Ieder nadeel...

...heeft ook zo zijn voordeel! Dat heeft Hobbes nu ook ontdekt! Het speelkleed van Pim ligt toch wel heel erg lekker en Pim leert meteen te delen.

Kiekje

Pim staat met enige regelmaat op de foto. Van flitslicht kijkt de kleine telg niet meer op. Hij weet ook al heel goed hoe hij naar het zwarte apparaat moet lachen. Af en toe staat Pim er met papa op en heel soms met mama. Maar samen met papa en mama op de foto is toch wel een unicum! Bij deze...

Bloeddruk

Een ieder die mijn 'zwangerschapsweblog' volgde weet, dat ik tijdens mijn zwangerschap onder controle stond van 'Giny', de gynaecoloog. De reden hiervoor was, dat ik zelf een milde vorm van hypertensie (hoge bloeddruk) heb, waarvoor ik al jaren medicijnen moest slikken.

Mijn bloeddruk meten tijdens de zwangerschap was erg spannend. Hoe zou het verlopen? Hoe zou ik reageren? Vooral op het eind vond ik het spannend, omdat je vaak hoort dat juist dan de druk weer omhoog gaat. Wonder boven wonder (?) bleef mijn bloeddruk normaal, over het algemeen zelfs vrij laag. Ik gebruikte een zeer lage dosis medicatie en daarom besloot de huisarts na de zwangerschap te testen hoe mijn lijf reageert zonder de pillen.

Gisteren moest ik mijn bloeddruk weer laten checken. Nu dus zonder medicijnen. En... hoera! Ik had een druk van 120/78! Keurig dus. Over drie maanden moet ik nog eens op controle. Als dan alles goed is blijf ik zonder medicijnen! Waar een zwangerschap al niet goed voor is ;-). Dit had ik in ieder geval niet durven dromen.

P.S.: Omdat ik zo moe blijf, moet ik nog wel even bloed laten prikken... Maar dat komt vast goed!

Zure appel

Nog even... Nog heel even genieten... mijn verlof, dat inmiddels is overgegaan in vakantie is bijna ten einde. Volgende week om deze tijd heb ik mijn eerste dienst alweer gewerkt.

Een dubbel gevoel. Pim is zo gegroeid, maar ook nog zo klein. Ik wil graag weer wat voor mezelf doen, maar eigenlijk wil ik ook bij hem blijven. Ik heb zin om mijn collega's en de bewoners weer te zien, maar eigenlijk vind ik het thuis ook nog zo heerlijk!

Ach, slechts één maandje. Eén maandje waarin ik 'maar' 18 uur per week werk. Dan heb ik alwéér vakantie. Pim mist me (nog) niet, dat weet ik. Maar ik ga hem wel missen, dat weet ik ook. Alles went, dus dit ook. Even doorbijten mama!

Ziek

Pim is ziek! Niet heel ernstig gelukkig. Eigenlijk valt het op zich wel mee, maar het is zo zielig. Hij is namelijk snipverkouden! Pim rochelt al vanaf zijn geboorte. Bij de checkups die hij op het CB kreeg bleek er niet veel aan de hand. Wat slijm, hij kan het immers niet ophoesten? En de voeding die baby's krijgen (melk), maakt het slijm natuurlijk niet minder.

Al even hoest en proest hij meer dan normaal. En nu zit zijn neus helemaal vol slijm. Gisteren werd hij zelfs om 22.00 uur wakker van zijn eigen gehoest en geproest. En ook vannacht moest hij om 4.00 uur even huilen. Het zit hem niet lekker. Gelukkig heeft hij geen koorts. In die zin valt het mee, maar het klinkt zo naar.

Ik heb de alternatieve trukendoos eens opengetrokken: neus schoonmaken met een speciaal zuigapparaatje (vervelend), zoutoplossing in de neus (ook naar), stomen met papa of mama onder de douche (heerlijk) en een ui naast zijn bed (stinken). Ook heb ik iets onder zijn matrasje gelegd, zodat hij wat rechterop ligt (meer lucht). Toen was de doos leeg. Iemand nog meer tips?

Ik leg hem in zijn bed. Hij lacht van oor tot oor. Zelfs nu! Lekker ding! Na een kwartiertje kijk ik stiekem om de deur. Hij ligt als een zielig wit hoopje mens met rode wateroogjes in zijn bedje. Tevreden twee vingers in zijn mond. Kijkend naar zijn mooie vogellamp die aan het plafond hangt. Zijn oogjes zakken langzaam dicht. Ga maar lekker slapen vent, dan is het misschien snel weer over.

