Pim is een zielig hoopje mens. Hij is ondertussen een week of vijf verkouden. Twee weken geleden was ik al bij de huisarts, omdat hij zo'n nare hoest had, waar hij maar niet vanaf kon komen. Gelukkig niet echt iets aan de hand. Paracetamol moest hem er weer bovenop helpen. Na anderhalve week knapte hij op... voor één dag!
Binnen twaalf uur zat Pim weer helemaal vol met slijm. De huis-, tuin- en keukenmiddeltjes lagen nog voor het grijpen. Na het weekend was het alleen maar erger geworden. Hangerig, wil alles, kan niets, huilen, zeuren, knuffelen... Zijn ontbijt kwam er net zo hard weer uit. Pim wilde:"Lapen, in bedje... da-da Hobbes!" Dat doet hij nu al vanaf maandag, de hele dag én de hele nacht.
Vanmorgen had hij ook koorts. De doktersassisten adviseerde om toch maar weer even zijn longen te laten luisteren. Daar zaten we dus weer, zelfde arts, zelfde zieke Pim, zelfde houtgreep, zelfde instrumenten. Pim vond het alles behalve grappig! De conclusie (wederom): oren en longen schoon. Oren wel geïrriteerd, vooral rechts. Pim houdt ook zijn handje tegen zijn rechterwangetje als hij hoest. Remedie: paracetamol, vier keer per dag! We hebben ondertussen een voorraadje ingeslagen, dus we kunnen even vooruit.
Pim is af en toe wat vrolijker, maar je doet hem het meest plezier met zijn bedje. Ik maak hem af en toe wakker om wat te drinken en dan is hij even beneden. Naast 'Tik-tak' mag 'Nijntje' ook af en toe weer op tv verschijnen. De Teletubbies vindt hij niets op dit moment! We hopen dat de rust hem goed doet en dat ons 'zielige hoopje' heel snel weer 'mens' wordt!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten