Oudejaarsdag

Het is 31 december, de laatste dag van 2007. De laatste dag van dit jaar brengen we thuis door. Met ons drietjes dit keer. Vorig jaar zat onze kleine 'Billy Turf' nog lekker warm en knus te schoppen in mijn buik. Nu zit hij lekker warm en knus met papa op de bank te kijken naar andere schoppende mannen (voetbal). Ondertussen mummelt hij een liga naar binnen. Smullen! De hond ligt te snurken op zijn kussen in een hoek van de kamer. Buiten knalt het vuurwerk, kruitdampen zorgen voor een mistig uitzicht.

Op 31 december is het een mooi moment om het afgelopen jaar te overdenken. Een jaar waar jullie allemaal getuige van zijn geweest. Leven en dood, mooie en minder mooie momenten. Al die dingen die het leven maken voor wat het is. Ik ga niet allemaal benoemen wat er gebeurde, want dat hebben jullie vast al gelezen. Toch overdenk ook ik dit jaar. Het was een top jaar, met Pims geboorte als hoogtepunt! Natuurlijk heb ik, net als ieder ander mijn wensen en tekortkomingen. Maar ik kan maar een ding concluderen en dat is dat ik zeer, maar dan ook zeer tevreden ben met mijn leven en alles wat daarbij hoort.

Ik wens iedereen (alvast) een zeer gelukkig, gezond en tevreden 2008!

Merry X-mas

Pim vindt Kerst erg leuk. Niet dat hij weet van de geboorte van Jezus Christus, de kerststal, de Wijzen en engelen. Ook heeft hij geen idee dat men zich tegenwoordig volpropt met alles waar je lekker voor kan zetten, ook al heeft hij op eerste Kerstdag prima gegeten. Verder zijn deze dagen niet zo heel erg anders, want mama moet straks 'gewoon' werken. Wat maakt Kerst dan zo leuk voor Pim?Alle lampjes, bling-bling en prullaria die je nu overal vindt en 'Meneer-de-sneeuw-meneer' die de Kerstman hem onder de kerstboom bracht!

Ik zou je het liefste...

... in een doosje willen doen. Dat hebben we dan ook gedaan! Een tijd geleden meldde ik dat Pim bij de C1000 door een echte fotograaf op de foto is gekomen. Het resultaat was super! We hebben ons een beetje beheerst en 'slechts' 5 foto's uitgekozen. Hierbij zoals beloofd het resultaat.

Wil je de andere kiekjes ook zien? Kom dan rustig op de koffie ;-)! En live is Pim ook heel erg leuk!

APK, 7 maanden

Pim en ik gingen vanmiddag voor een APK-tje. En het was ook dit keer Alles Picobello oKé! Houd je de statistieken bij? Lengte: 73,3 centimeter, gewicht: 9130 gram.

Zijn gewicht is wel toegenomen, maar blijft iets achter op zijn lengtegroei. Niet zo gek als je bedenkt dat hij op dit moment niet zo'n goede eter is. Verklaringen genoeg. Hij is al een week of drie verkouden en aan het hoesten. Daarnaast zag de CB-arts bobbels op zijn bovenkaak: tanden op komst! Afgelopen week wilde deze Bartje niet eens bidden voor bruine bonen. Zijn lievelingsgerecht! En ook het toetje (altijd favoriet) was niet lekker... Ach, het komt wel weer!

Karakter

Pim is alweer 7 maanden en hij toont steeds meer zijn eigen karakter. Hij ontpopt zich als wereldverkenner. Alles is mooi, alles is nieuw. De box is geweldig, maar niet als die in een hoekje staat. Pim ligt nu te pronken voor het raam. Hier ziet hij meer en dat vindt hij geweldig.

Hij observeert vooral en gaat daarna op onderzoek uit. De babygym is 'uit'. Pim vindt het nog wel leuk, maar met zijn spierballen en voetbalbenen slaat en schopt hij het ding steeds omver. Het activity-centre is 'in'. Naast alle draaiende en piepende dingen die hij in beweging zet, is het ook erg leuk om dit ding op te tillen... Gelukkig zit dit goed vast en kan er dus niet zo heel veel mee gebeuren.

Alles samen met papa en mama is ook leuk... Andere mensen zijn ook nog steeds erg interessant, vooral bekenden. Voor mensen die hij niet zo vaak ziet is hij niet bang, maar hij bekijkt ze eerst goed, voordat hij zijn geweldige twee-tandige lach op zijn gezicht tovert. Favoriete bezigheden: zandweg/hobbelweg, liedjes zingen, zweven of door de lucht 'vliegen', zbrt-en op zijn buik of wang, blazen in zijn gezicht, boekjes lezen... Ach, wat is niet leuk als alles nog nieuw is?

Je leest het: het gaat prima met onze kanjer!

Namens Audrey en haar mannen...

Iedereen kan toveren - Pim ook!

Hongerig heertje

Pim is verzot op eten... Vooral bruine bonen met appeltjes, ligakoek en broodkorst. Kijk hem eens smullen!

Als hij nu ook zo enthousiast werd van drinken, want naast melk wordt hij wat dat betreft nergens enthousiast over... Zal hij wel van zijn moeder hebben.

Oh, kom maar eens kijken!

Sinterklaas is afgelopen weekend al geweest. Omdat Pim zo zoet was heeft hij ook cadeautjes gekregen. Papa en mama waren ietwat teleurgesteld, want zij wensten wel een reisje naar Spanje... Maar ook de cadeautjes waren welkom!
Pim deed mee aan de after-party, want de Sint arriveerde zaterdagavond nogal laat bij opa en oma Eibergen. Maar ook de dag erna waren presentjes leuk... vooral het papier! Samen met papa scheuren was toch wel het meest interessant!

Pimmetjes speciaal

Pim is verkouden, dus mama haalt de trukendoos maar weer tevoorschijn: Zwitsal bad/douchegel met eucalyptus en tijm, zoutoplossing, luuf inhalatiecreme, matrasje verhogen en natuurlijk een uitje naast zijn bed. Gisterenavond voor we gingen slapen keken we even in zijn kamertje. De walm van het verse uitje kwam ons op de overloop al tegemoet. Pim lag heerlijk in zijn bedje naast het uitje te knorren. Lief he, zo'n Pimmetje speciaal...

Kiekje(s)

Pim is vandaag op de foto gekomen! "Nou, wat bijzonder", zul je denken. Het klopt. Wij hebben net als (bijna) alle andere ouders de hele harde schijf van de computer vol staan met Pim-foto's. De een nog leuker, liever en schattiger dan de ander. Maar, het kan nóg leuker... tenminste, dat is de bedoeling.

Vandaag hebben zoonlief en ik tussen de buien door een wandelingetje gewaagd naar het winkelcentrum. Bij de super kon onze bink 'voordelig' op de foto. Pim was vanmorgen niet al te vrolijk, en meteen na de fruithap (in pyjama, om zijn foto-outfit zo lang mogelijk vlek-vrij te houden) poetste hij zijn oogjes alweer. (Ja Francien, wij hebben je term nu ook in ons woordenboek staan!) Maar ik had goede moed. Niet geschoten is altijd mis, toch?

Er waren maar twee trotse moeders voor me, dus het wachten duurde niet lang. Net voordat Pim professioneel op de kiek gezet werd nog snel even wat gel in zijn haar en onze vent was er helemaal klaar voor. Wonder boven wonder lachte hij met grote regelmaat. En het resultaat... laat nog twee weken op zich wachten!

P.S.: Hoezo voordelig? Eén foto is gratis, maar als je de hele reportage wilt dan moet je €123,- dokken. Misschien een deel van de reportage dan? Ik heb de kunst afgekeken. Moeten we zelf ook kunnen. Helaas zeg ik dit nu bij mijn volle verstand. Als ik straks de prachtige plaatjes van Pim zie ben ik volledig ontoerekeningsvatbaar en dan denk ik nog maar één ding: HEBBEN!

Groeien

Het was me het weekje wel. Terwijl ik bezig was met werken, huishouden, socialiseren en overleven, vermaakte Pim zich met de allerbelangrijkste bezigheid in zijn bestaan op dit moment, namelijk groeien. Zijn moeder probeerde alle afspraken zo goed mogelijk te plannen. Naast mijn hoofd in alle drukte boven water proberen te houden, moesten we ook bijna letterlijk overleven. Johan en ik werden allebei tegelijkertijd ziek. Niet heel ernstig, maar wel erg lastig, want als je je titel als ouder wilt behouden, moet je door!
Ondertussen was Pim ook druk. Hij vierde zijn verhalfjaardag, kreeg zijn eerste cadeautje van Sinterklaas, had last van een 'sprongetje' en in zijn mondje boorde zijn eerste tandje zich een weg door het tandvlees, op zoek naar frisse lucht. Mama's drukke week is in een wat rustiger vaarwater gekomen, maar Pims groeiproces blijft de komende jaren nog wel aanhouden. En dan te bedenken dat hij niet eens een snipperdag op kan nemen.

Wat als...

... Pim niet naar de kapper zou gaan? Oké, de krullen ontstaan alleen door een permanentje, maar het ziet er wel leuk uit!

Boefje

Ons kind is naar de kapper geweest! Zijn lange haar werd steeds meer '[oude mannen haar'. Je kent het wel, van dat dunne haar in slierten dat kale mannen dan heel graag dwars over hun hoofd kammen. Nu is Pim bovenop zijn koppie gelukkig goed voorzien van een sprieterige maar lange haardos, dus daar kon wel wat af.