P.S. Pim drinkt al even onrustig en beduidend minder. Lucht? Krampjes? Boertjes? Verkeerde fles? Nare speen? Te snel of juist te langzaam? Ik begon ondertussen zelfs maar weer eens aan spruw te denken (daar was hij weer!). Maar misschien is het 'gewoon' de verkoudheid die hij onder de leden had. En nu drinkt het natuurlijk helemaal niet prettig!

Einde oefening

De drie lessen babymassage zijn afgelopen. Helaas moet ik wel zeggen. Naast leerzaam en heel erg leuk om te doen, was het ook super gezellig! Ik keek er elke week erg na uit. Pim waarschijnlijk ook, als hij zou weten waar zijn mama hem nu weer mee naar toe zou slepen.

Ik ga het missen: het gebep, de ons onder plassende en poepende (!) kinderen (toch steeds weer hilarisch), het gesmeer met olie en een vaststaand moeder-kindmoment. Ook Pim mist het merk ik. Vandaag onderging de bofkont een complete massage. Nadat hij mij weer eens natplaste (mama masseert dus goed!) en hij mij wel genoeg bestudeerd had, keek hij met zijn hoofd 'achterover'. De plek waar ooit de erg interessante masseerjuf (= pufjuf!) zat is leeg. Nu vindt Pim het gordijn ook erg leuk, maar de masseerjuf was toch net iets grappiger.

Aan het eind van de les, wachtte ons een verrassing. Over een half jaar krijgen we een opfriscursus. Inclusief een reünie met de collegapuffers. Hoe zou het dan met iedereen gaan? En hoe zien onze kids er dan uit? De tijd zal het leren. Toch hoop ik dat we ook buiten deze bijeenkomst contact blijven houden, want het is een leuke groep! Ik geloof wel dat de meesten die intentie hebben. Ik in ieder geval wel!

SB en SAS

SB en SAS klinken eng! Misschien is het dat ook wel? Toch is het niets anders dan het welbekende Sonja Bakker-dieet, afgewisseld met, bij een ieder die zich hieraan onderwerpt welbekende: Schijt Aan Sonja-dag(en)!

Ik wilde de overtollige zwangerschapskilo's graag kwijt, liever nog iets meer. Als ik al een nieuwe gardarobe aan moet schaffen, dan zal het een gardarobe zijn met een maatje minder. Ooit ben ik 'met' Sonja zo'n 13 kilo kwijt geraakt, dus dat biedt perspectief. Het was voor mij vrij logisch om voor het zomer-slank-boek te kiezen, boordevol zomerse zonnige recepten. (Ook boordevol spel- en taalfouten trouwens. Misschien kan Johan het eens redigeren?!)

Ik begon met frisse moed, maar ik moet zeggen dat nu, na bijna 4 weken, de salades een beetje mijn neus uit beginnen te komen. Lekkere recepten: zeker! Weinig calorieën: gegarandeerd! Maar soms heb ik toch wel heel veel zin in een heerlijk 'Van der Poel-ijsje', een lekkere koek of een stuk chocola!

Ik ben er nog niet achter waardoor ik dit keer wat minder gemotiveerd ben. Toch mag ik niet klagen, want ik ben in ruim drie weken, vier kilo verloren. Enkele 'oude' broeken passen weer, al is mijn figuur toch wel wat veranderd. Binnenkort ga ik drie dagen bij mijn moeder logeren. SAS-dagen dus. Daarna ga ik nog maar eens met Sonja's eerste bijbel aan de slag. Negen calorie-arme weken, met iets, heel iets minder salades.

Hielprik

We waren het alweer bijna vergeten... de hielprik! Op 20 mei heeft Pim een hielprik gehad. De kraamzorg, papa en mama vonden het verschrikkelijk. Pim gaf geen kik! Bikkel!

Vandaag zat ik zijn kraamdossier eens na te lezen. Brings back sweet memories. Al waren niet alle memories (ik noem bijvoorbeeld het hechten) even sweet. Tussen de paperassen vond ik ook de envelop met het nummer van de hielprik. We moesten deze drie maanden bewaren.

Ik besef me dat de drie maanden om zijn. Geen bericht is in dit geval goed bericht! Pim is in ieder geval vrij van de zeventien aandoeningen die bij de hielprik getest worden. Hoera! Daar eten we een gebakje op... Ik ben alleen bang dat het in het kader van Sonja Bakker beter is om een rijstwafel te nemen.

