En het ging vooruit!

Pim 'tijgert' nu ook vooruit. Hij onderzoekt zo de hele kamer. Vooral plekjes niet niet zo handig zijn, zijn geweldig: onder de stoel, onder te tafel, bij de deur... En het allerleukste is natuurlijk om achter Hobbes aan te zitten! Betekent dit het naderende einde van het boxtijdperk? Als het aan ons ligt niet, maar we zullen het zien (en horen waarschijnlijk!)

Blub blub

Pim kan erg goed zwemmen, ook onder water. Alhoewel... Pim lijkt een beetje dezelfde gevoelens te hebben als zijn moeder, maar het levert wel een leuk plaatje op!

Dag mama!

Pim is 10 maanden! Een hele mijlpaal alweer. Natuurlijk is hij nog klein, maar hij is al lang niet meer dat afhankelijke baby'tje van 10 maanden geleden.

Deze week gebeurden er veel nieuwe dingen... Hij verplaatst zich nu echt tijgernend achteruit door de kamer. Gisteren kwam hij zo in de hoek van de kamer terecht, waar hij met een of ander speelgoed ging spelen! De dag ervoor poogde hij zelfs in kruiphouding te komen. Zijn billen waren al gelicht en een knietje zat al onder zijn lijf. Spannend! De maxicosy hebben we ondertussen vervangen voor de 'normale' autostoel... Zo neem je toch steeds weer een stukje afscheid en tegelijkertijd begin je aan een nieuwe hele leuke fase!

Toch moest ik gisteren wel even een traantje wegpinken. Ik bracht Pim naar de oppas. Hij ging bij haar in de kinderstoel aan tafel zitten. Toen ik wegging zwaaide ik nog een keer voor het keukenraam. Meestal heeft hij weinig interesse. Hij keek nu wat heen en weer tussen de oppas en mij en hij zwaaide toen dag! Snif...

Teigetje

Pim tijgert het huis door. Ook redelijk snel, al heeft hij 'de vooruit' nog niet gevonden. Eén klein probleempje. Hij raakt nogal eens van de gebaande paden af en dat brengt hem op de meest spannende plekjes! Misschien maar een Tomtom kopen voor zijn eerste verjaardag?

Humor

Pim heeft humor! Johan stuurde mij het volgende filmpje. Pim en ik hebben er samen naar gekeken en samen smakelijk om gelachen. Jij ook?

Flesjestijdperk

Vanmorgen hebben we (weer) een mijlpaal bereikt. Pim is een echt flessenkind. Fopspenen vindt hij niets, maar hij kan genoeglijk aan de flessenspeen lurken. Daarbij laat hij zich graag bedienen. Hij hield ooit al zijn eigen fles vast, maar nu gooit hij zijn armpjes opzij en laat zich 'voltanken' door papa, mama of een ander die het graag wil doen. Pogingen om zijn handjes aan de handvatten te 'kleven' mislukken keer op keer, want ze zijn geheel ontspannen. Pims motto bij alles: waarom moeilijk doen, als het ook makkelijk kan?

Het advies is om rond de negende maand de fles te gaan vervangen door een (tuit) beker. Enthousiast ondernam ik al verschillende pogingen. Ook verschillende bekers, spenen en tuiten trouwens. Alles mislukte. De ene keer keek Pim er bewonderend naar, de andere keer bedacht hij dat zo'n tuitje ook een fijne bijtring was.

Met regelmaat zet ik de tuitbeker bij zijn fles en waag een poging. Sinds vorige week wil hij het tuitje in zijn mond! Een hele overwinning. Vanmorgen zat ik weer klaar met de tuitbeker. Zonder hoge verwachtingen trouwens. Dit keer wilde hij ook de tuit aan zijn mond en... Hij zoog eraan! Het wonder is geschied: Pim kan drinken uit een tuitbeker.

Ik heb niet de illusie dat de fles nu meteen vervangen wordt, maar hij weet in ieder geval hoe het werkt. Leuk detail is misschien dat hij drinken uit een gewone beker veel interessanter vindt. Is ook veel leuker natuurlijk, want alles loopt dan lekker in zijn trui.

Op de foto: Pims eerste flesje

Mopper-Pim

Pim kan soms goed mopperen. En dat is heel erg grappig! Hij vindt brood heel erg lekker en eet op dit moment bijna 2 boterhammen, 's morgens én 's middags. Daarbij eet hij ook de korstjes, als ze niet heel donder en/of hard zijn.

Tot voor kort at hij de korsten zonder morren. Sinds gisteren laat hij weten dat hij het binnenste van het brood toch lekkerder vindt dan het donkere randje. Bij de middenstukjes mommelt hij het brood lekker op. Bij de randjes mommelt hij ook wel, maar dat gaat dan toch even gepaard met een brommend geluid en daarbij laat zijn gezichtsuitdrukking geen twijfel bestaan. "Ik heb liever geen korstjes!" Maar zo beroerd vindt Pim het (nog) niet, want hij eet ze uiteindelijk toch wel op.

Zo vader zo... (2)

Nog steeds horen we met grote regelmaat dat Pim steeds meer op Johan gaat lijken. Nog meer??! Maar ik moet toegeven: ik zie het ook. En ik ben er supertrots op! Is het geen geweldig stel? (Maar het is ook best leuk als iemand eens zegt dat hij iets van mij heeft ;-)!)

Leuk voor later

Weet jij nog dat je ook ooit heel erg lenig was? Ik niet, en ik kan me er ook niets bij voorstellen. Toch zijn we allemaal ooit een soort van elastiekje geweest. Om Pim als hij groot is te bewijzen dat zich ook ooit helemaal dubbel kon vouwen, hebben we het maar even op een plaatje vastgelegd. Even voor de duidelijkheid: hij stopt hier dus zijn eigen teen in zijn mond!

Pim lacht en bekijkt zichzelf daarna

Gister aan tafel had Pim de slappe lach. Tijd voor een filmpje.


Daarna bekijkt Pim datzelfde filmpje: