. Nog geen half uur later stond Pim met zijn gloednieuwe patatbakjes weer buiten de winkel... 2 maten gegroeid! Schaam je mama!!!

Pim heeft een record gevestigd!

Papa en mama gaan namelijk nog wel eens met Pimmetjemans naar de dierentuin. Sterker, we hebben zelfs een abonnement afgesloten, omdat-ie (en stiekum wij ook eigenlijk wel) het zo leuk vindt om naar de beestjes te gaan.

En nu heeft Pim toch maar mooi meegeholpen om een nieuw bezoekersrecord van Tierpark Nordhorn te vestigen!

Dag, dag, mama!

Pim moest in het begin echt even wennen op het kinderdagverblijf. En ik weet best, dat tranen erbij horen als ik hem dan achterlaat. Hoe ik dit echter rationeel wel snap, gevoelsmatig went dat nooit.

Deze week bleek, dat Pim mama best even kan missen. We kwamen aan bij het KDC. Ik draag hem op mijn arm naar binnen en trek bovenop een tafeltje in de gang zijn jas uit. Ik zet Pim op de grond om zijn jas aan de kapstok te hangen. Pim stapt in één streep naar zijn lokaal. Hij probeert bij de klink te komen, maar dat lukt hier nog net niet helemaal. Ik open de deur en help hem even over de drempel. Pim wordt opgevangen door de leidster en krijgt aan tafel een beetje drinken. Alsof hij hier altijd zo relaxed binnen stapt!

Nou daar stond ik: blij, maar ook wel een beetje onthand. Mama kreeg nog wel een kus en daarna zwaaide hij 'dag, dag, mama!' Ik geloof dat ik hier wel aan kan wennen!

Helpende hand

Pim vindt het leuk om mama te helpen met klusjes. Het uitpakken van de vaatwasser is het leukst. Hij geeft de schoon gewassen vaat keurig aan mij, zodat ik dit op kan bergen. Maar hoe leuk Pim het werkelijk vindt, blijkt uit het volgende voorval.

Tegenwoordig staat Pim op met de 'tuhtuhtuh', in onze taal de Teletubbies. Hij mag er af en toe best naar kijken, zo ook deze morgen. Eerst had hij me al geholpen met het uitpakken van onze 'Truus'. Het was half tien, 'Tijd voor Teletubbies, tijd voor Teletubbies!' Pim zat lekker op zijn 'troon' naar Lala en zijn vriendjes te kijken. Ik ruimde ondertussen de ontbijtboel op. Daarvan moest natuurlijk ook een deel een Truusbehandeling ondergaan. Ik had de vaatwasser nog niet geopend of... Stap, stap: 'Helpen, helpen!' Daar komt mijn handige hulpje al roepend aangestapt. Mama helpen ging toch nog net even voor tuhtuhtuh.

APK, anderhalf jaar

De brievenbus kleppert. Op de mat ligt een envelop met daarop: 'Voor de ouders/verzorgers van Pim Koning'. Het is een oproep, voor Pims periodieke keuring, de A(lgemene) P(im) K(euring). Ik had van andere moeders al een beetje gehoord waar 'ze' dit keer op gingen letten. Het stapelen van blokjes zou een belangrijke rol gaan vervullen. Nu heeft Pim pas sinds kort interesse in blokjes. Zou hij het bij de APK ook boeiend vinden?

Het is druk, dus we moeten lang wachten. Een deel ervan wordt opgevuld met het meten (86 centimeter) en wegen (12 kilogram). Keurig volgens de curve. Daarna komen we de tijd door met liedjes zingen, een bal en een paar kijkplaten. Pim heeft het ondertussen wel een beetje gehad. Eindelijk zijn we aan de beurt. We zijn nog maar net binnen (het gaat goed, Pim loopt sinds drie weken, slaapt, eet en drinkt goed...) en daar komen de blokjes. Pim ziet ze, pakt er één met rechts en zet die boven op een blokje... Hij pakt er één met links en zet hem bovenop het beginnende torentje. Bravo! Opdracht geslaagd.

Opgelucht haal ik adem... Want hoe kun je eigenlijk van een klein kind verwachten dat hij dit soort dingen op commando doet? Van binnen juich ik een beetje... helaas iets te vroeg... Pim ziet een lichtknop en als hij een lichtknop ziet, wil hij de kans niet onbenut laten. Lichtknoppen zijn er om bediend te worden en wel nu! Thuis heb ik er meestal niet zo'n bezwaar tegen, want het is maar even en dan gaat hij wel wat anders doen. In dit geval zie ik het niet zo zitten om met de consultatiemevrouw in het donker te zitten.

Ik verbied Pim om aan de lamp te komen. Afleiden helpt niet. Pim wordt boos. Ik zet hem op schoot. Pim wordt driftig. Ik spreek hem vermanend toe. Pim wordt heel driftig en slaat om zich heen. Ondertussen vindt zijn kleine knuisje mijn nek en zijn nageltjes knijpen vernijnig in mijn vel. Ik doe me behoorlijk zeer, en voel me daarnaast erg bekeken. De driftbui van Pim kan zo uit een boekje komen en de consultatiemevrouw observeert hoe ik mijn opvoedpraktijken toepas... Uiteindelijk kalmeert Pim en kan ik het gesprek met de consultatiemevrouw vervolgen. "Uw zoon is moeilijk af te leiden hè? Hij heeft duidelijkheid nodig. U corrigeert goed. Eventueel kan een 'strafstoeltje' of 'strafhoekje' helpen. Wilt u een folder mee over een informatieavond?"

Even krijg ik het idee dat Pim extreem driftig lijkt in de ogen van deze mevrouw. "Maar deze driftbuien horen toch gewoon bij de leeftijd?" Ze beaamt dat gelukkig. Verhit en wat beduusd sta ik even later buiten en zuig de frisse najaarslucht diep in mijn longen. Ons ventje heeft is meestal rustig, vrolijk en gezellig, maar heeft in een half uur even goed laten zien wat hij allemaal in huis heeft! Een kerel met karakter.

Trots

Pim gaat één middag in de week naar een kinderdagverblijf. Dat gaat prima. Bij het brengen en halen wisselen papa en mama natuurlijk informatie uit met de leidsters van Pims groep, maar één keer per jaar is het tijd voor een echt 10-minuten-gesprek. Het lijkt bijna of Pim al naar school gaat.

Ik was wel erg benieuwd naar dit gesprek. De meest belangrijke dingen hoor je natuurlijk meteen, maar ik was wel nieuwsgierig naar wat extra info. Ik had het idee dat het allemaal wel goed zat, maar ik stapte toch een beetje zenuwachtig het lokaal binnen. Ik ben natuurlijk 7 dagen per week, 24 uur per dag mama van Pim, maar dit is zo'n moment dat je je ineens weer heel bewust 'mama' voelt. Wat gaan ze vertellen?

De leidsters vonden dat hij snel gewend was, helemaal als je kijkt dat hij slechts één middag in de week komt. Pims favoriete speelgoed is autootjes en boekjes. Dat van die autootjes merk ik thuis nog helemaal niet zo erg, dus dat was erg grappig om te horen. Zingen vindt hij ook geweldig. Hij kon zich goed alleen vermaken en was niet bang om op anderen af te stappen. Met zijn taal lag hij redelijk voor op zijn leeftijd. Kletskous!