Woensdag was het zover. Bij mama op schoot, schort om en knippen maar. Pim vond het allemaal prima. Mama vond het toch wel wat raar, maar uiteindelijk heeft Pim een heerlijk borstelkoppie gekregen. Wat lijkt hij wijs en ondeugend ook. Wat een boefje he!

APK, 6 maanden

Pim moest afgelopen maandag naar het consultatiebureau, voor de Algemene Pim Keuring. Gemeten: 70 centimeter, gewogen: 8880 gram, beluisterd en bekeken.

Alles was picobello in orde. Hij maakte goed contact en oogt goed gezond. Alheewel, over ogen gesproken... Pim loenst een beetje met zijn. Hij heeft dus toch nog iets van zijn mama!. Het lijkt dat hij dat willekeurig doet. Hij groeit er waarschijnlijk overheen. Toch nog maar even gevraagd of zijn gewicht goed was, want velen vinden hem zo'n lekkere dikkerd. Gelukkig was dat keurig in verhouding met zijn lengte, al is hij natuurlijk wel een flinke vent!

De voeding gaat nu steeds meer veranderen. Fruit en warm mag meer, toetje, broodkorst en drinken erbij. En er mag een fles af. We hebben dat gisteren geprobeerd, want hij dronk steeds minder en dat ging prima. Hij sliep lekker door. We moeten er nu alleen wel op letten dat hij voldoende vocht binnen krijgt!

Verdraaid!

Precies een week voordat hij een half jaar wordt, draait Pim zich op zijn zij! Speciaal bewaard voor als hij bij opa en oma in Groningen is. Als je hem een heel klein beetje helpt, draait hij ook op zijn buik! Maar zelf lukt hem dat nog niet. Verder ontdekt hij zijn voeten: erg leuke bewegende dingetjes onderaan zijn lijf. En met een beetje moeite kan hij er ook nog mee spelen!

Druk, druk, druk...

Deze mama is op dit moment heel erg druk. Ja, nu even niet, want ik heb tijd om achter de computer te zitten, maar daaromheen wel! Veel werken en bezig met socialiseren. Daarom loop ik wat achter met de updates, maar dat poog ik 'even' bij te werken!

Wel gek, want je leest nu eigenlijk van achteren naar voren...

Reünie

Een tijdje geleden kreeg ik een verrassende brief in de bus. Twee oud-klasgenoten nodigden me uit voor een avondje bijkletsen met mijn klasgenoten van de laatste klas van de lagere school. Geweldig! Met één vriendin heb ik nog regelmatig contact, een enkeling kwam ik heel af en toe nog tegen en sommigen was ik helemaal uit het oog verloren.
Afgelopen vrijdag was het zover. Iedereen was getraceerd, maar zou iedereen ook komen? Op twee na, was iedereen aanwezig. Een enkeling had zelfs de moeite genomen om voor deze avond twee uur in de auto te gaan zitten. Het leek wel een scene uit Klasgenoten. Een voor een kwam iedereen binnen gewandeld. De meesten herkende ik meteen, bij sommigen moest ik twee keer kijken. Maar die had ik dan ook 20 jaar niet meer gezien. Twintig jaar! We worden oud! De meesten waren vader of moeder geworden (een mama was in juli bevallen van een tweeling!), dus de babyfoto's vlogen over tafel.
Op het eind was iedereen het erover eens, dat het voor herhaling vatbaar was... Tot volgend jaar dan allemaal!

Egypte

Belofte maakt schuld! Ik moet eraan geloven. Toen ik zwanger was, zei ik nog heel dapper dat ik graag één keer per jaar alleen met Johan op vakantie wilde gaan. Zonder kind. Gezond voor je relatie, kun je even andere dingen doen dan met een kindje, leuk voor opa's en oma's en vooral als het kindje klein is, mist hij nog niets aan een langere reis.
Maar nu Pim er eenmaal is, vind ik dat ik met een slaapdienst (één nachtje) al lang bij de kleine hummel weg ben. Dan heb ik het nog niet eens over zeven nachten, acht dagen! Johan oppert al een tijdje dat hij graag naar de zon wil. We zijn het er allebei over eens, dat Pim daar nu nog niets aan heeft. Maar kan ik wel zo lang zonder onze geweldige man? Het luxe-'probleem' zorgde voor nogal wat discussies. Om een lang verhaal kort te maken: we kwamen er niet uit. Daarom hakten we de knoop rigoureus door. We gaan! Gewoon proberen, dan weten we hoe het is. Misschien valt het heel erg tegen, misschien valt het heel erg mee?
Erg blij was ik niet na de boeking. Maar, zoals het elke keer gaat na een stukje 'afscheid nemen'... ook dit went. Ik heb ook best veel zin een een weekje niet zorgen en Pim heeft het vast geweldig in opa en oma's herberg en mist ons zeker niet... Maar andersom geldt dat niet, ben ik bang!

Ik zag twee ratten!

Ik zag twee ratten, met water spatten! Oh, het was een wonder! Oké, dit liedje kwam vanmorgen niet voorbij tijdens het babyzwemmen, maar wel vele anderen. Vanmorgen hebben we gezwommen in het Twentebad. Samen met Pims vrienden van de 'pufclub' Renzo en Lars en hun moeders. Pim vindt zwemmen geweldig, maar liedjes zingen vindt hij nog veel leuker!

Papa is beroemd...

... of berucht? Hij is op Teletekst gesignaleerd! Wil je weten in welke hoedanigheid? Kijk dan even op Johans weblog!

Party animal

We hadden alweer een feestje. Het lijkt of we een feestfamilie hebben. Nu is onze familie heel gezellig, maar feesten komen zelden voor. Toch hadden we afgelopen zondag weer een partijtje, dit keer van mijn zus en zwager, Pims oom en tante. Natuurlijk was Pim ook mee.

Hij vond al die aandacht maar wat leuk. We gingen met een huifkar door de landerijen van de Achterhoek. Slapend ging hij aan boord. Door het gehobbel sliep hij lekker verder. Je kan echter ook overdrijven! Eén mega-kuil en Pim was wakker. Maar bij mama op schoot was het ook leuk. Vooral de vlaggetjes waren interessant. De dikke jas was een minder groot succes, maar hard nodig met de koude wind.

Voor de lekkere patatjes was hij nog wat klein. Maar wat maakt het uit als je een heerlijke bonenschotel krijgt! Echt Pims favorier! En als je er even genoeg van hebt, dan slaap je toch lekker door het feestgedruis heen? Voor Pim no problemo!

Bij de tijd

Ik loop wat achter met mijn berichten. Zou dat komen door de wintertijd? Hoe dan ook Pim ligt er letterlijk niet wakker van!

Afgelopen zaterdag ging de klok een uurtje terug. We waren benieuwd welke impact dit op Pim zou hebben. Zou hij ons in plaats van 8.00 uur om 7.00 uur met zijn brede lach goedemorgen wensen? Dan mogen we nog helemaal niet klagen. We wachten af... Zondagmorgen... 7.50 uur NIEUWE tijd! Pim laat zich horen! Lekkere slaapkop!

Concentra...

tie! Weg is 'ie, mijn concentratie. Ik heb het idee dat ze sinds de geboorte van Pim in gewicht is afgenomen, misschien wel verdwenen. Zou ze op reis zijn? Of blijft ze voorgoed uit mijn leven weg?

Hoogst irritant. Vooral als er meer om me heen gebeurd kan ik me moeilijker focussen. Zit ik met een familielid/vriendin/collega te praten, moet ik herhaaldelijk vragen wat hij/zij zegt. Kijk ik TV, moet ik regelmatig aan Johan vragen wat er gezegd wordt. Als het een video-opname betreft dan kan dat trouwens ook aan onze video liggen, want hij speelt het geluid erg slecht af.

Hoe dan ook: het is erg vervelend. Ik hoop dat Mevrouw Concentratie binnenkort bij me op de thee komt. Misschien blijft ze dan wel logeren!

Sesamstraat

Met een kindje word je zelf weer jong. Brings back sweet memories... Zie jij ook naar wie Pim zit te kijken? Ik moet zeggen dat 'ie wel wat hipper is geworden.

Moppies van de week!

Van links naar rechts: Collin, Sanne, Pim, Mick, Lars, Renzo en Yannick

Gisteren kwam de Pufclub bij elkaar, samen met de pufresultaten! Geweldig om al die kleine mini-mensjes bij elkaar te zien. Geboren tussen eind april en begin juni 2007. Ik hoop dat het contact blijft. Naast de leuke groep die we hadden, lijkt het me ook leuk om alle kinderen te zien opgroeien.

De kids vonden elkaar reuze interessant. Sanne trok meteen Pims aandacht. Ze hadden alleen nog maar aandacht voor elkaar.Het sjansen is begonnen! Over 25 jaar een huwelijksfeest? Wie weet!

Pim eet prak

Zoals jullie ook in het onderstaande bericht kunnen zien, nuttigt Pim nu ook eens iets anders dan melk. 's Morgens krijgt hij een lekker (?) fruithapje en 's middags wordt onze vent verwend met een overheerlijk (?) groenteprutje. Hij kan er zelf nog niet echt warm voor lopen. Toen ik de tweede keer voor hem ging zitten met zijn bakje gekleurde pap, begon hij zelfs te huilen. Ik neem het hem absoluut niet kwalijk, want er zit kraak noch smaak aan. Toch gaat het steeds beter. En het gezicht dat hij trekt na een hapje smurrie is toch wel erg komisch!

Na drie (!) dagen hetzelfde (in verband met mogelijke allergieën), namelijk wortels en peer, was het vanmorgen tijd voor appel! Verandering van spijs doet eten, want dit ging er wel redelijk goed in. Al heeft Pim nog niet altijd door welke kant zijn eten op moet...

