'Hoef nie!'

Pim verkent lekker zijn grenzen. Nou ja... lekker... Zijn ouders hebben er af en toe heel wat mee te stellen. Nog even snel een boodschap halen is er niet meer bij. Pim wil graag 'patatten' en als hij dus niet mag lopen, zorgt dat voor een heel drama! Hij maakt er een hele theatershow van, alsof hij zwaar mishandeld wordt. Maar 'nee' is soms toch echt 'nee' en zoals papa altijd zegt:"Pim mag een heleboel dingen wel, maar sommige dingen niet."

Laatst was het helemaal een verschrikkelijk. Pim zag een fiets en wilde daarop. Wij waren echter met de auto en ik denk niet dat de eigenaresse van de fiets ongevraagd haar trapijzer uitleent. Ik verkocht Pim daarom een 'nee', met als gevolg dat hij zo hard moest huilen dat hij ervan moest kokhalzen... Jammer maar helaas: mama's jas mocht ook nog even meegenieten van het laatst verorberde voedsel...

Ik moet eerlijk toegeven, dat zijn driftbuien heviger zijn als hij niet lekker in zijn velletje zit. Meestal is hij goed af te leiden. Dat werkt toch het beste. Daarnaast kan hij verbaal al goed duidelijk maken wat hij wil.
"Boekje kijke!"
"Pim, wil je dit boekje kijken?"
"Nee, a boekje!" (Vertaling: ander boekje)
"Welk boekje dan?"
"Loo!" (Vertaling: boekje met de leeuw)

Op deze manier voorkomt hij dus ook bij zichzelf een boel frustratie, want mama en papa begrijpen meestal wel wat hij bedoeld. En gelukkig is zijn eeuwige 'nee' op alle vragen, vervangen door het keurig opgevoede (ahum): 'Hoef nie!' Klinkt toch net iets lekkerder, nietwaar?