Kortgezegd gaat het dus prima! Mijn zenuwen hadden plaatsgemaakt voor een blij gevoel. Ik was al trots op ons mannetje, maar ineens voel je je weer heel bewust een 'trotse mama'!

'Motuhtuh'!

Pim is dol op molentjes. Daaronder verstaat hij bijna alles wat draaibaar is: de molen waar de molenaar aan het werk is, windmolens, een 'blaasmolentje' van de kermis, de watersproeiers in de vaatwasser, een draaiende wasmachine... maar een ventilator kan ook prima!
Pim kreeg van Johans oma een molentje waar muziek uit komt. Helaas hebben we deze nog even weg moeten zetten. Hij wil er graag mee spelen, maar het is alleen een kijk- en luistermolentje en dat is toch wel moeilijk te begrijpen.

Verstoppertje

Wij waren dit weekend boven het een en ander aan het reorganiseren. Pim vond het geweldig om boven te spelen. Klimmen op het logeerbed, de werking van andere lichtknoppen proberen, spelen met ander speelgoed... Maar het allerleukste is gewoon de bovenverdieping ontdekken. Achter die schotten kan hij zich in ieder geval heerlijk verstoppen en papa en mama hebben hem gevonden!

Prins Pim

Pim heeft 'Koning' als achternaam. Daarom werd hij bij zijn geboorte al 'koningskind' en 'prins' genoemd. Van mijn collega's kreeg hij in ieder geval een echte troon. Toen was hij er nog een beetje klein voor, maar inmiddels komt hij goed van pas. Pim gebruikt hem graag bij het tv kijken, een koekje eten aan de lage tafel... of gewoon als klimtoestel!

Stoere stapper

Helaas kan ik de gefilmde beelden van onze stoere stappende boef nog niet op mijn weblog plaatsen, maar deze foto's zijn een goed alternatief! Hij heeft er zelf in ieder geval veel plezier in!

Grote wereld, ik kom eraan!

Het is donderdag 9 oktober. Het zonnetje schijnt... lekker fietsweer! Ik doe Pim zijn jas aan en ga naar buiten. Ik zet hem op zijn voeten op de grond om de fiets te pakken. Hij blijft stevig staan. Ergens verwacht ik dat hij zich binnen enkele seconden op de grond laat ploffen. Maar tot mijn en zijn grote verbazing, zet hij eerst een paar stapjes vooruit! Alleen! Helemaal los!

Ik kan mijn enthousiasme niet verbergen en prijs hem luidkeels de hemel in. Als reactie hierop gaat het zolderraam open. Johan vraagt zich af wat er aan de hand is. Als hij het bijzondere nieuws hoort, sprint hij twee trappen naar beneden. Ik zet Pim wederom op zijn voetjes en onwennig, wiebelig maar zeer trots stapt hij de wijde wereld weer in!

Bleef het deze keren bij drie tot vier stapjes, na onze fietstocht oefende Pim vast voor de vierdaagse van Nijmegen, want toen liep hij een meter of acht! Inmiddels loopt hij steeds meer. Het liefst kleine stukjes, want voor de lange afstanden kiest hij voor de sneltrein (lees: kruipen). Maar het begin is er, hij heeft er lol in en het gaat steeds beter. Grote wereld, Pim komt eraan!

PS: De reden dat deze mijlpaal nu pas op de weblog verschijnt is, dat we de opa's en oma's live met Pims wandelkunsten wilden verrassen. Dat is inmiddels gelukt. Tevens is dit historische feit vastgelegd op video.

Bootje etuh!

Pim kletst ons de oren van ons hoofd. Erg gezellig en ook erg handig, want hij kan ons al van alles duidelijk maken. Gisteren op het kinderdagverblijf KOE, vertelde hij aan het eind van de middag: papa, auto, huis. Daar had onze kerel groot gelijk in, want papa zou hem zo met de auto ophalen en dan gingen ze naar huis. Toen we dit vanmorgen aan de oppas vertelden, kletste Pim ook mee: papa, auto, buh (= koe). Klopt als een bus toch?

Godzijdank kan hij ook in noodgevallen ons het een en ander vertellen. In september (ja, ik loop achter met mijn logjes), vierde mijn moeder haar verjaardag. Op deze verjaardagen wordt flink getrakteerd, en Pim at vrolijk mee: een heel stuk slagroomtaart, een paar plakjes worst, een paar chipjes... En na afloop groentesoep en stokbrood. Onze buiken waren goed gevuld!

Bij thuiskomst gaven we Pim nog wat te drinken en toen was het tijd voor een goede nachtrust, maar Pim dacht er anders over. Op het aankleedkussen begon hij te huilen. Nu doet hij dat wel vaker. Hij is dan moe en wil naar bed, maar eigenlijk wil hij ook nog spelen. Een liedje of een speeltje brengen hem dan vaak weer op andere gedachten en dan is hij weer vrolijk en kan hij lekker gaan slapen. Maar nu werkte niets, het huilen werd alleen maar erger. Uiteindelijk kwam het grote woord eruit:"Bootje etuh, bootje etuh!" Zou Pim dan nog honger hebben? Jawel, na een hele boterham én een schaaltje vla, was zijn buikje lekker gevuld en kon hij heerlijk gaan slapen.

Ik voelde me toch wel even een slechte mama... Wat fijn dat je al zo goed kan praten Pim!

Ode aan Hobbes

Onze hond is een echte kindervriend. Dat blijkt uit alles. Als er kindjes op visite komen, springt hij door het huis van plezier. Toch zal hij niet tegen de kinderen opspringen. Als hij het geknuffel van de kids zat is, dan zoekt hij een rustig plekje op.

Pim en Hobbes zijn ook dikke vrienden. Pim vindt het leuk om tegen Hobbes aan te leunen, tussen zijn poten door te kruipen of over hem heen te klimmen. Hobbes vindt het prima. Pim deelt zijn lekkers ook graag met zijn witte vriend. Als hij zijn koekje niet meer lust, en het - tegen onze zin in - aan Hobbes wil geven, dan draait onze veelvraat zijn kop weg. Hij pakt het lekkers niet uit Pims handen. Als ik sta te koken, dan staan Hobbes en Pim zij aan zij achter het hekje, te genieten van de geuren die uit de keuken komen. En gaan we wandelen, dan moet 'Habbe' mee!

Helaas gaan sommige dingen nog niet zo lekker en moet Pim ook nog het een en ander leren. Mama kriebelt altijd Hobbes' oren, omdat hij dat zo lekker vindt. Maar wat is nu het verschil tussen kriebelen en erin knijpen, eraan trekken of - erger nog - eraan hangen? Pim weet het verschil nog niet. En die frutseloren van Hobbes, werken als een magneet. Als Pim maar even de kans krijgt dan grijpen zijn handjes in die richting. Meestal kunnen we op tijd ingrijpen. Soms staat Hobbes met zijn ene oor naar de grond gericht, omdat het gewicht van Pim eraan bungelt. In het ergste geval laat Hobbes een piep horen. Gewoonweg, omdat Pim hem zeer doet. Hier schrikt Pim enorm van en dan gaat het weer even goed.