Eens wat anders dan melk!

Tennistalent

Het moest er nu eindelijk van komen. Johan, zelf enthousiast tennisser, zeurt al jaren aan mijn hoofd... "Neem nou eens tennislessen, hartstikke leuk!" Ik ben, zoals jullie al wel weten, niet zo'n sportief typje. Maar tennissen leek me nog wel wat. Maar dan vooral voor de lol, ik ben nogal faalangstig aangelegd en winnen is leuk, maar niet echt noodzakelijk.

Vorige winter zou ik gaan lessen. In het voorjaar zou ik dan mijn eerste wedstrijdervaring op doen. Vrienden van ons wilden ons (vooral mij) graag ondersteunen in het dubbelspel! Het liep anders. Beide vrouwen werden zwanger, dus de tennis kwam op de lange baan.

Dit winter had ik geen excuus meer. Niet zwanger, geen hernia, ook geen kleine smoesjes... Samen met de bewuste vriendin schreef ik me in. De eerste tennisles viel precies in de week dat we op vakantie waren. Maar gisteren was dan toch eindelijk de vuurdoop. Ik heb mijn eerste les gehad. Best wat zenuwachtig, want de vriendin heeft al jaren tenniservaring, stapte ik de baan op. En ach, ik bakte er, zeker in vergelijking met haar, niet zo heel veel van, maar voor een eerste keer was ik dik tevreden! Hijgen, puffen, zweten, denken... Conditie: nul! Ik maakte zelfs nog enkel leuk puntje en was er erg blij mee. Ik moet het toch toegeven, ik vond het nog erg leuk ook! Plezier: 10! Misschien schuilt er toch een tennistalentje in dit mens???

Best knap...

Best knap is ons kereltje, maar ook best knap is deze foto genomen! Een fotograaf zal vast nog wel wat opmerkingen hebben, maar ik als leek ben zeer tevreden over het resultaat!

Uit logeren

Doordat we gisteren begrafenis hadden, waren we genoodzaakt om Pim te laten logeren. Twee nachtjes nog wel! Voor het eerst twee nachten zonder papa en mama. Hij ging naar mijn moeder. Zoals gebruikelijk had mama er meer moeite mee dan Pim zelf. Ik weet zeker dat hij bij oma Moesje in zeer goede handen is, maar wilde en vooral kon ik hem wel zo lang missen?

We hadden andere dingen aan ons hoofd, dus veel tijd om erbij stil te staan had ik niet. Dat is misschien maar goed ook, want het ging hartstikke goed! Pim heeft goed geslapen (alleen zondag om 23.00 een huilbui door de vele indrukken van de dag), goed gedronken en voornamelijk gelachen. Daarnaast is hij verwend door opa en oma, zijn tante en zijn drie nichtjes. Nu ligt hij knock out in zijn bedje. Moe van maar blij met al die aandacht!

Een minpuntje... Ik mocht hem vanmorgen niet meer meer meenemen! Iedereen vond hem té leuk. Ach... neem het ze eens kwalijk!

TV

Sinds afgelopen week kijkt Pim echt TV. Keek hij voorheen even vluchtig naar de bewegende beelden in het zilvergrijze apparaat, nu is hij echt geboeid. Weliswaar niet erg lang, maar dat is niet zo gek voor zijn leeftijd. Nu bezitten wij sinds enkele weken digitale TV, inclusief een kids-pakket. En daarop vond ik babyTV. Een kleurrijk gebeuren en Pim vindt het reuze interessant. Het is een geweldig gezicht als hij rechtop (!) zit en met een open kwijlmondje naar de kleurrijke beelden zit te staren. Daar gaan je goede voornemens...

Kerelkiekje

Ik kan het niet laten, maar ik geniet altijd zo van 'papa en Pim'. Het zijn echte vrienden en heb blijft een geweldig gezicht en gehoor: de interactie tussen mijn grote en kleine kerel. Papa zorgt bij Pim regelmatig voor schaterbuien, en andersom is het al niet veel anders. Als dan de harigste van het stel zich er ook nog mee bemoeit...

(Maak zelf maar uit wie wie is!)

Vakantie met een randje

Wat vertel je over je vakantie als je net een dierbaar iemand hebt verloren? Ook al is dat het leven en gaat alles door, ik zie alles dan toch even in een ander perspectief. Het is wat cru om grappige dingen te gaan vertellen als je je niet erg grappig voelt. Daarom slechts een korte impressie...

We kozen deze vakantie voor het meest burgerlijke wat er bestaat: Center Parcs! Maar het kan truttiger: we kozen voor Drenthe! Om het nog kneuteriger te maken mocht de hond dit keer ook mee. En dat alles zorgde nog voor een hele volksverhuizing! Vroeger lachten we mijn zus uit, omdat ze met een aanhangwagen op vakantie gingen. Nu lachte ze ons uit, omdat we (in het bezit van een Renault Kangoo!) hun dakkoffer leenden. Bepakt en bezakt zochten we in Drenthe naar een bepaalde state of happiness. Dat is slechts gedeeltelijk gelukt, maar dat lag meer aan de omstandigheden dan aan het park.

Onze vakantie bestond vooral uit niets doen, ook wel relaxen genaamd. Lekker lummelen en luieren, een spelletje (scrabble was dit jaar favoriet), zwemmen, wandelen, frisse boslucht opsnuiven, lekker eten... We vonden het heerlijk!

Pim - gehuld in zwemluier en een échte zwembroek - ontpopte zich als een echte waterrat. Hij heeft zelfs twee keer (!) zijn spetterdiploma gehaald. Het gekke is dat hij spetteren het minst leuke onderdeel vond. Onder water gaan vond hij daarentegen niet echt problematisch. Gek kind... Voor het geval hij het idee krijgt om de nieuwe Pieter van den Hoogeband te worden, hebben we alles op tape vastgelegd. Bij deze laten we Center Parcs weten dat Pim te zijner tijd vast wel reclame wil maken voor het bedrijf. Hij heeft zijn eerste slagen immers in hun bad gemaakt?

Dag opa...

Er zijn een aantal mysterieuze zaken in het leven. De twee meest bijzondere daarvan zijn erg verschillend, maar toch zijn ze nauw met elkaar verbonden: leven en dood. Voor mij is een geboorte nog steeds niet te bevatten. Uit een klompje cellen ontstaat een ingewikkeld bouwwerk dat leeft. Een mens: een goed geoliede machine met een eigen karakter. Na een lang of kort leven, vol vreugde en verdriet, vol pieken en dalen zal op een dag de machine uitgewerkt zijn. Je bent dan genoodzaakt afscheid te nemen van een dierbaar iemand.

Krap vier maanden geleden maakten we deze foto. Vier generaties "Koning". Afgelopen dinsdag heeft onze lieve opa, Pims overgrootvader ons verlaten. Opa, we missen je. Vergeten zullen we je nooit!

Pim: en daar is...

Hij lijkt precies op...?

Vandaag hoorde ik het weer: Pim lijkt sprekend op zijn vader. Heel af en toe hoor ik wel eens dat hij wat van zijn mama weg heeft, maar de meesten stemmen toch op papa. Ik vind zelf dat hij steeds meer op zijn vader gaat lijken. Wat vind jij?

What's in a name...?

Ik bel het consultatiebureau om wat te vragen:
"Op dit moment zijn de medewerkers in gesprek, maar kunnen ze u terugbellen?"
"Ja, dat is prima."
"Om wie gaat het?"
"Pim Koning."
"Geboortedatum?"
"17 mei van dit jaar."
"P-J-J ?"
"Nee, P-I-M!"

(Wie had zijn zoon ook alweer Pim Jasper Janiek genoemd? Wij zelf toch zeker?!)

Kwijl-Air

Pim houdt van vliegen! We kunnen dus toch over enkele jaren met ons drietjes naar Zuid-Afrika! Alles wat hobbelt en bobbelt en door de lucht gaat vindt hij grappig. Als hij maar niet van de kermis houdt. Ik denk dat we dan zijn oom Arre en tante Janne in gaan huren, want papa en mama zijn niet van die waaghalzen.

Tot nu toe neemt Pim gelukkig genoegen met een vliegreis door het huis. Daarbij kwijlt hij het landingsgestel (= op deze foto papa) lekker onder. Johan heeft Pims vliegmaatschappij dan ook omgedoopt tot Kwijl-Air. En mocht je belangstelling hebben... Alle vluchten zitten volgeboekt!

Kleine kerel, flinke vent!

Pim wordt zo groot! Hij is ondertussen ruim vier maanden. Van een klein, muizig, vaag-de-wereld-in-kijkend mannetje, is hij nu een flink mini-mensje geworden. De late voeding is er af, dus hij slaapt nu van 19-8! Hij drinkt per dag vier flinke flessen, in plaats van een beetje borstvoeding om de drie uur. Naast huilen, lacht hij nu, soms schatert hij het uit en hij speelt.

Elke week ontdekken we weer wat nieuws aan dit wereldwonder. Pims nieuwste ontdekking is kruipen! Weliswaar als een rupsje, zonder zijn armen te gebruiken, maar hij komt vooruit! Nu moet hij alleen nog leren om zelf op zijn buik te gaan liggen. Maar ach, waarom zou hij zich druk maken, als mama het ook voor hem kan doen?

Party-animal

Oma Moesje, mijn moeder en dus een van Pims oma's, werd gisteren 65 jaar. Het feest werd groots gevierd. Pim mocht natuurlijk ook mee. Hij ontpopte zich als een echte feestganger. Hij werd keurig wakker op het moment dat we wilden vertrekken.

