Verhuisd!

Pim is verhuisd! Schrik niet, we hebben hem niet het huis uit geschopt. Ook is hij het huis niet ontvlucht. Maar sinds gisteren slaapt hij op zijn eigen kamer. Nog wel steeds in zijn wieg, want ik vind het ledikantje nog zo groot. Maar als ik zie hoe snel hij groeit, dan lijkt het ledikantje steeds minder groot te zijn.

Pim pruttelt 's nachts nogal eens. Natuurlijk staat mijn moederinstinkt op scherp, dus ik word daar dan wakker van. Gaat hij huilen? Heeft hij honger? Zal hij weer in slaap vallen? Is het speenalarm? Zo luister ik dan een tijdje naar zijn aanwezigheid. Dat vind ik heerlijk, alleen niet op een nachtelijk tijdstip. Meestal pruttelt hij rond een uur of 5. Tegen 6 uur heeft hij dan zin in een fles. Zo komt het dat ik dan, zonder dat Pim er wat aan kan doen, al erg vroeg met hem in de weer ben.

De dubden al een poos wanneer het tijd was dat Pim zijn eigen huis zou gaan bewonen. Nu was het moment aan gebroken, want deze vermoeide moeder begonnen de nachtfeestjes uiteindelijk op te breken. Het bewijs: sinds Pim bij ons is komen wonen drink ik - de theeleut van de familie - sloten koffie. Pim is dus verhuisd naar zijn eigen honk. Het lijkt wel kaal in onze slaapkamer. Maar verder verandert er eigenlijk niet zó veel. Pim vierde vannacht gewoon een feestje. Alleen lag ik er nu niet wakker van... Ik zat namelijk naast zijn bed zijn feestje mee te vieren.