Lieve Hobbes, je baasje en vrouwtje proberen Pim te leren dat hij niet aan je oren mag slingeren. Je hebt zoveel geduld en we hopen dat je dan nog even op kan brengen. Je bent onze lieve, trouwe, goedzak. Hopelijk ben je nog net zo blij met ons, als wij met jou.

Een kind kan de was doen

Pim vindt het heel erg leuk om te helpen met huishoudelijke klusje. De vaatwasser was al heel lang erg leuk. De lades eruit trekken en er weer in doen, de klep dicht doen en nu hij het 'motuhtuh' (=molentje) erin heeft ontdekt, is het helemaal feest!

Andere leuke bezigheden zijn: opruimen (alle blokjes in een doos/kist/vormenstoof), lades en kastjes dicht doen (én weer open), lades reorganiseren (want mama's manier van inpakken is toch niet zo handig), stofzuigen (lees: meerijden op de stofzuiger) en als laatste: helpen met het vouwen van de was. Al is het dan wel van de regen in de drup: kleine wasjes, grote wasjes, Pim zit er het liefste bovenop!

Papa-post

Zo, nu maar weer eens een bericht van papa. Terug van weggeweest, zeg maar. Al zal het volgens Pim vast niet uitmaken, want hij verwisselt de p nog wel eens voor de m. Papa wordt dan al gauw mama en vice versa.

De spraakverwarring wordt natuurlijk het leukst als hij zijn eigen naam uitspreekt. Dat klinkt dan als Mip. Maar de oer-Groningse groet 'Moi' (die hij van opa en oma, of oma en opa leerde) verandert in 'Boi' en als er iets valt, klinkt er 'boep'. Wat zal hij hier en hier van maken?

A state of happiness

We zijn weer terug van een weekje weggeweest. Heerlijk genieten van die 'state of happiness' bij Center Parcs... wat dat dan ook mag inhouden. Voor ons betekende dat vooral: relaxen. We hebben geen prachtige kerken bezichtigd, geen culturele ontdekkingen gedaan en zelfs geen ellenlange wandelingen gemaakt.

Onze vakantie was simpel:
Uitslapen, tot 8.00-8.30 uur. Dan meldde Pim zich. (Geweldig kind!) Pim uit bed en lekker even bij ons in bed ravotten. Ontbijten en douchen. Inmiddels was het al snel half 10. Pim keek dan vaak even naar de Teletubbies. (Lala - de gele, door Pim Jaja genoemd - is erg favoriet!) Daarna zwemmen, lunchen en slapen. Pim èn zijn ouders! Tegen 15.30 werd Pim wakker. Eindje wandelen, eten, Pim in bad en bed, wij lekker voor de tv of een potje Yathzee, Scrabble of Kolonisten. En zo gingen de dagen (te) snel in vreugde voorbij...

Nog even wat specificaties: Pim is mee geweest uit eten (hij kan uit een rietje drinken!) en hij is een ochtend (samen met ons) naar de Kidsclub geweest: klauteren en knutselen. Zijn eerste vingerverfschilderij is een feit! Alleen lastig als je verkouden bent en graag met je (volledig onder verf zittende) handen langs je neus wrijft. En als je dan ook nog moe wordt en de slaap uit je ogen wilt vegen, is het feest compleet! Sminken hoefde dus niet, dat had Pim zelf al gedaan!

Berend Botje

Berend Botje ging uit varen. Volgens het liedje belandt hij in Amerika! Wij gaan ook naar Amerika... met de auto. Naar Limburg dus. Volgende week verhuizen we ons boeltje en genieten we met volle teugen van de burgerlijkste vakantiebestemming die er is. Maar dat geeft niet. Lekker even tijd voor elkaar, lekker luieren, beetje zwemmen, stukje wandelen, lekker eten, boekje lezen. Als dat burgerlijk is... Dan hou ik van burgerlijk!

De liefde voor muziek

Pim is enorm gek op liedjes zingen. Het meest favoriet is het schommelliedje 'Heia, bombeia'. Dit is een door de oma van mijn nicht zelfverzonnen liedje, dat ze zong als er een kindje in de schommel zat. Het lied wordt dus nog steeds gezongen, en met succes! Pim zegt nu zelf 'heia bombeia'. Sterkter nog, hij staat er mee op en hij gaat ermee naar bed! Vanaf november ga ik met Pim naar een cursus: Muziek met peuters. Ik denk dat dit wel in de smaak gaat vallen!

Klouterkabouter

Pim is erg druk met praten. De motoriek laat hij even voor wat het is... alhoewel: Pim klimt heel graag de trap op (zie foto)! En als hij boven is, doet hij meteen het traphekje dicht! Geweldig, vent! Alleen moet mama er dan ook nog wel even door.

Nee, Pim loopt dus nog niet. Wel kan hij nu een lepel met warm eten in zijn mond steken, zonder dat het eten voor de eindbestemming de reis onderbreekt. Liedjes doet hij mee met gebaren ('Klap eens in je handjes' en 'In de maneschijn') Maar praten is dus favoriet. Hij begint nu met tweewoordzinnetjes.
Pim tegen mij:'Papa bah.' Blijkt dat Johan net gezegd heeft dat hij zijn slabber niet in zijn mond mag doen:'Mag niet Pim, bah!'
'Slapen, bedje' en 'Broodje eten' doen het ook erg goed.

Pim: een kletsende klouterkabouter dus!

Kuikentje

Pim vindt muziek geweldig en sinds kort kan hij er ook op dansen. In het onderstaande filmpje is het zittend. Vandaag belde Johan mij op mijn mobiel waarop ik dit liedje als ringtone heb geinstalleerd. Pim stond bij een stoel en begon acuut te swingen! Nu is het ook wel een aanstekelijk liedje... probeer hem maar weer uit je hoofd te krijgen! Je bent gewaarschuwd...

Partyanimal

Pims oom is getrouwd! Johans broertje stapte afgelopen vrijdag in het huwelijksbootje met zijn vriendin. Arjan (Arre) en Marianne (Janne) zijn nu officieel man en vrouw en wij waren natuurlijk van de partij. Mooie 'gom' en prachtige 'bruid', het weer viel gelukkig mee, gezellige mensen en 's avonds een super band: In Bloom. Lekker swingen.

Pim hield zich prima staande in het feestgedruis. 's Morgens wilde hij natuurlijk niet slapen. Tijdens de plechtigheid was hij voorbeeldig, ondanks dat het dan normaal zijn slaaptijd is. En... rozijntjes en wat speelgoed doen ook wonderen! Het moment suprème naderde: Pim mocht namelijk de ringen geven. Samen met papa, want alleen lopen lukte nog niet zo, gaf hij het doosje netjes af.

Na alle plechtigheden heeft hij even lekker geslapen en daarna gesmuld van de steengril. Broodjes, vlees, slaatje, patat en een toetje gingen er prima in. 's Avonds logeerde Pim bij vrienden van Janne. Zij hebben ook twee kindjes en daarvoor hadden ze oppas geregeld. Helemaal super dat Pim daar ook bij kon zijn. Om 1.30 hebben we hem opgehaald. Slaperig keek hij om zich heen en toen hij Johan zag zei hij:"Papa..." (smelt). Wij logeerden met ons allen bij opa en oma 'BimBam' en toen we Pim daar weer in bed legden, sliep hij meteen weer verder! Wat een kanjer he!

's Morgens werden Johan en ik allebei om 7.00 wakker. Moe en suf... als Pim nu nog heel even slaapt... Om 10.00 schrok ik wakker:"Johan, heb jij Pim al gehoord?" We stonden meteen naast ons bed, maar eenmaal beneden bleek dat opa en oma Pim onder hun hoede hadden genomen. Ze waren er al vroeg uit gegaan om voor Pim te zorgen en wij mochten lekker uitslapen. Nou, dat is gelukt! Opa en oma: Bedankt! En andere opa en oma: Bedankt voor het zorgen voor Hobbes!

Keukenprins

Pim kan goed zelf spelen, maar alles wat mama doet, is net even iets interessanter. Vooral als mama bezig is in de keuken. Het liefst zit hij er met zijn neus bovenop. Dus: mama schilt de aardappels en Pim zit er in de kinderstoel naast. Hij blijkt een erg goed hulpje, want hij kan prima aardappels/boontjes/worteltjes/... voor mama in de pan gooien!

Beestjes

Pim is gek op dieren. Vorige week bezocht ik met hem de dierentuin in Nordhorn. Deze ligt op nog geen half uur rijden van ons huis, het entree kost bijna niets en is super-mooi aangelegd! Alle beestjes zijn te zien op zithoogte, dus Pim hoefde zijn buggy niet uit. Er is een grote speeltuin (voor als hij wat ouder is) en een overdekte zandbak met speeltjes, waar hij zich nu heerlijk in kan vermaken.

Maar eigenlijk gaat het om de dieren. De beestjes die je ziet, verwacht je misschien niet altijd in een dierentuin. Ik vond het in ieder geval zeer verrassend: apen, parkieten, kinderboerderijbeesten, roofvogels, zeehonden, zebra's, bijen en een echt muizenhuis. Pim vond het geweldig (zoals je ziet)! En ik? Ik heb maar meteen een jaarkaart gekocht...

APK, 14 maanden

Er zijn alweer enkele maanden voorbij; tijd voor een nieuwe A(lgemene) P(im) K(euring) op het consultatiebureau. Onze eigen arts was met vakantie. Daarom nam een Friese dame, die na haar pensioen graag nog wat bij klust, het over.

'Vragen?'
'Nou niet echt... Tja, hij heeft wat moeite met slikken hebben we het idee, misschien de amandelen?'
'Misschien kun je eens via de huisarts bij de KNO-arts terecht.'
(Wij denken: maar u bent toch ook arts? Misschien kunt u even in zijn keel kijken?)
'Geeft en neemt hij al?'
'Ja hoor'
(Promt geeft Pim een paar blokjes aan Johan. Goed gedaan jongen!)
'Hij is erg vooruit gegaan sinds de vorige keer! Dan zal ik nog even zijn prikjes geven.'

Dan denk je bij jezelf een oude rot in het vak... maar klungelsmurf is er niets bij. Wat een gehannes met het voorbereiden van de spuiten! Pim in de houtgreep en gelukkig wel keurig geprikt. En een huilende klant verliet het pand.

Voor de statistieken: lengte: 82 centimeter, gewicht 10,9 kilogram. (Ter info: Met zijn lengte zit hij bovenin de groeicurve en met zijn gewicht in het midden.)

Wonderlijk

Dat Pim kletst is nu wel bekend. Leuk hoe zijn woordenschat met de dag toeneemt: Habbe (Hobbes), appe (appel), gpgp (zo doet een varken), buh (dat zegt de koe), aute (auto)... Erg gezellig! Helemaal als je hem 's middags uit bed haalt en hij rechtop in bed zijn knuffels staat toe te (s)preken! (zie foto)

Naast dit wonder heeft Pim gisteren op het kinderdagverblijf nog twee wonderen getoond. Hij heeft zijn eerste tekening gemaakt!!! Deze prijkt nu op ons magneetbord, en verdwijnt strakt natuurlijk gedateerd in een bewaarmap. Maar het allergrootste wonder is wel, dat Pim op het kinderdagverblijf fruit heeft gegeten! Alles op! Ik ga zo (tegen beter weten in?) ook een poging wagen...

Lekker stel

Leuk stel hè! Die twee 'zonen' van me. Ze lijken alleen niets op elkaar!

Oeps...

Ik haal boodschappen en kom een collega tegen. Wij staan even met elkaar te kletsen. Ondertussen komt er een man met zijn twee kinderen voorbij. Ik ken hem en zeg hem gedag. Hij kijkt wat verdwaasd terug en groet mij, waarop ik tegen mijn collega zeg:"Hij herkent me vast niet met mijn kleren aan!"

Dit vroeg natuurlijk om uitleg... Ik ken de man van het babyzwemmen, waar hij ook met zijn twee kinderen naar toe gaat. We zijn dan niet gehuld in kleding, maar wel in zwemkleding natuurlijk! Sappig detail, zijn zoontje lijkt nogal op Pim... Je zou er bijna wat van gaan denken...

Hieperdepiep!

Gisteren, 1 juli, was het alweer 6 jaar geleden dat Johan en ik in het huwelijksbootje stapten. De bruiloft was klein, maar goed zo. We hebben een mooi feest gehad. De jaren erna hebben we ook nooit groot gevierd. Een bloemetje, een etentje...

Gisteren was Pim op het kinderdagverblijf. Johan moest werken. Ik had lekker kunnen genieten van de 28 graden die het kwik aangaf. In plaats daarvan ben ik een start gaan maken met het schilderen van de zolder. De temperatuur daar was zo hoog, dat onze thermometer op tilt sloeg.

Om 16.00 uur hebben we 'onze' dag gevierd met een lekkere coupe ijs bij van der Poel. Daarna - want Pim is niet super dol op ijs - haalden we samen onze kleine man op. Hem trakteerden we op patat met een frikadel. Dat ging er in als koek! We hebben het klein gevierd, maar goed zo. En we besloten dat ons bootje nog weer 6 jaar verder vaart...

Beestjes

Pim is dol op dieren! Alles wat beweegt is geweldig! "Aap" is op dit moment een favoriet woord. We weten alleen nog steeds niet of hij nu de lamp bedoeld, of toch die aap die we eraan hebben hangen? Hoe dan ook, het is zo leuk om steeds meer met hem te kunnen communiceren!



N.B.: Het filmpje is vorige week gemaakt... daarom is een deel ervan een klein beetje achterhaald... Excuses hiervoor!

Stap voor stap

We zijn weer een stap verder, letterlijk en figuurlijk. Pims blauwe leren sloffen werden te klein, de neuzen waren grijs afgesleten en nu vielen er ook nog gaten in. Tijd voor schoenen, echte schoenen. Ik was al gewaarschuwd voor walgelijk hoge prijzen. In de winkel vertelden ze ook nog doodleuk, dat kinderen gemiddeld 3 maanden met schoenen doen.

Een gelukje: het was opruiming! Voor twee tientjes had Pim een paar stevige stappers. Daarnaast is het tweede geluk dat Pim bijna tegen maat 20 aan zit en daarom een maat 21 van schoenen heeft gekregen. Misschien doet hij er nu ook wat langer mee. De schoenen zijn niet voor niets van het merk 'Klavertje Vier'!