Tijdens het feest heeft hij zich netjes gedragen, maar dat zijn we van hem gewend. Even knuffelen, bewonderd worden, bij anderen op schoot, lekker buiten liggen in de kinderwagen, fles leegdrinken, boven slapen en weer even feesten. Een heel klein minpuntje: Pim vond de muziek nogal hard, want hij keek nogal bedenkelijk. Helaas was hij nog wat klein, want anders had hij gemerkt hoe leuk de entertainer was en dan had hij de luide muziek wel op de koop toegenomen. Gelukkig wilden zijn andere opa en oma best even een stukje met hem wandelen en toen ze terug kwamen was de muziek afgelopen. Zo kon hij er toch nog weer even bij zijn.

Thuis lekker een flesje en slapen. Papa en mama dachten dat hij wel een heel lange ruk zou maken, maar dat viel tegen. Die feestjes bevielen hem blijkbaar. En de drankjes ook. Om 4.30 uur had Pim namelijk erge honger (nadorst?). Een halve fles was niet eens genoeg. Dorst hebben en vrolijk zijn op dit onmogelijke tijdstip was wel gezellig, als het maar geen gewoonte wordt.

LAT-relatie

'Werk jij onregelmatig?'
'Ja.'
'Om het weekend?'
'Yep.'
'Vind je dat niet veel?'
'Nou, tja, misschien, maar het scheelt wel oppas regelen en door de week ben ik veel thuis.'
'Leven Johan en jij dan niet erg langs elkaar heen?'
'Valt wel mee toch? Johan werkt thuis, dus we lunchen altijd samen. En als ik een slaapdienst heb in het weekend, ben ik toch nog wel een groot deel van de dag thuis.'

Maar zien we elkaar wel zoveel? Misschien valt dat nog wel tegen. Ja, we ZIEN elkaar wel, maar tijd voor elkaar hebben is misschien iets minder. Op maandagavond sporten we nu nog allebei, ik straks alleen. Op dinsdagavond werk ik bijna altijd. Johan doet nog wel eens mee met een tennistoernooi, ook 's avonds. Vaak doet Johan de late voeding en slaap ik al als hij in bed stapt. Overdag is hij wel thuis, maar hij werkt natuurlijk wel! Om het weekend ben ik aan het werk, de andere weekenden zijn veelal gevuld met 'sociale verplichtingen'.

Als ik er zo over nadenk, lijkt het misschien niet heel veel, maar volgens mij zijn we er wel tevreden mee. Of valt dat tegen? Vorige week twijfelde ik toch wel aan onze kwantiteit van samen zijn. Ik slaap al. In de verte hoor ik Johan in bed stappen. Ik mummel nog iets van:'Heeft Pim goed gedronken?' en 'Slaap lekker.' 's Nachts moet ik naar het toilet. In het donker. Ik wil niemand wakker maken. 's Ochtends sta ik om 6.15 uur op, want ik heb vroege dienst. Op de tast pak ik mijn spullen, wassen, tanden poetsen... Hè, mijn sleutels liggen nog in de slaapkamer. In het donker sluip ik de slaapkamer binnen en ik weet ze te vinden. Zal ik de slaapkamerdeur open laten, zodat Johan Pim beter hoort? Maar dan krijgen we misschien muggen in ons slaaphok. De deur toch maar dicht. Beneden krabbel ik nog snel een briefje: 'Lekker geslapen? Hobbes heeft nog niets gehad. Tot straks!'

Als ik terug kom van mijn werk vraag ik hoe het vanmorgen gegaan is. Johan vertelt dat hij gelukkig vroeg genoeg wakker was, want hij had geen wekker. Verdwaasd vraag ik of ik vanmorgen met mijn duffe kop het alarm heb uitgezet. Wat blijkt: Johan heeft bijna de hele nacht op zolder geslapen, omdat hij zo aan het hoesten en aan het proesten was. En ik had niets, maar dan ook niets gemerkt en ik ben dus voor niets op mijn tenen het huis door geslopen! De kwantiteit van ons samenzijn valt dan misschien wat tegen, maar gelukkig is de kwaliteit van de spaarzame momenten waar we ons van bewust zijn (!) wel prima!

APK (4 maanden)

Vandaag was het tijd voor de A(lgemene) P(im) K(euring) op het consutatiebureau. Het ging allemaal nogal vlotjes. Uitkleden, op de weegschaal (7805 gram), meten (66,8 centimeter), hoofdomtrek (42,2 centimeter) en natuurlijk even plassen tussendoor. Boel schoonmaken, luier weer om, omslagdoek om en we konden al naar binnen.

Slechts enkele vragen dit keer: hoe het gaat (goed, maar alweer ! verkouden), soort voeding (Friso preventief hypo-allergeen), lengte van papa (194 centimeter) en mama (184 centimeter), hoeveel hij eet (ongeveer 950 cc per dag), of hij al draait (nee), hoe hij het vindt om op zijn buik te liggen (leuk). Hebben wij nog vragen? Uhm... Eigenlijk niet echt. Ja, misschien zijn hoofdje. Het is lichtelijk plat van achteren, door het liggen, maar dat is minimaal. We kunnen hem met regelmaat op de buik leggen (doen we al).

Toen was het tijd voor zijn prikjes (huilen, al bij voorbaat!). Een heel klein voordeeltje konden we toch ontdekken. Hij is nu voorlopig van zijn prikjes af. Pas als hij 11 maanden is plagen we hem weer. We houden zelf maar in ons hoofd dat de prikjes veel minder naar zijn als de gevolgen van de ziektes die je kunt krijgen als je niet geënt bent.

Omdat Pim 4 maanden is, mogen we de laatste voeding weglaten! Natuurlijk krijgt hij dan overdag per voeding meer aangeboden. Raar hoor. Aan de ene kant lijkt het me heerlijk om de voeding van 23.00 uur niet meer te hoeven geven. Eigenlijk komt het regelmatig voor dat Johan die aan Pim geeft. Maar aan de andere kant hoeft dat weglaten voor mij ook nog niet heel nodig. Johan en ik besluiten om er volgende week mee te beginnen. Ik heb dan (alweer) 4 weken vrij. Als Pim toch 's nachts nog honger heeft, dan kan ik overdag mijn slaapgebrek wel weer inhalen. Tot die tijd genieten we nog even van onze late uurtjes samen.

Hangjongere

Pim is er vroeg bij. Hij hoort nu al bij de groep hangjongeren.

Happy mum!

Vandaag reed ik in een huurauto na een slaapdienst naar Deventer voor een vergadering. Ik had drukke dagen gehad. Ook best wel wat slaaptekort.Van onze auto is de versnellingsbak kapot. Dat is een duur grapje kan ik je vertellen. En van het tanken word ik ook al niet blij. Benzine zorgt toch voor een ander prijskaartje dan gas. Toch was ik reuze vrolijk!

Het zonnetje scheen, de radio aan, die huurauto tufte lekker door, geen files, lekker gewerkt, Johan kwam me na het werk met Pim en Hobbes tegemoet lopen... Al meezingend op de leuke liedjes die op 3FM voorbij kwamen concludeerde ik: wat heb ik toch een leuk leven!

N.B.: Ik hoop niet dat dat ook door de hormonen komt... dan zit ik waarschijnlijk volgende week weer in zak en as ;-)!

Haar(d/l)os

Johan en ik zijn allebei rijkelijk bedeeld al het om haar gaat. Ook al is dat geen garantie, het was niet zo vreemd dat Pim al vanaf zijn geboorte een mooie pruik op zijn koppie heeft. Zelfs Hobbes is nogal aan de harige kant, zoals het een goede hond betaamd.

Nu wordt mama er druk mee. Dat Hobbes veel haar verliest dat weten we al jaren. Of ik hem nu wel of niet dagelijks (!) borstel, het is geen overbodige luxe om elke dag de stofzuiger door ons huis te halen. Jammer genoeg begint ook Pim zijn lange haardos te verliezen. Onder zijn nesthaar zitten alweer nieuwe stekeltjes, dus helemaal kaal zal hij niet worden. Toch is het raar, om op de plek waar in zijn bedje zijn hoofdje ligt, elke dag een bosje haar weg te plukken. En ook mama verliest haar geverfde haren. Het schijnt erbij te horen. Hormoonkwestie. (Alles is immers terug te voeren naar die gekke dingen!) Overal zijn ze te vinden: in de douche, in de haarborstel, op mijn kleren, in Pims handen en - oh zo vies - in het eten!

Gelukkig is het tijdelijk heb ik me laten vertellen. Uiteindelijk zal alleen Hobbes degene zijn de met regelmaat zijn dons laat vallen. Of zou Johan toch nog kaal worden?

Pim praat!

De Vrouw Die Alles Kan (Back to business part II)

Ik heb vanmorgen gewerkt. Mijn dienst liep uit. Eenmaal thuis maak ik snel een boodschappenbrief. Op naar de stad. Pim slaapt, dus ik kan snel even alleen. Ik besef dat dit een van de luxes is die ik heb, omdat Johan thuis werkt. Ik kom terug. Pim is wakker en had wat eerder honger, dus Johan geeft hem al de fles. Omdat ik erg vroeg moest beginnen, heeft ook Hobbes al vroeg gelopen. Hij staat ondertussen alweer op knappen, dus ik wandel een rondje met hem.

Lunchtijd. Even eten. Pim slaapt alweer. Dan kan ik mooi even stofzuigen, dweilen en de wc schoonmaken. Ondertussen doe ik nog wat dingetjes die ik tegenkom: blad vegen, wasjes draaien, ophangen en opvouwen, vaatwasser inruimen... Johan komt naar beneden en ik plof op de bank. "Pff, hoe doen al die moeders dat toch?" verzucht ik. (Daar was hij weer...) Het is slechts 14.30 uur en ik heb het idee dat ik al een hele dag gedraaid heb!

