zaterdag 3 mei 2008

Hakke, hakke, puf, puf...

Deze 'hakke, hakke, puf, puf' slaat niet op het liedje 'Op een klein stationnetje' maar op Pim zelf. De virusinfectie van het verhaal hieronder, krijgt nog een vervolg. Hoe was het ook alweer? Na een snotterperiode waar hij niet doorheen kwam, bezochten we zondag 19 april de weekenddokter. Pim at weinig en dronk steeds minder. Zijn conclusie: virusinfectie. Neusspray mee, eventueel een paracetamolletje en verder moet Pims kleine lijfje zelf de 'beestjes' te lijf.

Op 22 april (deze mama werd 33...) toch nog maar even naar onze eigen huisarts, want Pim klinkt nog steeds niet erg lekker en zijn ogen zijn nog steeds erg ontstoken. Ook hier dezelfde diagnose: virusinfectie. Oogdruppels mee, eventueel een paracetamolletje en uitzieken.

Eigenlijk was ik er blij mee, want hij had nog niet zo lang geleden een kuurtje gehad voor zijn keelontsteking. En dat het wat langer duurde vond ik niet zo heel erg. Ik hoopte alleen dat Pim er zelf niet zo heel veel last van zou hebben. Hij leek wat op te knappen. De koorts was weg hij kreeg weer wat praatjes, maar zijn hoest klonk als die van een 90-jarig rokend opaatje en zijn ademhaling was kort.

Afgelopen maandagmiddag haal ik hem uit bed. Warm koppie, te warm. Weer koorts, weer naar de huisarts. De virusinfectie was doorgeslagen naar zijn luchtwegen. Twee seconden luisteren aan zijn longen lieten de arts al snel weten dat het niet goed zat. Bij de apotheek werden we uitgerust met antibiotica en 'puffers' (ventolin) om Pim meer lucht te geven.

Alle medicijnen zijn een drama. Pim vindt het drie keer niks. Hoe leg je een baby van nog geen jaar uit dat het 'puffen' is om hem te helpen? Dat lukt niet. Met een grapje, afleiden, wennen wordt het allemaal niet beter. Ik zie er elke keer tegenop om hem het kapje voor zijn neus/mond te zetten. Gelukkig knapt hij heel langzaam op. Dat maakt me blij. Helaas weet ik ook dat er veel mensen in onze familie zijn met astma. En dat vooruitzicht is toch minder zonnig. De tijd zal het leren, we zien het vanzelf. Carpe diem!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Audrey,

Jeetje wat vervelend zeg dat Pim er maar niet doorheen komt. Ik kan me inderdaad voorstellen dat je er elke dag weer tegenop ziet om hem zijn medicijnen te geven. (ik heb ook een aantal dagen antibiotica-druppels in de oogjes van Renzo moeten druppelen en dat was absoluut niet gemakkellijk!! Ik ben er uiteindelijk ook mee gestopt)
Ik hoop dat het snel weer beter gaat met Renzo's vriendje.
Groetjes Renzo en Sandra

Anoniem zei

Jeeeee zeg.. wat vervelend !!
ECHT niet leuk voor Pim, maar ook niet voor mama en papa !
Vanuit Albergen heel veel beterschap met de kleine pimme-man!!
Groetjes,
Francien & Kerels...