KOE (2)

"Pim, wat zegt een koe?"
"Buhhh..."



Afgelopen dinsdag werden mijn moedergevoelens weer op de proef gesteld. Pim ging weer naar het kinderdagverblijf (KOE). Ik droeg hem naar binnen. Veilig bij mij op de arm, observeerde hij de ruimte, de kindjes, de leidsters en het speelgoed. Vervolgens zwaaide hij 'dag-dag' naar de leidster en klampte zich aan mij vast. Zo, ik heb het hier wel gezien. Nu ga ik weer met mama mee naar huis!

Ik heb hem letterlijk overgedragen aan de leidster en liet een huilend kind achter. Mijn maag voelde het verdriet van Pim nog even. Daarna moest ik wel erg lachen om zijn eerste reactie. En wat bleek? Pim had zich prima vermaakt! Lekker geslapen, binnen en buiten gespeeld! Lekker in de zandbak... dat konden we de dag erna thuis nog merken...

Stap voor stap

Dit weekend heeft Pim veel bij vrienden van ons doorgebracht. Ik moest werken en Johan vertoonde zijn kunsten op de tennisbaan. Voor Pim erg gezellig, want hij kon lekker met hun twee kindjes spelen. En goed voorbeeld doet goed volgen...

Pim trekt zich al lange tijd op tot staan, maar als hij zich wil verplaatsen verkiest hij graag zijn knieën boven zijn voeten. Mijn vriendin vertelde terloops dat Pim vandaag bij hen langs de tafel had gelopen. Ze dacht dat hij dat al lang kon en was dus niet zo verbaasd. Wij daarentegen wel!

Daarnaast ben ik al heel lang bezig om Pim van zijn flesje af te krijgen. Maar ons kind lurkt gewoon graag aan de speen. Ondertussen heb ik de hele tuitbekervoorraad van de Prenatal, Kruidvat en Trekpleister in de kast staan, maar Pim vertikt het. Harde tuiten, zachte tuiten, grote tuiten, kleine tuiten... een flessenspeen moet het worden, een flessenspeen zal het zijn! Vandaag dronk hij echter zonder morren uit een tuitbeker. En niet een keer, maar 's middags en 's avonds! Ik sta morgen als eerste bij de Etos op de stoep. Deze tuitbeker hadden we natuurlijk nog niet in ons assortiment...

Olé!

Pim heeft op zijn verjaardag van oom Arre, tante Janne en oom Lorre een oranjeshirt gekregen. Ook al moet hij er nog een beetje in groeien, het is een super cadeau. Met het WK over twee jaar past hij er vast in. Hopelijk lijkt hij niet helemaal op zijn vader. Dan mag het shirt namelijk tijdens het hele kampioenschap niet gewassen worden. Hup, Holland, hup!

Traantjes

Pim is dinsdag naar het kinderdagverblijf geweest. De wenochtend ging prima, maar deze middag was toch lichtelijk dramatisch. Ik stelde me in op tranen bij het afscheid nemen. Die tranen kwamen. Met een klomp in mijn maag verliet ik het gebouw. Verstandelijk wist ik dat het goed zou komen, maar als ik mijn gevoel zou volgen, had ik hem direct weer meegenomen.

Aan mijn werk had ik een goede afleiding, totdat ik 's avonds Johan sprak.
"Hoe is het met Pim gegaan?"
"Nou..."
Ik voelde de bui al hangen. Hij had wel heel goed geslapen, maar voor de rest wilde hij alleen maar bij de leidsters op schoot zitten; boekjes lezen, de boel wat bekijken... Zodra hij op de grond gezet werd, produceerde hij waterlanders. Toen de andere papa's en mama's hun kroost kwamen halen en Pims papa nog niet verscheen, was Pim helemaal drietig.

Daar zat ik, op mijn werk. Ik wilde naar huis. Mijn zoon een dikke knuffel geven. Hem laten weten dat ze op het kinderdagverblijf heel goed voor hem zorgen. Dat papa en mama hem altijd weer op komen halen. Dat het heel leuk is met de andere kindjes. Maar ja, dat was mijn gevoel. Mijn verstand vond dat ik met niet zo aan moest stellen.

De dag erna was Pim niet lekker; overgeven, diarree, slecht eten. Gelukkig was hij verder niet ziek. Misschien is hij op dinsdag ook al niet lekker geweest? En kon hij hierdoor ook zijn draai niet echt vinden? Hoe dan ook, hij moet er even doorheen. Het is even wennen, voor ons allemaal!

KOE

Pim wordt echt een grote jongen. Hij kruipt als de beste. Opent en sluit deuren en lades. Praat echte woordjes: papa, mama, aap, uit, hahaha, dat, lamp (wamp). Als hij er taaltechnisch niet uitkomt dan bieden gebaren een uitkomst: drinken, lekker, dagdag, optillen, wegwuiven. Geweldig!

Dat is niet het enige waar hij groot in wordt, want vanaf volgende week gaat Pim naar school. Oké, het is 'gewoon' een kinderdagverblijf, maar voor mij voelt het een beetje als zijn eerste schooldag. De reden waarom, is helaas erg sneu. We hadden tot voor kort via het gastouderbureau twee mensen die op Pim pasten als ik moest werken. Dat liep lekker en het beviel prima. Nu is de ene oppas voor erg lange tijd uit de running en ze is niet meer in staat om op Pim te passen. Met tranen in mijn ogen hebben we vorige week afscheid van haar genomen. Wat nu?

De andere oppas bevalt prima. Toch zijn we flexibeler als we er een oppas bij hebben. Daarnaast komt deze oppas bij ons thuis. Dit is echt geweldig. Helaas komt Pim hierdoor niet meer met andere kindjes in aanraking. En dat vinden we toch ook wel belangrijk. Bij een belrondje langs kinderdagverblijven bleek er bij K(inder) O(pvang) E(srein) op de dinsdagmiddag een plekje vrij. En gezien ik bijna elke dinsdagmiddag moet werken, leek ons dit een geweldige aanvulling op onze gastouder.

Vorige week heeft Pim een wenochtend gehad. De leidsters vonden hem erg schattig en het ging werkelijk super! Dinsdag gaat hij voor het echie. Pim vindt het vast heel erg leuk, maar mama heeft toch wel een beetje de kriebels. Gezonde spanning zullen we maar zeggen.

Waterpret

Pim houdt van water: zwemmen, badderen, douchen, plensen in de waterbak van Hobbes... Toen afgelopen maandag de mussen door de hitte dood uit de boom vielen, werd het hoog tijd. Tijd om het badje op te zetten! Een gekregen Winnie-the-Pooh-exemplaar van 1 meter doorsnee, met een lekke bovenring zorgde toch voor het nodige vertier. En mama's voetjes waren er ook dolblij mee!

Cool!

Baby van het jaar... uh... de eeuw!

Pim dingt mee naar de titel 'Baby van het jaar'! Winnen we, dan komt Pim op de cover van 'Wij Jonge Ouders'. Daarnaast is Pim een jaar lang het gezicht van Prénatal en als klap op de vuurpijl winnen we voor de toekomst van Pim een geweldig geldbedrag!