Ik besluit mezelf te trakteren op een kop koffie en een trosje druiven (dat mocht van Sonja). Ondertussen lees ik in een blad (Ouders van nu, mei 2006): "Veel vrouwen - vooral in de gezondheidszorg - denken na de geboorte van hun kind over veel dingen nog steeds: dat doe ik wel even. Een positieve instelling natuurlijk, maar ze vergeten dat ze meestal niet op de oude voet verder kunnen gaan. Ze krijgen er een rol bij, dus de andere moeten inschikken... Niemand verwacht van je dat je zoveel doet, daar ben je zelf verantwoordelijk voor... Het beeld van De Vrouw Die Alles Kan is niet reëel..."

Ik herken mezelf op veel punten in dit artikel. En ik besef dat het best iets minder mag. Als extra steuntje in de rug valt ons personeelblad in de bus. Hierin vind ik een artikel over timemanagement! Inclusief tips die ik goed kan gebruiken geloof ik!

Back to business

Het echte leven is begonnen. Waande ik me vorige week nog op een roze wolk, ver weg van de echte wereld, lekker beschermd tussen de vier muren van ons paleisje, nu ben ik terug op aarde. Strakke schema's, oppas, werk, sport, socialiseren... It's my life!

Ik zag er een beetje tegenop, maar het is eigenlijk reuze meegevallen. Mijn week begint goed: maandagavond sport, dinsdagmorgen sport (let wel: ik ben geen sportief tiepje, dus het is niet echt - of echt niet - mijn hobby), dinsdagmiddag mijn redelijk vaste werkmiddag en dus Pim naar de oppas. Het liep gesmeerd. Ik had me voorgenomen om verder ook niet teveel actie van mezelf te verwachten en dat is gelukt!

Ik heb heerlijk gewerkt, ook al was het heel even onwennig. Na mijn dienst die eindigde om 22.00 uur, wilde ik natuurlijk wel zo snel mogelijk naar huis. Johan deed net of hij vergeten was Pim van de oppas op te halen, maar daar trapte ik niet in. Pim had het prima gehad bij de oppas, en de oppas is ook reuze enthousiast over onze vent! Wat wil je nog meer? Ons kereltje lag nu lekker in zijn nestje te ronken. Johan gunde mij de late fles aan Pim te geven en ik vond het extra genieten!

Vandaag ben ik vrij! En ik ben weer op reis gegaan naar die roze wolk... Zo zal ik de komende tijd heel wat reisjes maken. Ik besef: je kan extra van die reisjes genieten als er ook momenten zijn waarop je niet 'op vakantie' kan!

Smokje

Ik kreeg vandaag mijn eerste kusje van Pim! Oké, hij sabbelt nogal veel, en tijdens het knuffelen had hij bij toeval mijn wang 'te pakken'. Maar toch vond ik het lief, zo'n kwijlerig smokje!

Schouderklopje!

Begin augustus las ik het volgende bericht in het AD:

"Een groot verschil tussen Nederland en China is het omgaan met zwangerschap en bevalling. Alle controles gebeuren sowieso in het ziekenhuis. Een thuisbevalling is in China niet gebruikelijk. In de Nederlandse cultuur gaat met ervan uit dat je op de natuurlijke manier bevalt. En de Nederlandse vrouwen nemen veel minder rust na een geboorte! In China is er zeker niet meteen familie- en vriendenbezoek. Ook is het heel ongewoon voor een vrouw om direct na de bevalling al te gaan rondopen en te douchen. Je blijft zoveel mogelijk in bed, een maand lang neem je lekker veel rust. Een totaal andere manier van denken..." (lees meer)

En dan te bedenken dat de Chinezen toch wel bekend staan als echt bikkels!

Ieder nadeel...

...heeft ook zo zijn voordeel! Dat heeft Hobbes nu ook ontdekt! Het speelkleed van Pim ligt toch wel heel erg lekker en Pim leert meteen te delen.

Kiekje

Pim staat met enige regelmaat op de foto. Van flitslicht kijkt de kleine telg niet meer op. Hij weet ook al heel goed hoe hij naar het zwarte apparaat moet lachen. Af en toe staat Pim er met papa op en heel soms met mama. Maar samen met papa en mama op de foto is toch wel een unicum! Bij deze...

Bloeddruk

Een ieder die mijn 'zwangerschapsweblog' volgde weet, dat ik tijdens mijn zwangerschap onder controle stond van 'Giny', de gynaecoloog. De reden hiervoor was, dat ik zelf een milde vorm van hypertensie (hoge bloeddruk) heb, waarvoor ik al jaren medicijnen moest slikken.

Mijn bloeddruk meten tijdens de zwangerschap was erg spannend. Hoe zou het verlopen? Hoe zou ik reageren? Vooral op het eind vond ik het spannend, omdat je vaak hoort dat juist dan de druk weer omhoog gaat. Wonder boven wonder (?) bleef mijn bloeddruk normaal, over het algemeen zelfs vrij laag. Ik gebruikte een zeer lage dosis medicatie en daarom besloot de huisarts na de zwangerschap te testen hoe mijn lijf reageert zonder de pillen.

Gisteren moest ik mijn bloeddruk weer laten checken. Nu dus zonder medicijnen. En... hoera! Ik had een druk van 120/78! Keurig dus. Over drie maanden moet ik nog eens op controle. Als dan alles goed is blijf ik zonder medicijnen! Waar een zwangerschap al niet goed voor is ;-). Dit had ik in ieder geval niet durven dromen.

P.S.: Omdat ik zo moe blijf, moet ik nog wel even bloed laten prikken... Maar dat komt vast goed!

Zure appel

Nog even... Nog heel even genieten... mijn verlof, dat inmiddels is overgegaan in vakantie is bijna ten einde. Volgende week om deze tijd heb ik mijn eerste dienst alweer gewerkt.

Een dubbel gevoel. Pim is zo gegroeid, maar ook nog zo klein. Ik wil graag weer wat voor mezelf doen, maar eigenlijk wil ik ook bij hem blijven. Ik heb zin om mijn collega's en de bewoners weer te zien, maar eigenlijk vind ik het thuis ook nog zo heerlijk!

Ach, slechts één maandje. Eén maandje waarin ik 'maar' 18 uur per week werk. Dan heb ik alwéér vakantie. Pim mist me (nog) niet, dat weet ik. Maar ik ga hem wel missen, dat weet ik ook. Alles went, dus dit ook. Even doorbijten mama!

Ziek

Pim is ziek! Niet heel ernstig gelukkig. Eigenlijk valt het op zich wel mee, maar het is zo zielig. Hij is namelijk snipverkouden! Pim rochelt al vanaf zijn geboorte. Bij de checkups die hij op het CB kreeg bleek er niet veel aan de hand. Wat slijm, hij kan het immers niet ophoesten? En de voeding die baby's krijgen (melk), maakt het slijm natuurlijk niet minder.

Al even hoest en proest hij meer dan normaal. En nu zit zijn neus helemaal vol slijm. Gisteren werd hij zelfs om 22.00 uur wakker van zijn eigen gehoest en geproest. En ook vannacht moest hij om 4.00 uur even huilen. Het zit hem niet lekker. Gelukkig heeft hij geen koorts. In die zin valt het mee, maar het klinkt zo naar.

Ik heb de alternatieve trukendoos eens opengetrokken: neus schoonmaken met een speciaal zuigapparaatje (vervelend), zoutoplossing in de neus (ook naar), stomen met papa of mama onder de douche (heerlijk) en een ui naast zijn bed (stinken). Ook heb ik iets onder zijn matrasje gelegd, zodat hij wat rechterop ligt (meer lucht). Toen was de doos leeg. Iemand nog meer tips?

Ik leg hem in zijn bed. Hij lacht van oor tot oor. Zelfs nu! Lekker ding! Na een kwartiertje kijk ik stiekem om de deur. Hij ligt als een zielig wit hoopje mens met rode wateroogjes in zijn bedje. Tevreden twee vingers in zijn mond. Kijkend naar zijn mooie vogellamp die aan het plafond hangt. Zijn oogjes zakken langzaam dicht. Ga maar lekker slapen vent, dan is het misschien snel weer over.

P.S. Pim drinkt al even onrustig en beduidend minder. Lucht? Krampjes? Boertjes? Verkeerde fles? Nare speen? Te snel of juist te langzaam? Ik begon ondertussen zelfs maar weer eens aan spruw te denken (daar was hij weer!). Maar misschien is het 'gewoon' de verkoudheid die hij onder de leden had. En nu drinkt het natuurlijk helemaal niet prettig!

Einde oefening

De drie lessen babymassage zijn afgelopen. Helaas moet ik wel zeggen. Naast leerzaam en heel erg leuk om te doen, was het ook super gezellig! Ik keek er elke week erg na uit. Pim waarschijnlijk ook, als hij zou weten waar zijn mama hem nu weer mee naar toe zou slepen.

Ik ga het missen: het gebep, de ons onder plassende en poepende (!) kinderen (toch steeds weer hilarisch), het gesmeer met olie en een vaststaand moeder-kindmoment. Ook Pim mist het merk ik. Vandaag onderging de bofkont een complete massage. Nadat hij mij weer eens natplaste (mama masseert dus goed!) en hij mij wel genoeg bestudeerd had, keek hij met zijn hoofd 'achterover'. De plek waar ooit de erg interessante masseerjuf (= pufjuf!) zat is leeg. Nu vindt Pim het gordijn ook erg leuk, maar de masseerjuf was toch net iets grappiger.

