Proefdraaien

Pim heeft deze week 'meedraaidagen'gehad bij de oppas. Twee ochtenden, waarvan vanochtend er ook één is. En voor moeder is dat (wederom) het meeste wennen. In het weekend was ik al aan het bedenken wat hij allemaal mee moet hebben. Fles, voeding, dekentje, luiers, reservekleren, speen (gebruikt hij nu nog zelden, maar je weet maar nooit)... En zo gingen we bepakt en bezakt naar 'de oppas'.

Het was daar even hectisch, want ze past nog meer kinderen op. Toch denk ik dat dat voor Pim prima is. Bij ons is hij alleen en dat is natuurlijk voor hem best lekker. Maar het zal voor hem zeker leuk en goed zijn om meerdere kinderen om zich heen te hebben.

Ik ging daar met een gerust hart weg. Toch had ik deze eerste ochtend bewust met een vriendin afgesproken, want anders zou ik alleen maar op de klok gaan zitten kijken. Wetend dat ik de oppas altijd kon bellen en dat ze ons zou bellen als er iets was (al zou ik niet weten wat dat 'iets' dan zou moeten zijn), struinde ik met vriendin door de Makro. Zeer regelmatig moest ik aan Pim denken. Ik miste hem wel. Tegelijkertijd was het ook best even lekker om zo weg te zijn, maar ik denk (en hoop) dat alle moeders dat wel eens zo ervaren. Dubbel hoor!

Ik heb me weten te beheersen. Ik heb niet gebeld. Toen ik hem op kwam halen was hij erg tevreden. Vanmorgen heb ik hem weer gebracht en hij werd met open armen ontvangen. Zijn 'Pim-gym' (=babygym) stond al klaar. Pim vond het maar wat interessant. Ik hoop dat 'de oppas' net zoveel plezier gaat beleven aan onze kleine man als wij! En natuurlijk hoop ik dat Pim het daar (ook als hij groter is) geweldig blijft vinden. Maar als ik het zo kan inschatten gaat dat wel goed!

P.S.: Toen ik hem vanmorgen op kwam halen, moest hij huilen toen hij mij zag! Ik geef het er maar op dat dat kwam omdat hij nog half sliep en niet omdat hij mij als moeder toch niet zo grappig vindt ;-)!