Pim in de box

Pim houdt erg van blazen.

En hij kan ook al praten:

Consultatiebureau (3 maanden)

Vandaag was het weer tijd voor Pims regelmatige check-up. Gezellig naar het bureau! Alles zag er prima uit. Alleen kon het zijn dat hij een liesbreuk had, maar zover de doddò (= dokter) het kon zien was het slechts vochtophoping. Even in de gaten houden dus. Pim is groot voor zijn leeftijd, maar alles is keurig in verhouding en volgens 'het lijntje'. Voor de cijferfreaks onder jullie: lengte 64 centimeter (mama ziet weer een kledingmaat de doos in verdwijnen) en gewicht 7250 gram!

Ook nu moest Pim weer geplaagd worden door de prikjes. De eerste onderging hij kranig. Wel liet hij een kleine pruillip zien en een jammerkreetje horen, maar c'est ça! De tweede was wat gemener en dan liet hij dan ook merken. Huilerdehuil (ik ben warempel in het Kabouter Plop vocabulair beland)! Bij het aankleden begon hij weer opnieuw. Ziehielug!

Nu zijn we thuis. Pim kan zijn draai niet zo heel goed vinden. Na een hazenslaapje wat gegeten. In de box was hij heel vrolijk! Toen hij moe werd kon hij zijn draai echt niet vinden. Daarom heb ik hem nu als vanouds in de draagzak. Pim vindt het heerlijk. Hij slaapt nu lekker en ik dub... Zal ik hem in zijn bedje leggen (het is toch een heel gewicht om mijn nek)? Of sjouw ik nog even met hem rond (het is ook wel erg gezellig en hij slaapt nu zo lekker)? Tja, het ouderschap... keuzes maken, keuzes maken!

Een kind kan de was doen!

Ik weet van de vele mondelinge reacties en e-mails die ik krijg, dat velen mijn weblog (met plezier!) lezen. Dat vind ik werkelijk geweldig. Naast dat ik het leuk vind om alles een beetje bij te houden, is het ook fijn dat al mijn gebazel gelezen wordt. Anders hoef ik me niet in het digitale gebeuren te begeven en zou ik ook een papieren dagboekje bij kunnen houden.

Ik weet dat sommigen wel eens proberen te reageren. Hoera! Ik prijs u! Alleen blijft het vaak bij proberen en overwint de angst of onwetendheid (snif). Daarom zal ik voor degenen die willen reageren (ik hoop allen!) even uitleggen hoe het moet. Het is niet eng of moeilijk, je hoeft geen abonnement te hebben en je krijgt er ook geen nare virussen van.

1. Klik onder aan de tekst waarop je wilt reageren op 'reacties'. (Spreekt voor zich toch?)

2. Je krijgt dan een scherm met daarboven 'Laat een reactie achter'. Je kunt meteen je reactie gaan typen. (De cursor knippert al uitnodigend, dus het kan niet missen!)

3. Kies vervolgens een identiteit door te klikken op het rondje voor je gewenste identiteit. (Je eigen naam is voor mij het leukst natuurlijk, maar je kan ook anoniem reageren of een naam verzinnen.)

4. Klik op 'reactie publiceren' en je reactie wordt toegevoegd aan mijn stukje. (Of als je nog even wilt weten hoe je bericht eruit ziet, kies je eerst voor voorbeeld.)

Vergeet niet de pagina even te vernieuwen en je kunt je reactie terugvinden op mijn site. Jij blij dat het gelukt is, ik blij met je reactie! All happy people in mijn omgeving!

Pim zit op gym

Pim zit op gym. Niet in clubverband, hij krijgt privéles. Thuis. De inmiddels ontstane Michelin-rolletjes om zijn armen en benen komen heftig in beweging onder de zogenaamde babygym. Sinds vorige week heeft hij zijn handen gezien en heel langzaam ontdekt Pim dat hij met die uitsteeksels ook nog iets kan doen. Wat is er niet leuker - behalve knuffelen met mama en papa ;-)- dan heftig met je armen rond te zwaaien en hierbij ook nog (bij toeval) kleurige dingen te raken, die als beloning gaan zingen en flikkeren?

