Het moest er nu eindelijk van komen. Johan, zelf enthousiast tennisser, zeurt al jaren aan mijn hoofd... "Neem nou eens tennislessen, hartstikke leuk!" Ik ben, zoals jullie al wel weten, niet zo'n sportief typje. Maar tennissen leek me nog wel wat. Maar dan vooral voor de lol, ik ben nogal faalangstig aangelegd en winnen is leuk, maar niet echt noodzakelijk.
Vorige winter zou ik gaan lessen. In het voorjaar zou ik dan mijn eerste wedstrijdervaring op doen. Vrienden van ons wilden ons (vooral mij) graag ondersteunen in het dubbelspel! Het liep anders. Beide vrouwen werden zwanger, dus de tennis kwam op de lange baan.
Dit winter had ik geen excuus meer. Niet zwanger, geen hernia, ook geen kleine smoesjes... Samen met de bewuste vriendin schreef ik me in. De eerste tennisles viel precies in de week dat we op vakantie waren. Maar gisteren was dan toch eindelijk de vuurdoop. Ik heb mijn eerste les gehad. Best wat zenuwachtig, want de vriendin heeft al jaren tenniservaring, stapte ik de baan op. En ach, ik bakte er, zeker in vergelijking met haar, niet zo heel veel van, maar voor een eerste keer was ik dik tevreden! Hijgen, puffen, zweten, denken... Conditie: nul! Ik maakte zelfs nog enkel leuk puntje en was er erg blij mee. Ik moet het toch toegeven, ik vond het nog erg leuk ook! Plezier: 10! Misschien schuilt er toch een tennistalentje in dit mens???
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten