Flesjestijdperk

Vanmorgen hebben we (weer) een mijlpaal bereikt. Pim is een echt flessenkind. Fopspenen vindt hij niets, maar hij kan genoeglijk aan de flessenspeen lurken. Daarbij laat hij zich graag bedienen. Hij hield ooit al zijn eigen fles vast, maar nu gooit hij zijn armpjes opzij en laat zich 'voltanken' door papa, mama of een ander die het graag wil doen. Pogingen om zijn handjes aan de handvatten te 'kleven' mislukken keer op keer, want ze zijn geheel ontspannen. Pims motto bij alles: waarom moeilijk doen, als het ook makkelijk kan?

Het advies is om rond de negende maand de fles te gaan vervangen door een (tuit) beker. Enthousiast ondernam ik al verschillende pogingen. Ook verschillende bekers, spenen en tuiten trouwens. Alles mislukte. De ene keer keek Pim er bewonderend naar, de andere keer bedacht hij dat zo'n tuitje ook een fijne bijtring was.

Met regelmaat zet ik de tuitbeker bij zijn fles en waag een poging. Sinds vorige week wil hij het tuitje in zijn mond! Een hele overwinning. Vanmorgen zat ik weer klaar met de tuitbeker. Zonder hoge verwachtingen trouwens. Dit keer wilde hij ook de tuit aan zijn mond en... Hij zoog eraan! Het wonder is geschied: Pim kan drinken uit een tuitbeker.

Ik heb niet de illusie dat de fles nu meteen vervangen wordt, maar hij weet in ieder geval hoe het werkt. Leuk detail is misschien dat hij drinken uit een gewone beker veel interessanter vindt. Is ook veel leuker natuurlijk, want alles loopt dan lekker in zijn trui.

Op de foto: Pims eerste flesje