Help ons een van de 101 finaleplaatsen in de wacht te slepen door nu op Pim te stemmen. Klik hier om je stem uit te brengen!

Big boy

Hiererdepiep... HOERA!!!

Ik ben alweer 1!

Pim was gisteren jarig. Hij is alweer 1 jaar. Pim werd zonder het zelf te weten blootgesteld aan blije en enthousiaste mensen. Hij was zich nergens van bewust, dus hij had van te voren ook nergens last van. Ik wel. Ik heb de bevalling opnieuw gedaan.

Het 'rommelde' al een paar weken. Vorig jaar deed ik dit... oh ja en dat... Johan weet je nog vorig jaar rond deze tijd... Mijn omgeving moet er gek van geworden zijn, maar ik wilde niets liever dan het hierover hebben. (Mam, nu begrijp ik ook dat jij - zelfs na 33 jaar - je bevallingsverhaal van mij - maar ook van broer en zus - steeds vertelt.) Wat is dat heftig zeg. De nacht voor Pims verjaardag heb ik ook erg slecht geslapen. Ik was zenuwachtig als een klein kind voor zijn eigen verjaardag. Zaterdagochtend was ik om 5.35 uur wakker. Dat is de tijd dat Pim is geboren. Maf he!

Pim onderging het feestgedruis. Het kaarsje op de taart was toch wel eng. Interesse in kado's had hij niet echt. (Ik wil namens mijn zoon iedereen wel van harte bedanken voor alle presentjes... Vandaag vond hij het wel leuk!) Ook vond hij de knuffels en kussen van de visite niet echt geweldig. Hij wilde spelen, bij de ander kindjes op de grond, kruipen en de wereld ontdekken. Geef hem eens ongelijk! Na wat slopende weken door de longontsteking, is hij nu aan een inhaalslag begonnen. Afgelopen week is hij voor het eerst gaan staan, hij kletst ons de oren van ons hoofd, kruipt door het huis alsof zijn leven er vanaf hangt en krijgt steeds meer vaardigheden onder de knie. Hij gaat zijn nieuwe jaar goed van start. Grote wereld: Pim komt eraan!

N.B.: Ik wil (nogmaals) iedereen bedanken voor de kado's, kaarten, berichten, telefoontjes en bezoekjes.

Hakke, hakke, puf, puf...

Deze 'hakke, hakke, puf, puf' slaat niet op het liedje 'Op een klein stationnetje' maar op Pim zelf. De virusinfectie van het verhaal hieronder, krijgt nog een vervolg. Hoe was het ook alweer? Na een snotterperiode waar hij niet doorheen kwam, bezochten we zondag 19 april de weekenddokter. Pim at weinig en dronk steeds minder. Zijn conclusie: virusinfectie. Neusspray mee, eventueel een paracetamolletje en verder moet Pims kleine lijfje zelf de 'beestjes' te lijf.

Op 22 april (deze mama werd 33...) toch nog maar even naar onze eigen huisarts, want Pim klinkt nog steeds niet erg lekker en zijn ogen zijn nog steeds erg ontstoken. Ook hier dezelfde diagnose: virusinfectie. Oogdruppels mee, eventueel een paracetamolletje en uitzieken.

Eigenlijk was ik er blij mee, want hij had nog niet zo lang geleden een kuurtje gehad voor zijn keelontsteking. En dat het wat langer duurde vond ik niet zo heel erg. Ik hoopte alleen dat Pim er zelf niet zo heel veel last van zou hebben. Hij leek wat op te knappen. De koorts was weg hij kreeg weer wat praatjes, maar zijn hoest klonk als die van een 90-jarig rokend opaatje en zijn ademhaling was kort.

Afgelopen maandagmiddag haal ik hem uit bed. Warm koppie, te warm. Weer koorts, weer naar de huisarts. De virusinfectie was doorgeslagen naar zijn luchtwegen. Twee seconden luisteren aan zijn longen lieten de arts al snel weten dat het niet goed zat. Bij de apotheek werden we uitgerust met antibiotica en 'puffers' (ventolin) om Pim meer lucht te geven.

Alle medicijnen zijn een drama. Pim vindt het drie keer niks. Hoe leg je een baby van nog geen jaar uit dat het 'puffen' is om hem te helpen? Dat lukt niet. Met een grapje, afleiden, wennen wordt het allemaal niet beter. Ik zie er elke keer tegenop om hem het kapje voor zijn neus/mond te zetten. Gelukkig knapt hij heel langzaam op. Dat maakt me blij. Helaas weet ik ook dat er veel mensen in onze familie zijn met astma. En dat vooruitzicht is toch minder zonnig. De tijd zal het leren, we zien het vanzelf. Carpe diem!

Communiceren... over beren!

Bij Pims APK van 11 maanden vroegen ze of hij wel kletst! Op dit moment doet hij weer prima zijn best... ondanks dat hij ziek is. Hij heeft een virusinfectie: zere keel, erg verkouden, ontstoken ogen maar gelukkig geen koorts. Wel heeft hij van de arts een neusspray gekregen en verder moet zijn lijfje het virus zelf overwinnen. Heel langzaam knapt hij nu op.

Maar goed, kletsen kan hij dus best. Een aantal voorbeelden: tatatataaaa (de herkenningstune van The A-team), papa, dat, hai, baba, dada, en hahaha (nadat wij bij het beren-broodsmeer-lied hihihi hebben gezongen). En als het niet lukt, werken gebaren ook prima. Als Pim zijn armpjes in zijn nek slaat (zie foto) dan zingen wij braaf:"Zooo, varen de scheepjes voorbij!!!"

Opa's bedankt!

Opa Joop is lange tijd druk geweest om het frame voor Pims schommel in elkaar te lassen en met Pasen heeft hij samen met Opa Jasper en met papa Johan het ding geplaatst. Het staat als een huis, of zoals Johan zegt:"Het huis valt nog eerder om dan de schommel." Nu ook de schommel eraan hangt het het zonnetje zich laat zien, is Pim aan het schommelen geslagen. Hij vindt het geweldig! Bedankt opa's!

APK (11 maanden)

De A(lgemene) P(im) K(euring) is weer geweest. Het echte werk is begonnen. Vroegen 'ze' voorheen met name hoe het eten, drinken en slapen ging, nu moet hij allerlei kunstjes kunnen.

Pim was die ochtend heel erg vroeg wakker en dus erg moe tegen de tijd dat we op het consultatiebureau aan kwamen. Ik hoor haar denken:"Weer een moeder met dat excuus." Nu is Pim altijd al rustig, maar dit keer was hij tam, bijna apathisch. Het eerste aangereikte blokje pakte hij keurig, de tweede gooide hij meteen weg!

Stapelt hij al?
Uh... Nee.
Weet hij wat een klok is?
Uh... papa, Hobbes en aap zijn geen probleem, maar de klok hebben we nog niet geoefend.
Trekt hij zich al op tot staan?
Niet echt. Maar hij tijgert wel en trekt dan ook zijn knieën er wel eens onder. Stevig zitten is geen probleem en kletsten kan hij als de beste... alleen nu even niet.

Pff, ik werd geloofd. Pim is goedgekeurd voor de komende 3 maanden. Hij wordt omschreven als rustig en alert. Zo is hij ook. Onze heerlijke man doet het prima! Deze mama maakt zich geen zorgen... en het bureau ook niet gelukkig!

Lengte: 77,7 centimeter, gewicht 10,7 kg

Op fietse

Pim zit op de fiets. Hij fietst niet zelf natuurlijk. Mama (of papa) mag het 'zware' werk doen, Pim geniet als een prins van het uitzicht. De eerste keer vond hij het wel een beetje eng. Hij drukte zich achterover in het fietsstoeltje. Toen hij ontdekte dat het veilig was ging hij lekker zitten en liet hij Jan de Wind weten dat hij ook wel heel hard kan blazen.
Nu vindt hij het geweldig. Af en toe kijkt hij lachend achterom of mama er nog wel is. Ondertussen bekijkt hij alles wat er om zich heen gebeurd en voorziet dat van commentaar. En ik heb fietsen nog nooit zo leuk gevonden! Ik heb zelfs een fietsroutekaart voor mijn verjaardag gevraagd!

Puzzelen met papa en Pim

Ik heb geweldige mannen in huis! (Daar poch ik wel vaker op, maar dit was weer eens zo'n emo-momentje.) Dat Johan een nuchter Grunniger is, is overal bekend, maar af en toe... Een onverwacht weekendje Parijs was al een enorme tranentrekker. Ook kleinere dingetjes werken goed (een gigantisch broodje met filet americain de dag na de bevalling!). En gisteren zochten de waterlanders ook een weg naar buiten.

Johan was gisteren jarig, mijn verjaardag is aan het eind van deze maand en daarom vierden we gisteren gezamenlijk onze verjaardag. Ik had voor Johan een praktisch cadeau gekocht. Hij vroeg erom, ik gaf het en dat was het. Ik kocht nog niet zo lang geleden een tennis-tas en ik vond dat een prachtig verjaardagscadeau voor mezelf, dus ik verwachtte niets meer. Manlief dacht er echter anders over.

Ik ben op dit moment nogal legpuzzel verslaafd en hij bedacht het ultieme cadeau. Hij moest er ook nog redelijk wat moeite voor doen, maar het resultaat is geweldig: een legpuzzel met daarop een van de leukste foto's van papa en Pim! De meeste afbeeldingen van grote puzzels zijn te walgelijk voor woorden en verdwijnen als ze af zijn (frustrerend genoeg en zonde van het werk) weer snel in de doos. Maar als het me lukt om deze in elkaar te krijgen dan wordt hij ook ingelijst. Nu nog een wandje zoeken waar we hem tegenaan kunnen spijkeren.

Pufclub reunie

De kids van de pufclub hebben weer een meeting gehad. Dit keer was het wat lastiger om ze allemaal in het gareel op de bank te laten poseren voor alle camera's, maar uiteindelijk is het gelukt. Geweldig om al die kleintjes van 10 maanden rond te zien kruipen, elkaar aan/in de haren te trekken (Demi zag binnen enkele minuten haar haarknipje al verdwijnen in de knuisjes van Mick) en alle verschillen en overeenkomsten tussen de hummels te ontdekken.

Pim had die dag niet zo'n blije dag. Hij werd wakker met een opgezet oog. Waarschijnlijk door de verkoudheid? Hij zag er ook niet al te florissant uit, maar hij hield zich kranig. En ondanks dat het voor alle baby's slaaptijd was, hadden ze genoeg afleiding om hun bedjes even te vergeten.

(V.l.n.r.: Pim, Renzo, Sanne, Lars, Demi, Yanick, Collin, Mick)

Ondernemende opa's

De opa's zijn erg in de weer geweest, zodat onze kleine man als het mooi weer gaat worden lekker buiten kan schommelen. Opa Joop (in mei wordt hij 80!) heeft een heel ijzerwerk in elkaar gelast. Samen met opa Jasper heeft hij dat met Pasen geïnstalleerd. Wat een teamwork. Nu moet het nog even lekker weer worden en dan kan Pim gaan zwieren en zwaaien! En voor als hij wat groter is staat er ook al een schuit-schommel voor hem klaar...

Fijne kerstdagen!

Geen grapje, maar Pims eerste paasdagen leken toch wel heel erg op een witte kerst. Zeg eens eerlijk... ook even over goede voornemens nagedacht?

En het ging vooruit!

Pim 'tijgert' nu ook vooruit. Hij onderzoekt zo de hele kamer. Vooral plekjes niet niet zo handig zijn, zijn geweldig: onder de stoel, onder te tafel, bij de deur... En het allerleukste is natuurlijk om achter Hobbes aan te zitten! Betekent dit het naderende einde van het boxtijdperk? Als het aan ons ligt niet, maar we zullen het zien (en horen waarschijnlijk!)

Blub blub

Pim kan erg goed zwemmen, ook onder water. Alhoewel... Pim lijkt een beetje dezelfde gevoelens te hebben als zijn moeder, maar het levert wel een leuk plaatje op!

Dag mama!

Pim is 10 maanden! Een hele mijlpaal alweer. Natuurlijk is hij nog klein, maar hij is al lang niet meer dat afhankelijke baby'tje van 10 maanden geleden.

Deze week gebeurden er veel nieuwe dingen... Hij verplaatst zich nu echt tijgernend achteruit door de kamer. Gisteren kwam hij zo in de hoek van de kamer terecht, waar hij met een of ander speelgoed ging spelen! De dag ervoor poogde hij zelfs in kruiphouding te komen. Zijn billen waren al gelicht en een knietje zat al onder zijn lijf. Spannend! De maxicosy hebben we ondertussen vervangen voor de 'normale' autostoel... Zo neem je toch steeds weer een stukje afscheid en tegelijkertijd begin je aan een nieuwe hele leuke fase!

Toch moest ik gisteren wel even een traantje wegpinken. Ik bracht Pim naar de oppas. Hij ging bij haar in de kinderstoel aan tafel zitten. Toen ik wegging zwaaide ik nog een keer voor het keukenraam. Meestal heeft hij weinig interesse. Hij keek nu wat heen en weer tussen de oppas en mij en hij zwaaide toen dag! Snif...

Teigetje

Pim tijgert het huis door. Ook redelijk snel, al heeft hij 'de vooruit' nog niet gevonden. Eén klein probleempje. Hij raakt nogal eens van de gebaande paden af en dat brengt hem op de meest spannende plekjes! Misschien maar een Tomtom kopen voor zijn eerste verjaardag?

Humor

Pim heeft humor! Johan stuurde mij het volgende filmpje. Pim en ik hebben er samen naar gekeken en samen smakelijk om gelachen. Jij ook?

Flesjestijdperk

Vanmorgen hebben we (weer) een mijlpaal bereikt. Pim is een echt flessenkind. Fopspenen vindt hij niets, maar hij kan genoeglijk aan de flessenspeen lurken. Daarbij laat hij zich graag bedienen. Hij hield ooit al zijn eigen fles vast, maar nu gooit hij zijn armpjes opzij en laat zich 'voltanken' door papa, mama of een ander die het graag wil doen. Pogingen om zijn handjes aan de handvatten te 'kleven' mislukken keer op keer, want ze zijn geheel ontspannen. Pims motto bij alles: waarom moeilijk doen, als het ook makkelijk kan?