De gym die Pim heeft gekregen biedt vele (luide) mogelijkheden: lichtjes, bewegende delen, rammelaren, liedjes, tekstjes... Naast deze opties kun je het volume regelen en er zit een aan/uit-knop op. Deze benut ik met enige regelmaat. Niet alleen om Pim te beschermen tegen hyperactiviteit, maar ook voor mijn eigen oortjes. Maar hij vindt hem (mèt en zonder geluid) geweldig en hij vermaakt zich er prima mee. Sportief type hoor, die Pim van ons!

Kletskous

Pim is een heerlijke kletsmajoor! Vorige week was hij tijdens de babymassage al hele verhalen aan het vertellen en als hij in zijn goede hum is, kun je dat letterlijk horen!

Nu ontdekken we echter een klein nadeeltje aan dit erg gezellige fenomeen. Als Pims grootste honger gestild is, dus ongeveer na een halve fles, gaat hij heerlijk liggen lachen en kletsen. De speen nog in zijn mond, wat melk achter in zijn keel en dan lekker liggen gorgelen. Natuurlijk moet ik erom lachen en dat vindt hij dan wel weer erg grappig. Gevolg: hij laat behoorlijk wat voeding staan. Pim is gelukkig niet de dunste, dus hij mag van mij ook best wat laten staan, maar uiteindelijk komt hij op een dag ongeveer een hele fles tekort. En dat laat hij dan ook merken!

Gisteren had hij om 18.00 uur een (halve) fles gedronken. Om 19.00 uur legden we hem in bed. Het was allemaal nog gezellig, maar toen papa hem welterusten wenste bedacht meneer dat hij eigenlijk ook nog wel honger had. Nadat hij het tekort van die dag naar binnen had geslurpt, kon ons mannetje heerlijk gaan slapen.

Ik vind het zo leuk dat we steeds beter met hem kunnen communiceren. Al is het nog wel wat eenrichtingsverkeer. Hoe maak ik hem duidelijk dat hij best eerst zijn hele fles leeg mag drinken om vervolgens zijn conference te laten horen?

The King

Pim heet Koning van zijn achterkant, dus natuurlijk is hij The King. Althans, minstens A King! Dat hij ook als King-look-alike werd gezien wisten we alleen nog niet.

Oma had Pim in bad gedaan en ze had zijn haar gemodelleerd. Op zijn hoofd was een originele ouderwetse babyrol verschenen. Je kent het misschien nog van de plaatjes: een mooie hanenkam met een krul erin. De foto is niet echt duidelijk gelukt, maar ik moet zeggen, het stond best stoer!

De dag erna was de rol eruit en wat overbleef was een gigantische kuif. De oppas vergeleek hem daarom met Elvis. Na Aziaatje, Indisch mannetje, Turkje, Zigeunertje en Chineesje was dit wel de meest creatieve vergelijking die ik tot nu toe heb gehoord!

Oei, Pim groeit!

Dat Pim in de lengte en in de breedte goed groeit, is inmiddels bij iedereen welbekend. Maar hij groeit ook mentaal. Gisteren kreeg ik een mail: Pims derde sprongetje komt eraan. Als je tenminste in het Oei-ik-groei-principe gelooft:

"Rond de 12 weken maakt je baby het derde sprongetje in zijn mentale ontwikkeling mee. Hij kan nu voor het eerst 'vloeiende overgangen' zien, horen, ruiken en proeven. Bijvoorbeeld de overgang tussen de ene toon naar de andere, of van de ene houding naar de andere. Met dit vermogen kan hij nu vloeiende overgangen waarnemen als ze door anderen worden gemaakt, maar hij kan ze ook zélf leren maken. Hij kan dat met zijn lijfje, zijn hoofdje, zijn stembanden, zijn ogen en ga zo maar door. Hij neemt ze dus waar buiten zijn lichaam en ín zijn lichaam. Je kunt je voorstellen dat hij weer heel veel nieuwe dingen kan 'leren' en 'oude' vaardigheden kan verbeteren." Zo luidde de inhoud van de mail.

Bij een 'sprong' maakt een baby op een bepaald gebied een snelle ontwikkeling door. Volgens het oei-ik-groei-gebeuren, vindt dit plaats op redelijk voorspelbare tijdstippen. Sprongetjes gaan vaak gepaard met huilerigheid, hangerigheid en humeurigheid. En ik moet zeggen dat Pims humeur gisteren en vandaag niet al te happy was. De drie H's waren zeker op hem van toepassing, zo kenden we hem niet. Als het waar is verklaart dat een boel! Toch maar even lezen in het boek...

