Grote wereld, ik kom eraan!

Het is donderdag 9 oktober. Het zonnetje schijnt... lekker fietsweer! Ik doe Pim zijn jas aan en ga naar buiten. Ik zet hem op zijn voeten op de grond om de fiets te pakken. Hij blijft stevig staan. Ergens verwacht ik dat hij zich binnen enkele seconden op de grond laat ploffen. Maar tot mijn en zijn grote verbazing, zet hij eerst een paar stapjes vooruit! Alleen! Helemaal los!

Ik kan mijn enthousiasme niet verbergen en prijs hem luidkeels de hemel in. Als reactie hierop gaat het zolderraam open. Johan vraagt zich af wat er aan de hand is. Als hij het bijzondere nieuws hoort, sprint hij twee trappen naar beneden. Ik zet Pim wederom op zijn voetjes en onwennig, wiebelig maar zeer trots stapt hij de wijde wereld weer in!

Bleef het deze keren bij drie tot vier stapjes, na onze fietstocht oefende Pim vast voor de vierdaagse van Nijmegen, want toen liep hij een meter of acht! Inmiddels loopt hij steeds meer. Het liefst kleine stukjes, want voor de lange afstanden kiest hij voor de sneltrein (lees: kruipen). Maar het begin is er, hij heeft er lol in en het gaat steeds beter. Grote wereld, Pim komt eraan!

PS: De reden dat deze mijlpaal nu pas op de weblog verschijnt is, dat we de opa's en oma's live met Pims wandelkunsten wilden verrassen. Dat is inmiddels gelukt. Tevens is dit historische feit vastgelegd op video.