Beestjes

Pim is dol op dieren! Alles wat beweegt is geweldig! "Aap" is op dit moment een favoriet woord. We weten alleen nog steeds niet of hij nu de lamp bedoeld, of toch die aap die we eraan hebben hangen? Hoe dan ook, het is zo leuk om steeds meer met hem te kunnen communiceren!



N.B.: Het filmpje is vorige week gemaakt... daarom is een deel ervan een klein beetje achterhaald... Excuses hiervoor!

Stap voor stap

We zijn weer een stap verder, letterlijk en figuurlijk. Pims blauwe leren sloffen werden te klein, de neuzen waren grijs afgesleten en nu vielen er ook nog gaten in. Tijd voor schoenen, echte schoenen. Ik was al gewaarschuwd voor walgelijk hoge prijzen. In de winkel vertelden ze ook nog doodleuk, dat kinderen gemiddeld 3 maanden met schoenen doen.

Een gelukje: het was opruiming! Voor twee tientjes had Pim een paar stevige stappers. Daarnaast is het tweede geluk dat Pim bijna tegen maat 20 aan zit en daarom een maat 21 van schoenen heeft gekregen. Misschien doet hij er nu ook wat langer mee. De schoenen zijn niet voor niets van het merk 'Klavertje Vier'!

KOE (2)

"Pim, wat zegt een koe?"
"Buhhh..."



Afgelopen dinsdag werden mijn moedergevoelens weer op de proef gesteld. Pim ging weer naar het kinderdagverblijf (KOE). Ik droeg hem naar binnen. Veilig bij mij op de arm, observeerde hij de ruimte, de kindjes, de leidsters en het speelgoed. Vervolgens zwaaide hij 'dag-dag' naar de leidster en klampte zich aan mij vast. Zo, ik heb het hier wel gezien. Nu ga ik weer met mama mee naar huis!

Ik heb hem letterlijk overgedragen aan de leidster en liet een huilend kind achter. Mijn maag voelde het verdriet van Pim nog even. Daarna moest ik wel erg lachen om zijn eerste reactie. En wat bleek? Pim had zich prima vermaakt! Lekker geslapen, binnen en buiten gespeeld! Lekker in de zandbak... dat konden we de dag erna thuis nog merken...

Stap voor stap

Dit weekend heeft Pim veel bij vrienden van ons doorgebracht. Ik moest werken en Johan vertoonde zijn kunsten op de tennisbaan. Voor Pim erg gezellig, want hij kon lekker met hun twee kindjes spelen. En goed voorbeeld doet goed volgen...

Pim trekt zich al lange tijd op tot staan, maar als hij zich wil verplaatsen verkiest hij graag zijn knieën boven zijn voeten. Mijn vriendin vertelde terloops dat Pim vandaag bij hen langs de tafel had gelopen. Ze dacht dat hij dat al lang kon en was dus niet zo verbaasd. Wij daarentegen wel!

Daarnaast ben ik al heel lang bezig om Pim van zijn flesje af te krijgen. Maar ons kind lurkt gewoon graag aan de speen. Ondertussen heb ik de hele tuitbekervoorraad van de Prenatal, Kruidvat en Trekpleister in de kast staan, maar Pim vertikt het. Harde tuiten, zachte tuiten, grote tuiten, kleine tuiten... een flessenspeen moet het worden, een flessenspeen zal het zijn! Vandaag dronk hij echter zonder morren uit een tuitbeker. En niet een keer, maar 's middags en 's avonds! Ik sta morgen als eerste bij de Etos op de stoep. Deze tuitbeker hadden we natuurlijk nog niet in ons assortiment...

Olé!

Pim heeft op zijn verjaardag van oom Arre, tante Janne en oom Lorre een oranjeshirt gekregen. Ook al moet hij er nog een beetje in groeien, het is een super cadeau. Met het WK over twee jaar past hij er vast in. Hopelijk lijkt hij niet helemaal op zijn vader. Dan mag het shirt namelijk tijdens het hele kampioenschap niet gewassen worden. Hup, Holland, hup!