Aan het eind van de les, wachtte ons een verrassing. Over een half jaar krijgen we een opfriscursus. Inclusief een reünie met de collegapuffers. Hoe zou het dan met iedereen gaan? En hoe zien onze kids er dan uit? De tijd zal het leren. Toch hoop ik dat we ook buiten deze bijeenkomst contact blijven houden, want het is een leuke groep! Ik geloof wel dat de meesten die intentie hebben. Ik in ieder geval wel!

SB en SAS

SB en SAS klinken eng! Misschien is het dat ook wel? Toch is het niets anders dan het welbekende Sonja Bakker-dieet, afgewisseld met, bij een ieder die zich hieraan onderwerpt welbekende: Schijt Aan Sonja-dag(en)!

Ik wilde de overtollige zwangerschapskilo's graag kwijt, liever nog iets meer. Als ik al een nieuwe gardarobe aan moet schaffen, dan zal het een gardarobe zijn met een maatje minder. Ooit ben ik 'met' Sonja zo'n 13 kilo kwijt geraakt, dus dat biedt perspectief. Het was voor mij vrij logisch om voor het zomer-slank-boek te kiezen, boordevol zomerse zonnige recepten. (Ook boordevol spel- en taalfouten trouwens. Misschien kan Johan het eens redigeren?!)

Ik begon met frisse moed, maar ik moet zeggen dat nu, na bijna 4 weken, de salades een beetje mijn neus uit beginnen te komen. Lekkere recepten: zeker! Weinig calorieën: gegarandeerd! Maar soms heb ik toch wel heel veel zin in een heerlijk 'Van der Poel-ijsje', een lekkere koek of een stuk chocola!

Ik ben er nog niet achter waardoor ik dit keer wat minder gemotiveerd ben. Toch mag ik niet klagen, want ik ben in ruim drie weken, vier kilo verloren. Enkele 'oude' broeken passen weer, al is mijn figuur toch wel wat veranderd. Binnenkort ga ik drie dagen bij mijn moeder logeren. SAS-dagen dus. Daarna ga ik nog maar eens met Sonja's eerste bijbel aan de slag. Negen calorie-arme weken, met iets, heel iets minder salades.

Hielprik

We waren het alweer bijna vergeten... de hielprik! Op 20 mei heeft Pim een hielprik gehad. De kraamzorg, papa en mama vonden het verschrikkelijk. Pim gaf geen kik! Bikkel!

Vandaag zat ik zijn kraamdossier eens na te lezen. Brings back sweet memories. Al waren niet alle memories (ik noem bijvoorbeeld het hechten) even sweet. Tussen de paperassen vond ik ook de envelop met het nummer van de hielprik. We moesten deze drie maanden bewaren.

Ik besef me dat de drie maanden om zijn. Geen bericht is in dit geval goed bericht! Pim is in ieder geval vrij van de zeventien aandoeningen die bij de hielprik getest worden. Hoera! Daar eten we een gebakje op... Ik ben alleen bang dat het in het kader van Sonja Bakker beter is om een rijstwafel te nemen.

Pim in de box

Pim houdt erg van blazen.

En hij kan ook al praten:

Consultatiebureau (3 maanden)

Vandaag was het weer tijd voor Pims regelmatige check-up. Gezellig naar het bureau! Alles zag er prima uit. Alleen kon het zijn dat hij een liesbreuk had, maar zover de doddò (= dokter) het kon zien was het slechts vochtophoping. Even in de gaten houden dus. Pim is groot voor zijn leeftijd, maar alles is keurig in verhouding en volgens 'het lijntje'. Voor de cijferfreaks onder jullie: lengte 64 centimeter (mama ziet weer een kledingmaat de doos in verdwijnen) en gewicht 7250 gram!

Ook nu moest Pim weer geplaagd worden door de prikjes. De eerste onderging hij kranig. Wel liet hij een kleine pruillip zien en een jammerkreetje horen, maar c'est ça! De tweede was wat gemener en dan liet hij dan ook merken. Huilerdehuil (ik ben warempel in het Kabouter Plop vocabulair beland)! Bij het aankleden begon hij weer opnieuw. Ziehielug!

Nu zijn we thuis. Pim kan zijn draai niet zo heel goed vinden. Na een hazenslaapje wat gegeten. In de box was hij heel vrolijk! Toen hij moe werd kon hij zijn draai echt niet vinden. Daarom heb ik hem nu als vanouds in de draagzak. Pim vindt het heerlijk. Hij slaapt nu lekker en ik dub... Zal ik hem in zijn bedje leggen (het is toch een heel gewicht om mijn nek)? Of sjouw ik nog even met hem rond (het is ook wel erg gezellig en hij slaapt nu zo lekker)? Tja, het ouderschap... keuzes maken, keuzes maken!

Een kind kan de was doen!

Ik weet van de vele mondelinge reacties en e-mails die ik krijg, dat velen mijn weblog (met plezier!) lezen. Dat vind ik werkelijk geweldig. Naast dat ik het leuk vind om alles een beetje bij te houden, is het ook fijn dat al mijn gebazel gelezen wordt. Anders hoef ik me niet in het digitale gebeuren te begeven en zou ik ook een papieren dagboekje bij kunnen houden.

Ik weet dat sommigen wel eens proberen te reageren. Hoera! Ik prijs u! Alleen blijft het vaak bij proberen en overwint de angst of onwetendheid (snif). Daarom zal ik voor degenen die willen reageren (ik hoop allen!) even uitleggen hoe het moet. Het is niet eng of moeilijk, je hoeft geen abonnement te hebben en je krijgt er ook geen nare virussen van.

1. Klik onder aan de tekst waarop je wilt reageren op 'reacties'. (Spreekt voor zich toch?)

2. Je krijgt dan een scherm met daarboven 'Laat een reactie achter'. Je kunt meteen je reactie gaan typen. (De cursor knippert al uitnodigend, dus het kan niet missen!)

3. Kies vervolgens een identiteit door te klikken op het rondje voor je gewenste identiteit. (Je eigen naam is voor mij het leukst natuurlijk, maar je kan ook anoniem reageren of een naam verzinnen.)

4. Klik op 'reactie publiceren' en je reactie wordt toegevoegd aan mijn stukje. (Of als je nog even wilt weten hoe je bericht eruit ziet, kies je eerst voor voorbeeld.)

Vergeet niet de pagina even te vernieuwen en je kunt je reactie terugvinden op mijn site. Jij blij dat het gelukt is, ik blij met je reactie! All happy people in mijn omgeving!

Pim zit op gym

Pim zit op gym. Niet in clubverband, hij krijgt privéles. Thuis. De inmiddels ontstane Michelin-rolletjes om zijn armen en benen komen heftig in beweging onder de zogenaamde babygym. Sinds vorige week heeft hij zijn handen gezien en heel langzaam ontdekt Pim dat hij met die uitsteeksels ook nog iets kan doen. Wat is er niet leuker - behalve knuffelen met mama en papa ;-)- dan heftig met je armen rond te zwaaien en hierbij ook nog (bij toeval) kleurige dingen te raken, die als beloning gaan zingen en flikkeren?

De gym die Pim heeft gekregen biedt vele (luide) mogelijkheden: lichtjes, bewegende delen, rammelaren, liedjes, tekstjes... Naast deze opties kun je het volume regelen en er zit een aan/uit-knop op. Deze benut ik met enige regelmaat. Niet alleen om Pim te beschermen tegen hyperactiviteit, maar ook voor mijn eigen oortjes. Maar hij vindt hem (mèt en zonder geluid) geweldig en hij vermaakt zich er prima mee. Sportief type hoor, die Pim van ons!

Kletskous

Pim is een heerlijke kletsmajoor! Vorige week was hij tijdens de babymassage al hele verhalen aan het vertellen en als hij in zijn goede hum is, kun je dat letterlijk horen!

Nu ontdekken we echter een klein nadeeltje aan dit erg gezellige fenomeen. Als Pims grootste honger gestild is, dus ongeveer na een halve fles, gaat hij heerlijk liggen lachen en kletsen. De speen nog in zijn mond, wat melk achter in zijn keel en dan lekker liggen gorgelen. Natuurlijk moet ik erom lachen en dat vindt hij dan wel weer erg grappig. Gevolg: hij laat behoorlijk wat voeding staan. Pim is gelukkig niet de dunste, dus hij mag van mij ook best wat laten staan, maar uiteindelijk komt hij op een dag ongeveer een hele fles tekort. En dat laat hij dan ook merken!

Gisteren had hij om 18.00 uur een (halve) fles gedronken. Om 19.00 uur legden we hem in bed. Het was allemaal nog gezellig, maar toen papa hem welterusten wenste bedacht meneer dat hij eigenlijk ook nog wel honger had. Nadat hij het tekort van die dag naar binnen had geslurpt, kon ons mannetje heerlijk gaan slapen.

Ik vind het zo leuk dat we steeds beter met hem kunnen communiceren. Al is het nog wel wat eenrichtingsverkeer. Hoe maak ik hem duidelijk dat hij best eerst zijn hele fles leeg mag drinken om vervolgens zijn conference te laten horen?

The King

Pim heet Koning van zijn achterkant, dus natuurlijk is hij The King. Althans, minstens A King! Dat hij ook als King-look-alike werd gezien wisten we alleen nog niet.

Oma had Pim in bad gedaan en ze had zijn haar gemodelleerd. Op zijn hoofd was een originele ouderwetse babyrol verschenen. Je kent het misschien nog van de plaatjes: een mooie hanenkam met een krul erin. De foto is niet echt duidelijk gelukt, maar ik moet zeggen, het stond best stoer!

