R-R-R

De ouderen onder jullie kennen het vast. Het is nu weer helemaal hip! De drie R-en: rust, reinheid en regelmaat. Kinderen varen er wel bij, zegt men. Ik ben daar ook van overtuigd, al is het invoeren van de drie letters niet zo makkelijk als het lijkt.

Reinheid lukt nog wel. Ook al hebben we een stofmonster (lees: Hobbes) in huis, tegenwoordig lukt het me goed om het huishoudelijke gebeuren een beetje bij te houden. Soms lukt het me zelfs om wat extra's te doen. Ook met Pims reinheid gaat het prima. Hij houdt heel erg van het bad, de tummytub is nog fijner en met papa onder de douche vindt hij helemaal het einde! Maar eenmaal schoon deinst hij er niet voor terug om zichzelf (en anderen!) onder te plassen, of om - zoals papa zegt - zijn broek vol te kleien. Maar om die bende weer op te ruimen heeft hij een papa en mama. Ze zijn niet voor niets door hem ingehuurd.

Rust vind ik toch wat lastiger in deze drukke tijden. Visietje hier, doktertje daar, boodschap zus, wandeling zo... Het is toch altijd weer sneu om een heerlijk slapend kind in zijn slaap te storen, omdat mama ergens naar toe moet en Pim simpelweg nog nèt niet groot genoeg is om alleen thuis te blijven. Aan de andere kant is het niet anders en moet hij er ook aan wennen om ergens mee naar toe te gaan.

Met regelmaat zijn we gisteren 'officieel' begonnen. Ik heb het dan over voedingstijden, slaapgewoonten en speelmomenten. Klinkt als uit het boekje... en dat is het ook een beetje. Ik werk al jaren met (verstandelijk gehandicapte) kinderen en ik dacht altijd dat opvoeden best goed te doen was. Maar ik zal een geheim onthullen! Voor een ander denk je altijd te weten wat het beste is, maar je eigen kind opvoeden is misschien wel het moeilijkste wat er is. Ach, ik moet even de slag te pakken krijgen, maar je wordt regelmatig heen en weer geslingerd tussen gevoel en verstand. Ik weet dat ik Pim af en toe moet laten sikken, maar het klinkt zo sneu. Ik weet dat ik hem wakker weg moet leggen in zijn bedje, maar ik vind het zo heerlijk als hij op mijn arm in slaap valt. Ik weet dat het nog geen tijd is voor een flesje, maar het lijkt of hij honger heeft...

Gisteren hebben Johan en ik de knoop doorgehakt. We pogen regelmaat in te bouwen. Met in ons achterhoofd dat het goed is voor hem en voor ons heeft hij gisteren op gezette tijden zijn fles gehad, en lag hij na de voeding van 19.00 uur boven in zijn bedje te slapen. Weliswaar even onder protest, maar daarna begaf hij zich tevreden in dromenland. Vannacht sliep hij lekker door en om 7.00 meldde hij zich met een stralende lach voor zijn ontbijt. Genieten toch, zo'n kerel!