Traantjes

Pim is dinsdag naar het kinderdagverblijf geweest. De wenochtend ging prima, maar deze middag was toch lichtelijk dramatisch. Ik stelde me in op tranen bij het afscheid nemen. Die tranen kwamen. Met een klomp in mijn maag verliet ik het gebouw. Verstandelijk wist ik dat het goed zou komen, maar als ik mijn gevoel zou volgen, had ik hem direct weer meegenomen.

Aan mijn werk had ik een goede afleiding, totdat ik 's avonds Johan sprak.
"Hoe is het met Pim gegaan?"
"Nou..."
Ik voelde de bui al hangen. Hij had wel heel goed geslapen, maar voor de rest wilde hij alleen maar bij de leidsters op schoot zitten; boekjes lezen, de boel wat bekijken... Zodra hij op de grond gezet werd, produceerde hij waterlanders. Toen de andere papa's en mama's hun kroost kwamen halen en Pims papa nog niet verscheen, was Pim helemaal drietig.

Daar zat ik, op mijn werk. Ik wilde naar huis. Mijn zoon een dikke knuffel geven. Hem laten weten dat ze op het kinderdagverblijf heel goed voor hem zorgen. Dat papa en mama hem altijd weer op komen halen. Dat het heel leuk is met de andere kindjes. Maar ja, dat was mijn gevoel. Mijn verstand vond dat ik met niet zo aan moest stellen.

De dag erna was Pim niet lekker; overgeven, diarree, slecht eten. Gelukkig was hij verder niet ziek. Misschien is hij op dinsdag ook al niet lekker geweest? En kon hij hierdoor ook zijn draai niet echt vinden? Hoe dan ook, hij moet er even doorheen. Het is even wennen, voor ons allemaal!

KOE

Pim wordt echt een grote jongen. Hij kruipt als de beste. Opent en sluit deuren en lades. Praat echte woordjes: papa, mama, aap, uit, hahaha, dat, lamp (wamp). Als hij er taaltechnisch niet uitkomt dan bieden gebaren een uitkomst: drinken, lekker, dagdag, optillen, wegwuiven. Geweldig!

Dat is niet het enige waar hij groot in wordt, want vanaf volgende week gaat Pim naar school. Oké, het is 'gewoon' een kinderdagverblijf, maar voor mij voelt het een beetje als zijn eerste schooldag. De reden waarom, is helaas erg sneu. We hadden tot voor kort via het gastouderbureau twee mensen die op Pim pasten als ik moest werken. Dat liep lekker en het beviel prima. Nu is de ene oppas voor erg lange tijd uit de running en ze is niet meer in staat om op Pim te passen. Met tranen in mijn ogen hebben we vorige week afscheid van haar genomen. Wat nu?

De andere oppas bevalt prima. Toch zijn we flexibeler als we er een oppas bij hebben. Daarnaast komt deze oppas bij ons thuis. Dit is echt geweldig. Helaas komt Pim hierdoor niet meer met andere kindjes in aanraking. En dat vinden we toch ook wel belangrijk. Bij een belrondje langs kinderdagverblijven bleek er bij K(inder) O(pvang) E(srein) op de dinsdagmiddag een plekje vrij. En gezien ik bijna elke dinsdagmiddag moet werken, leek ons dit een geweldige aanvulling op onze gastouder.

Vorige week heeft Pim een wenochtend gehad. De leidsters vonden hem erg schattig en het ging werkelijk super! Dinsdag gaat hij voor het echie. Pim vindt het vast heel erg leuk, maar mama heeft toch wel een beetje de kriebels. Gezonde spanning zullen we maar zeggen.

Waterpret

Pim houdt van water: zwemmen, badderen, douchen, plensen in de waterbak van Hobbes... Toen afgelopen maandag de mussen door de hitte dood uit de boom vielen, werd het hoog tijd. Tijd om het badje op te zetten! Een gekregen Winnie-the-Pooh-exemplaar van 1 meter doorsnee, met een lekke bovenring zorgde toch voor het nodige vertier. En mama's voetjes waren er ook dolblij mee!