Proefdraaien

Pim heeft deze week 'meedraaidagen'gehad bij de oppas. Twee ochtenden, waarvan vanochtend er ook één is. En voor moeder is dat (wederom) het meeste wennen. In het weekend was ik al aan het bedenken wat hij allemaal mee moet hebben. Fles, voeding, dekentje, luiers, reservekleren, speen (gebruikt hij nu nog zelden, maar je weet maar nooit)... En zo gingen we bepakt en bezakt naar 'de oppas'.

Het was daar even hectisch, want ze past nog meer kinderen op. Toch denk ik dat dat voor Pim prima is. Bij ons is hij alleen en dat is natuurlijk voor hem best lekker. Maar het zal voor hem zeker leuk en goed zijn om meerdere kinderen om zich heen te hebben.

Ik ging daar met een gerust hart weg. Toch had ik deze eerste ochtend bewust met een vriendin afgesproken, want anders zou ik alleen maar op de klok gaan zitten kijken. Wetend dat ik de oppas altijd kon bellen en dat ze ons zou bellen als er iets was (al zou ik niet weten wat dat 'iets' dan zou moeten zijn), struinde ik met vriendin door de Makro. Zeer regelmatig moest ik aan Pim denken. Ik miste hem wel. Tegelijkertijd was het ook best even lekker om zo weg te zijn, maar ik denk (en hoop) dat alle moeders dat wel eens zo ervaren. Dubbel hoor!

Ik heb me weten te beheersen. Ik heb niet gebeld. Toen ik hem op kwam halen was hij erg tevreden. Vanmorgen heb ik hem weer gebracht en hij werd met open armen ontvangen. Zijn 'Pim-gym' (=babygym) stond al klaar. Pim vond het maar wat interessant. Ik hoop dat 'de oppas' net zoveel plezier gaat beleven aan onze kleine man als wij! En natuurlijk hoop ik dat Pim het daar (ook als hij groter is) geweldig blijft vinden. Maar als ik het zo kan inschatten gaat dat wel goed!

P.S.: Toen ik hem vanmorgen op kwam halen, moest hij huilen toen hij mij zag! Ik geef het er maar op dat dat kwam omdat hij nog half sliep en niet omdat hij mij als moeder toch niet zo grappig vindt ;-)!

Pufclub = pufclub

De nagym is begonnen. Was het voorheen een dikkebuikenclub waarbij vooral veel gekletst werd, nu is het een veel minder dikkebuikenclub, waarbij nog steeds veel gekletst wordt. Althans, dat pogen we.

Met een zwangere buik kun je niet zoveel. Wat ontspannende (puf) oefeningen, wat spierversterkende bekkenbodemoefeningen en wat pogingen om je lijf soepel te houden. Zonder zwangere buik kun je meer! Dat is tenminste de bedoeling. Gisteren is het zweetspektakel begonnen.

We moesten meteen goed aan de bak. Oefeningen voor de drie B's (billen, buik en borsten), maar ook de bekkenbodem en de kipfilets (het blubberige deel van je bovenarmen) kwamen aan bod. Zelfs de onderkin werd niet vergeten. In het begin kletsten we nog door elkaar heen, maar de praatjes werden steeds minder. Oef, dit was best zwaar! Maar de belofte op de string waar ik straks weer in kan maakt veel goed! Vooral omdat ik nog nooit een string-lijf heb gehad :-)!

Aan het eind liet de pufjuf ons weten, dat dit de volgende keer de warming-up is, gevolgd door een circuitje. Huiswerk: 2x per dag buikspieroefeningen en oefeningen om de bekkenbodem aan te sterken. (In plaats daarvan (?) zit ik nu dit stukje te tikken...) De pufclub is dus met recht een pufclub.

P.S.: De pufclub, zou de pufclub niet zijn, als we ons inmiddels afgetrainde lijf (?) niet zouden trakteren op een etentje. Dus na alle inspanningen werden meteen de agenda's getrokken :-)!

Masseren

Pim en ik zijn op les geweest... althans, ik kreeg les en Pim onderging het. Pim en ik doen een cursus babymassage. Werkelijk geweldig!

Het was met hetzelfde groepje als de 'pufclub', alleen dan in een kleinere samenstelling. Erg leuk om alle baby's nu in real-life te zien (Pim is echt groot!)en even bij te teuten. Onder het genot van een kop thee of koffie (natuurlijk!) kregen we wat theoretische uitleg. Ik had al zin in de cursus, maar nu helemaal! Als je hoort waar het allemaal goed voor is: groeiontwikkeling (niet dat Pim dàt nou net nodig heeft), motorische ontwikkeling, ontspanning en natuurlijk contact.