De dag erna was de rol eruit en wat overbleef was een gigantische kuif. De oppas vergeleek hem daarom met Elvis. Na Aziaatje, Indisch mannetje, Turkje, Zigeunertje en Chineesje was dit wel de meest creatieve vergelijking die ik tot nu toe heb gehoord!

Oei, Pim groeit!

Dat Pim in de lengte en in de breedte goed groeit, is inmiddels bij iedereen welbekend. Maar hij groeit ook mentaal. Gisteren kreeg ik een mail: Pims derde sprongetje komt eraan. Als je tenminste in het Oei-ik-groei-principe gelooft:

"Rond de 12 weken maakt je baby het derde sprongetje in zijn mentale ontwikkeling mee. Hij kan nu voor het eerst 'vloeiende overgangen' zien, horen, ruiken en proeven. Bijvoorbeeld de overgang tussen de ene toon naar de andere, of van de ene houding naar de andere. Met dit vermogen kan hij nu vloeiende overgangen waarnemen als ze door anderen worden gemaakt, maar hij kan ze ook zélf leren maken. Hij kan dat met zijn lijfje, zijn hoofdje, zijn stembanden, zijn ogen en ga zo maar door. Hij neemt ze dus waar buiten zijn lichaam en ín zijn lichaam. Je kunt je voorstellen dat hij weer heel veel nieuwe dingen kan 'leren' en 'oude' vaardigheden kan verbeteren." Zo luidde de inhoud van de mail.

Bij een 'sprong' maakt een baby op een bepaald gebied een snelle ontwikkeling door. Volgens het oei-ik-groei-gebeuren, vindt dit plaats op redelijk voorspelbare tijdstippen. Sprongetjes gaan vaak gepaard met huilerigheid, hangerigheid en humeurigheid. En ik moet zeggen dat Pims humeur gisteren en vandaag niet al te happy was. De drie H's waren zeker op hem van toepassing, zo kenden we hem niet. Als het waar is verklaart dat een boel! Toch maar even lezen in het boek...

Proefdraaien

Pim heeft deze week 'meedraaidagen'gehad bij de oppas. Twee ochtenden, waarvan vanochtend er ook één is. En voor moeder is dat (wederom) het meeste wennen. In het weekend was ik al aan het bedenken wat hij allemaal mee moet hebben. Fles, voeding, dekentje, luiers, reservekleren, speen (gebruikt hij nu nog zelden, maar je weet maar nooit)... En zo gingen we bepakt en bezakt naar 'de oppas'.

Het was daar even hectisch, want ze past nog meer kinderen op. Toch denk ik dat dat voor Pim prima is. Bij ons is hij alleen en dat is natuurlijk voor hem best lekker. Maar het zal voor hem zeker leuk en goed zijn om meerdere kinderen om zich heen te hebben.

Ik ging daar met een gerust hart weg. Toch had ik deze eerste ochtend bewust met een vriendin afgesproken, want anders zou ik alleen maar op de klok gaan zitten kijken. Wetend dat ik de oppas altijd kon bellen en dat ze ons zou bellen als er iets was (al zou ik niet weten wat dat 'iets' dan zou moeten zijn), struinde ik met vriendin door de Makro. Zeer regelmatig moest ik aan Pim denken. Ik miste hem wel. Tegelijkertijd was het ook best even lekker om zo weg te zijn, maar ik denk (en hoop) dat alle moeders dat wel eens zo ervaren. Dubbel hoor!

Ik heb me weten te beheersen. Ik heb niet gebeld. Toen ik hem op kwam halen was hij erg tevreden. Vanmorgen heb ik hem weer gebracht en hij werd met open armen ontvangen. Zijn 'Pim-gym' (=babygym) stond al klaar. Pim vond het maar wat interessant. Ik hoop dat 'de oppas' net zoveel plezier gaat beleven aan onze kleine man als wij! En natuurlijk hoop ik dat Pim het daar (ook als hij groter is) geweldig blijft vinden. Maar als ik het zo kan inschatten gaat dat wel goed!

P.S.: Toen ik hem vanmorgen op kwam halen, moest hij huilen toen hij mij zag! Ik geef het er maar op dat dat kwam omdat hij nog half sliep en niet omdat hij mij als moeder toch niet zo grappig vindt ;-)!

Pufclub = pufclub

De nagym is begonnen. Was het voorheen een dikkebuikenclub waarbij vooral veel gekletst werd, nu is het een veel minder dikkebuikenclub, waarbij nog steeds veel gekletst wordt. Althans, dat pogen we.

Met een zwangere buik kun je niet zoveel. Wat ontspannende (puf) oefeningen, wat spierversterkende bekkenbodemoefeningen en wat pogingen om je lijf soepel te houden. Zonder zwangere buik kun je meer! Dat is tenminste de bedoeling. Gisteren is het zweetspektakel begonnen.

We moesten meteen goed aan de bak. Oefeningen voor de drie B's (billen, buik en borsten), maar ook de bekkenbodem en de kipfilets (het blubberige deel van je bovenarmen) kwamen aan bod. Zelfs de onderkin werd niet vergeten. In het begin kletsten we nog door elkaar heen, maar de praatjes werden steeds minder. Oef, dit was best zwaar! Maar de belofte op de string waar ik straks weer in kan maakt veel goed! Vooral omdat ik nog nooit een string-lijf heb gehad :-)!

Aan het eind liet de pufjuf ons weten, dat dit de volgende keer de warming-up is, gevolgd door een circuitje. Huiswerk: 2x per dag buikspieroefeningen en oefeningen om de bekkenbodem aan te sterken. (In plaats daarvan (?) zit ik nu dit stukje te tikken...) De pufclub is dus met recht een pufclub.

P.S.: De pufclub, zou de pufclub niet zijn, als we ons inmiddels afgetrainde lijf (?) niet zouden trakteren op een etentje. Dus na alle inspanningen werden meteen de agenda's getrokken :-)!

Masseren

Pim en ik zijn op les geweest... althans, ik kreeg les en Pim onderging het. Pim en ik doen een cursus babymassage. Werkelijk geweldig!

Het was met hetzelfde groepje als de 'pufclub', alleen dan in een kleinere samenstelling. Erg leuk om alle baby's nu in real-life te zien (Pim is echt groot!)en even bij te teuten. Onder het genot van een kop thee of koffie (natuurlijk!) kregen we wat theoretische uitleg. Ik had al zin in de cursus, maar nu helemaal! Als je hoort waar het allemaal goed voor is: groeiontwikkeling (niet dat Pim dàt nou net nodig heeft), motorische ontwikkeling, ontspanning en natuurlijk contact.

Nadat we alle voorbereidingen hadden getroffen - dat hield vooral in dat we de directe omgeving van de (jongens)baby's plasproof maakten door handdoeken en celstofmatjes neer te leggen en de gordijnen buiten plasbereik te hangen - kon het gesmeer en gemasseer beginnen. Borstkas, buik, armen, handen, benen en voeten zijn vandaag aan een relaxbehandeling onderworpen.

Slechts een paar kleine obstakels. Pim plaste, maar dat was te voorzien. Alleen natuurlijk net naast de handdoek, tegen mijn T-shirt. Natuurlijk kreeg Pim honger! Hij had net fles gehad, maar niet genoeg gedronken, dus nog maar een keer tijdens de les. En het doel was om meer contact met elkaar te maken. En met elkaar bedoel ik dan in dit geval moeder en kind. Nou, Pim vond alles interessant, behalve zijn moeder. Neem het hem eens kwalijk. Hij zit de hele dag al tegen me aan te kijken.

De les werd afgesloten met (wederom ;-)!) een kop koffie of thee en voor de baby's eventueel een voeding. Uiteindelijk lag iedereen te slapen, behalve... Juist, onze kerel. Dat duurde echter niet lang en toen was ook Pim knock-out. Wat wil je dan ook nog meer: een massage, je buik vol eten en dan een lekker dutje doen? Je kan het slechter treffen. Heerlijk zo'n babyleven.

Literatuur

Zoals jullie hebben kunnen lezen, waren we het afgelopen weekend bij mijn schoonouders logeren. Natuurlijk kregen we het over opvoedingskwesties. De drie r-en, wel of niet laten huilen, maar ook bevallingsverhalen kwamen uitgebreid aan bod.

Dat deed mijn schoonmoeder denken aan een boekje met de geweldige titel:"Moeder worden... Het standaardwerk over blijde verwachting, geboorte, babyverzorging en kleuteropvoeding." Dit had zij ooit gekregen van haar schoonmoeder, dus Johans oma, Pims overgrootmoeder. Het boekje had Johans oma gekregen toen ze van Johans oom in verwachting was. In het boek konden we zien dat het in 1953 gedrukt was. Enthousiast begonnen we erin te lezen. Zou er veel veranderd zijn?

De zienswijze op moeders en kraamverzorgende is wel wat veranderd. En het taalgebruik is ook anders. Ik citeer, zomaar willekeurig uit het boek:

"Een intelligente moeder slaat haar baby voortdurend gade en neemt waar hoe hij groeit..."
"Hoewel borstvoeding de natuurlijke voedingswijze is, vinden sommige jonge moeders deze eerst wat vreemd en hebben ze raad en bijstand nodig. Een verstandige helpster slaat de moeder op onopvallende wijze gade en houd bij het leidinggeven rekening met de tijd, die moeder en kind nodig hebben om aan elkaar te wennen..."