Het advies is om rond de negende maand de fles te gaan vervangen door een (tuit) beker. Enthousiast ondernam ik al verschillende pogingen. Ook verschillende bekers, spenen en tuiten trouwens. Alles mislukte. De ene keer keek Pim er bewonderend naar, de andere keer bedacht hij dat zo'n tuitje ook een fijne bijtring was.

Met regelmaat zet ik de tuitbeker bij zijn fles en waag een poging. Sinds vorige week wil hij het tuitje in zijn mond! Een hele overwinning. Vanmorgen zat ik weer klaar met de tuitbeker. Zonder hoge verwachtingen trouwens. Dit keer wilde hij ook de tuit aan zijn mond en... Hij zoog eraan! Het wonder is geschied: Pim kan drinken uit een tuitbeker.

Ik heb niet de illusie dat de fles nu meteen vervangen wordt, maar hij weet in ieder geval hoe het werkt. Leuk detail is misschien dat hij drinken uit een gewone beker veel interessanter vindt. Is ook veel leuker natuurlijk, want alles loopt dan lekker in zijn trui.

Op de foto: Pims eerste flesje

Mopper-Pim

Pim kan soms goed mopperen. En dat is heel erg grappig! Hij vindt brood heel erg lekker en eet op dit moment bijna 2 boterhammen, 's morgens én 's middags. Daarbij eet hij ook de korstjes, als ze niet heel donder en/of hard zijn.

Tot voor kort at hij de korsten zonder morren. Sinds gisteren laat hij weten dat hij het binnenste van het brood toch lekkerder vindt dan het donkere randje. Bij de middenstukjes mommelt hij het brood lekker op. Bij de randjes mommelt hij ook wel, maar dat gaat dan toch even gepaard met een brommend geluid en daarbij laat zijn gezichtsuitdrukking geen twijfel bestaan. "Ik heb liever geen korstjes!" Maar zo beroerd vindt Pim het (nog) niet, want hij eet ze uiteindelijk toch wel op.

Zo vader zo... (2)

Nog steeds horen we met grote regelmaat dat Pim steeds meer op Johan gaat lijken. Nog meer??! Maar ik moet toegeven: ik zie het ook. En ik ben er supertrots op! Is het geen geweldig stel? (Maar het is ook best leuk als iemand eens zegt dat hij iets van mij heeft ;-)!)

Leuk voor later

Weet jij nog dat je ook ooit heel erg lenig was? Ik niet, en ik kan me er ook niets bij voorstellen. Toch zijn we allemaal ooit een soort van elastiekje geweest. Om Pim als hij groot is te bewijzen dat zich ook ooit helemaal dubbel kon vouwen, hebben we het maar even op een plaatje vastgelegd. Even voor de duidelijkheid: hij stopt hier dus zijn eigen teen in zijn mond!

Pim lacht en bekijkt zichzelf daarna

Gister aan tafel had Pim de slappe lach. Tijd voor een filmpje.


Daarna bekijkt Pim datzelfde filmpje:

Krokodillen

Gelukkig knapt Pim weer op. Hij drinkt en eet weer wat, lacht weer meer en begint weer te spelen. Daarnaast heeft hij ook mijn 'crocs' weer ontdekt. Je weet wel, van die lelijke maar heerlijk lopende pantoffelslippers. Pim vindt ze werkelijk geweldig. We hebben laatst een proefje gedaan. Papa's redelijk doorsnee ogende schoenen, of mama's crocs. De krokodillenschoenen stonden toch echt met stip op één! En waarom? Misschien de gaatjes of het hengsel? Weet jij het? Het is dat hij nog niet kan lopen, maar anders had hij er een paar gekregen.

Pim is ziek

Onze kerel is zo drietig... Had hij al wekenlang een rochel in zijn neus, vorig weekend lieten de dikke snottebellen zich dan eindelijk zien! Hoera! Een weekje verkouden en dan knapt het vast weer op, dachten we. Gewapend met alle huis- tuin- en keukenmiddelen gingen we de snottebellen (zo groot als fietslampjes - een van opa Jaspers befaamde uitdrukkingen) te lijf. Stoombadje, zoutoplossing, Luuf, uitje... Pims snot kwam los en daar ging het om.

Afgelopen weekend werd het eten wat minder, het slapen en jammeren meer. Smaakt het niet? Tandjes? Toch iets onder de leden? Gewoon een fase? Gisteren hadden we al het idee Pim het eten moeilijk weg kreeg. Het drinken ging ondertussen ook steeds slechter. De ochtendboterham vervingen we door pap, zodat hij toch wat vocht binnen kreeg, maar vanmorgen was ook de pap een drama. Ik wilde niet meteen naar de dokter gaan, maar dat drinken baarde me ondertussen wel zorgen. De doktersassistent adviseerde toch om even langs te komen, zodat de dokter de longen kon checken. De longen bleken schoon, maar zijn keel zag er minder goed uit. Diagnose: keelontsteking!

Pim is met een kuurtje begonnen. Hij slaapt veel en tussen de slaapjes door hangt hij lekker tegen me aan. Beetje jammeren, beetje huilen, lekker zielig zijn en dat mag! Ik ben heel erg blij dat ik deze week veel thuis ben, zodat ik lekker zelf voor hem kan zorgen. Ik hoop dat hij heel snel weer opknapt. Ondertussen geniet ik van de ellenlange knuffels die ik hem nu kan geven...

Er is er een jarig...

Je zou het bijna vergeten, maar onze grote harige vriend is er ook nog! Hobbes is nog steeds net zo lief als altijd en ondertussen wordt hij steeds grotere vrienden met Pim.

Onze huishond is vandaag jarig! Hij is alweer zeven jaar. Ik wil daar nu dit jaar extra aandacht aan besteden, want vorig jaar zijn we het vergeten. Foei! En Hobbes moet nu zijn aandacht al delen. Daarom Hobbes: Van harte gefeliciteerd en dat je nog heel lang bij ons mag blijven!

PS: We hadden voor de vergeten verjaardag wel een goed excuus. Vorig jaar op 21 februari maakten we de pretecho en dat maakte toch wel enorm veel indruk. Toen wisten we al dat Pim op zijn papa ging lijken...

APK, 9 maanden

Tijd voor de statistieken! Pim is weer naar het consultatiebureau geweest voor de Algemene Pim Keuring. Hij is weer voor 2 maanden goedgekeurd! Voor de cijferaars onder jullie: lengte 75,2 centimeter, gewicht 10100 gram, dus ruim 10 kilo! Prima in verhouding, prima volgens zijn curve. Ook alle andere dingen gaan volgens het boekje, dus niets om ons zorgen over te maken. Maar dat deden we al niet.

Pim had gisteren zijn 9e ver-maand-dag. Dat vierde hij zelf met het doorbreken van zijn 6e(!) tandje. De CB-arts dacht te zien dat zijn tandvlees nog steeds rood was en er nog meer tanden aan zaten te komen. Verder draaide Pim voor het eerst van rug naar buik én weer terug. Dat eerste deed hij al wel, maar weer terug rollen op zijn rug ontdekte hij nu dus. Ondertussen blaast hij met zijn neus letterlijk snottebellen. Het snot blijft stromen, maar Pim blijft vrolijk! Ook met snottebellen blijft hij een lekker ding...