Dappere mama

Het is gelukt! Gisteren is deze mama zonder kind op koffievisite geweest. Een hele happening. Eerst verreed ik me twee (!) keer. Niet omdat ik niet meer wist waar mijn vriendin woonde, maar omdat ik met mijn duffe kop ergens anders was.

Toen ik eenmaal gearriveerd was kon ik het niet laten om mijn inmiddels welbekende waterlanders te tonen: "Het gaat wel goehoed, ik ben alleen voor het eerst zonder Pim op stap boehoe..." Wat begin ik hier een hekel aan te krijgen. Ik huil minstens twee keer per dag om de meest onzinnige dingen. Ik hoop dat het nog een vorm van kraamtranen is en dat die hormonale invloeden erg snel afnemen. Gelukkig kon mijn vriendin er wel om lachen.

De rest van de avond verliep als vanouds. Natuurlijk hebben we het wel een tijdje over zoonlief gehad, maar ook andere onderwerpen werden aangesneden. Uiteindelijk vond ik het wel lekker om even weg te zijn. Maar wat deze moeder de gans was ook heel erg blij dat ze voor de laatste voeding weer thuis was.

Papa vermaakte zich prima tijdens deze papa-avond! Zoals afgesproken had Pim zijn kleibroek voor papa bewaard. Dat was dan ook het enige moment dat hij zich gemeld heeft. Papa hoopte stiekem dat Pim ook nog wel even zin zou hebben in een feestje (chipjes, colaatje...) maar ook al groeit de kleine gigantisch en is hij ondertussen al een hele pummel, hij blijft toch nog wel even ons kleine baby'tje. Gelukkig!