Sommige dingen zijn wel wat achterhaald. Over de zwangerschap:

"Nu meer dan ooit, moet u er zo verzorgd mogelijk uitzien... Was en borstel uw haar geregeld en houd het tamelijk kort. Indien u zich laat permanenten, probeer het dan zo te regelen - tenzij het onmiddellijk nodig is -, dat het haar later in de zwangerschap, kort voor de bevalling wordt gepermanent. Het zal dan op zijn mooiste zijn na de geboorte van de baby. Aan handen en nagels behoort geregeld aandacht geschonken te worden... De tijd, besteed aan uw uiterlijk schoon, is goed besteed."

De laatste zin klopt natuurlijk nog steeds ;-)!

Het boekje mag dan wat muffig ruiken door ouderdom, maar als ik het zo doorlees is er eigenlijk qua visie op opvoeden niet zo heel erg veel veranderd. Alle boeken zijn een geweldige leidraad en leuk om te lezen, maar ik kom er steeds meer achter dat je je eigen gevoel moet volgen. Alle baby's worden groot, en het grootste deel daarvan groeit op tot een goed mens. Waarom zou ons dat dan niet lukken?

Trouwens, na even googelen kwam ik erachter dat het boek nog steeds te koop is... voor de liefhebbers!

Hobbes

Onze trouwe viervoeter heeft zeker een plaatsje op dit log verdiend. Was hij ooit onze enige grote liefde... nu moet hij zijn aandacht delen. En dat is niet makkelijk, al doet hij heel erg zijn best.

Helaas voor hem, krijgt Pim het snelst de aandacht. Soms probeert Hobbes dan mijn aandacht te trekken door er met een speeltje vandoor te rennen. Of liever nog een slipper, onderzetter of rondslingerend doekje. En dan maar wachten tot zijn vrouwtje hem achterna komt. Maar meestal wacht ons Hobje netjes zijn beurt af.

Voor ons gevoel weet Hobbes zich niet altijd goed raad met het kleine mensje. Als Pim het met zijn decibellen al te gortig maakt, zoekt hij een rustiger heenkomen in zijn mand in de schuur. Verder stoort hij zich niet zo aan de nieuwe pup. Hij beleeft er (nog) niet veel plezier aan (wacht maar Hobbes, tot Pim vast voedsel gaat eten), maar hij heeft er ook geen last van. Soms komt hij even snuffelen en kwispelt dan vrolijk met zijn staart. En als hij een heel goede bui heeft, wil hij best wel even met Pim poseren voor een foto.

(BTW: Geniet nog even van deze net afgevallen slanke hond... Over enkele maanden zullen de kilo's er (weer) aan vliegen. Pim in de kinderstoel, een kwijlende Hobbes ernaast. Wedden dat er regelmatig wat 'per ongeluk' op de grond valt? En wedden dat ze dan de dikste vrienden zijn?)

Handig hulpje

Hoi allemaal!

Jullie kennen me allemaal al, maar dit wisten jullie waarschijnlijk nog niet. Ik ben mama's assistentje. Ik ben vooral haar grote inspiratiebron voor alle stukjes die jullie hier lezen. Af en toe help ik ook echt een handje mee, zoals jullie kunnen zien.

Dikke knuffel van mij!

Pim

Mini-vakantie

We zijn net terug van een minivakantie naar Groningen. We hebben pas in oktober vakantie, en omdat Johan eigen baas is, is hij pas echt vrij als we weg zijn. Een heel goede reden om bij (o)pa en (o)ma te gaan logeren. En het is nog gezellig ook.

We hebben genoten! Pim deed het daar geweldig en daarom was het dubbel genieten. Hij sliep door en was lekker vrolijk. Ik vond het best lekker om af en toe wat zorgtaken uit handen te geven, en oma vond het geweldig om het (overdag, niet 's morgens vroeg!) van ons over te nemen. Wat wil je nog meer!

Even wat hoogtepunten van ons Groningenbezoek:

- Johan en ik zijn alleen (dus zonder Pim!!!) een dagje naar de stad Groningen geweest. Lekker shoppen en uit eten... en af en toe naar pa en ma bellen natuurlijk ;-)
- 'Oom' Stefan (Johans jongste broertje) heeft Pim de fles gegeven. Uitgerekend bij hem bedenkt Pim dat hij wel wat extra ruimte in zijn buik moet creëren... Lekker luchtje, hè Stefan!
- Zaterdagmiddag met Pim lekker shoppen in Winschoten.
- Vele vrouwenpraat met (o)ma.
- Zondag een BBQ met de hele familie!

Oh ja, ook nog een dieptepuntje op zondag... Ik had al vier dagen niet gehuild, dus dat moest ik op zondag allemaal maar even inhalen... (Nogmaals mijn excuses...) Het luchtte wel weer op en daarna kon ik er weer tegen!

Pufpraatjes

De na-gym is begonnen! Hèt vervolg op zwangerschapgym. Dit keer geen puftechnieken. Dat hebben we achter de rug. De eerste 'les' bestond uit het uitwisselen van ervaringen en het tonen van de meest prachtige babykiekjes, onder het genot van een kopje thee en een koekje. Ik verheugde me erg op deze avond. Hoe zou het iedereen vergaan zijn?

De 'pufclub' was bijna compleet. Leuk om iedereen weer te zien. Wel gek, zo zonder dikke buiken. Minder leuk waren sommige bevallingverhalen. Uiteindelijk moest iedereen in het ziekenhuis bevallen. Als ik alle verhalen zo hoorde, was mijn bevalling een van de makkelijksten geloof ik. Vroeggeboorte, totaal ruptuur, nageboortes die niet kwamen, inleidingen, plasproblemen nadien, 48-uursbevalling die eindigde in een keizersnee... Ik zat werkelijk de hele avond met kippenvel op mijn armen en nu ik dit zo opschrijf bekruipt me dat gevoel weer. Heftig hoor!

Gelukkig maken alle kersverse moeders en alle kleine wondertjes het goed. De foto's waren ook geweldig. Ik kon niet erg goed kiezen tussen alle leuke kiekjes en had daarom maar mijn hele fotoboek meegenomen. Ze zeggen wel eens dat baby's op elkaar lijken, maar daar ben ik het niet mee eens. De enige overeenkomst die ik kon vinden was, dat het allemaal heerlijke kleine mensjes zijn.

Volgende week begint het echte werk. Ik begreep dat we in sporttenue ten tonele moeten verschijnen. Dat wordt vast afzien...

Verhuisd!

Pim is verhuisd! Schrik niet, we hebben hem niet het huis uit geschopt. Ook is hij het huis niet ontvlucht. Maar sinds gisteren slaapt hij op zijn eigen kamer. Nog wel steeds in zijn wieg, want ik vind het ledikantje nog zo groot. Maar als ik zie hoe snel hij groeit, dan lijkt het ledikantje steeds minder groot te zijn.

Pim pruttelt 's nachts nogal eens. Natuurlijk staat mijn moederinstinkt op scherp, dus ik word daar dan wakker van. Gaat hij huilen? Heeft hij honger? Zal hij weer in slaap vallen? Is het speenalarm? Zo luister ik dan een tijdje naar zijn aanwezigheid. Dat vind ik heerlijk, alleen niet op een nachtelijk tijdstip. Meestal pruttelt hij rond een uur of 5. Tegen 6 uur heeft hij dan zin in een fles. Zo komt het dat ik dan, zonder dat Pim er wat aan kan doen, al erg vroeg met hem in de weer ben.

De dubden al een poos wanneer het tijd was dat Pim zijn eigen huis zou gaan bewonen. Nu was het moment aan gebroken, want deze vermoeide moeder begonnen de nachtfeestjes uiteindelijk op te breken. Het bewijs: sinds Pim bij ons is komen wonen drink ik - de theeleut van de familie - sloten koffie. Pim is dus verhuisd naar zijn eigen honk. Het lijkt wel kaal in onze slaapkamer. Maar verder verandert er eigenlijk niet zó veel. Pim vierde vannacht gewoon een feestje. Alleen lag ik er nu niet wakker van... Ik zat namelijk naast zijn bed zijn feestje mee te vieren.

Dappere mama

Het is gelukt! Gisteren is deze mama zonder kind op koffievisite geweest. Een hele happening. Eerst verreed ik me twee (!) keer. Niet omdat ik niet meer wist waar mijn vriendin woonde, maar omdat ik met mijn duffe kop ergens anders was.

Toen ik eenmaal gearriveerd was kon ik het niet laten om mijn inmiddels welbekende waterlanders te tonen: "Het gaat wel goehoed, ik ben alleen voor het eerst zonder Pim op stap boehoe..." Wat begin ik hier een hekel aan te krijgen. Ik huil minstens twee keer per dag om de meest onzinnige dingen. Ik hoop dat het nog een vorm van kraamtranen is en dat die hormonale invloeden erg snel afnemen. Gelukkig kon mijn vriendin er wel om lachen.

De rest van de avond verliep als vanouds. Natuurlijk hebben we het wel een tijdje over zoonlief gehad, maar ook andere onderwerpen werden aangesneden. Uiteindelijk vond ik het wel lekker om even weg te zijn. Maar wat deze moeder de gans was ook heel erg blij dat ze voor de laatste voeding weer thuis was.

Papa vermaakte zich prima tijdens deze papa-avond! Zoals afgesproken had Pim zijn kleibroek voor papa bewaard. Dat was dan ook het enige moment dat hij zich gemeld heeft. Papa hoopte stiekem dat Pim ook nog wel even zin zou hebben in een feestje (chipjes, colaatje...) maar ook al groeit de kleine gigantisch en is hij ondertussen al een hele pummel, hij blijft toch nog wel even ons kleine baby'tje. Gelukkig!