Nadat we alle voorbereidingen hadden getroffen - dat hield vooral in dat we de directe omgeving van de (jongens)baby's plasproof maakten door handdoeken en celstofmatjes neer te leggen en de gordijnen buiten plasbereik te hangen - kon het gesmeer en gemasseer beginnen. Borstkas, buik, armen, handen, benen en voeten zijn vandaag aan een relaxbehandeling onderworpen.

Slechts een paar kleine obstakels. Pim plaste, maar dat was te voorzien. Alleen natuurlijk net naast de handdoek, tegen mijn T-shirt. Natuurlijk kreeg Pim honger! Hij had net fles gehad, maar niet genoeg gedronken, dus nog maar een keer tijdens de les. En het doel was om meer contact met elkaar te maken. En met elkaar bedoel ik dan in dit geval moeder en kind. Nou, Pim vond alles interessant, behalve zijn moeder. Neem het hem eens kwalijk. Hij zit de hele dag al tegen me aan te kijken.

De les werd afgesloten met (wederom ;-)!) een kop koffie of thee en voor de baby's eventueel een voeding. Uiteindelijk lag iedereen te slapen, behalve... Juist, onze kerel. Dat duurde echter niet lang en toen was ook Pim knock-out. Wat wil je dan ook nog meer: een massage, je buik vol eten en dan een lekker dutje doen? Je kan het slechter treffen. Heerlijk zo'n babyleven.

Literatuur

Zoals jullie hebben kunnen lezen, waren we het afgelopen weekend bij mijn schoonouders logeren. Natuurlijk kregen we het over opvoedingskwesties. De drie r-en, wel of niet laten huilen, maar ook bevallingsverhalen kwamen uitgebreid aan bod.

Dat deed mijn schoonmoeder denken aan een boekje met de geweldige titel:"Moeder worden... Het standaardwerk over blijde verwachting, geboorte, babyverzorging en kleuteropvoeding." Dit had zij ooit gekregen van haar schoonmoeder, dus Johans oma, Pims overgrootmoeder. Het boekje had Johans oma gekregen toen ze van Johans oom in verwachting was. In het boek konden we zien dat het in 1953 gedrukt was. Enthousiast begonnen we erin te lezen. Zou er veel veranderd zijn?

De zienswijze op moeders en kraamverzorgende is wel wat veranderd. En het taalgebruik is ook anders. Ik citeer, zomaar willekeurig uit het boek:

"Een intelligente moeder slaat haar baby voortdurend gade en neemt waar hoe hij groeit..."
"Hoewel borstvoeding de natuurlijke voedingswijze is, vinden sommige jonge moeders deze eerst wat vreemd en hebben ze raad en bijstand nodig. Een verstandige helpster slaat de moeder op onopvallende wijze gade en houd bij het leidinggeven rekening met de tijd, die moeder en kind nodig hebben om aan elkaar te wennen..."

Sommige dingen zijn wel wat achterhaald. Over de zwangerschap:

"Nu meer dan ooit, moet u er zo verzorgd mogelijk uitzien... Was en borstel uw haar geregeld en houd het tamelijk kort. Indien u zich laat permanenten, probeer het dan zo te regelen - tenzij het onmiddellijk nodig is -, dat het haar later in de zwangerschap, kort voor de bevalling wordt gepermanent. Het zal dan op zijn mooiste zijn na de geboorte van de baby. Aan handen en nagels behoort geregeld aandacht geschonken te worden... De tijd, besteed aan uw uiterlijk schoon, is goed besteed."

De laatste zin klopt natuurlijk nog steeds ;-)!

Het boekje mag dan wat muffig ruiken door ouderdom, maar als ik het zo doorlees is er eigenlijk qua visie op opvoeden niet zo heel erg veel veranderd. Alle boeken zijn een geweldige leidraad en leuk om te lezen, maar ik kom er steeds meer achter dat je je eigen gevoel moet volgen. Alle baby's worden groot, en het grootste deel daarvan groeit op tot een goed mens. Waarom zou ons dat dan niet lukken?

Trouwens, na even googelen kwam ik erachter dat het boek nog steeds te koop is... voor de liefhebbers!

Hobbes

Onze trouwe viervoeter heeft zeker een plaatsje op dit log verdiend. Was hij ooit onze enige grote liefde... nu moet hij zijn aandacht delen. En dat is niet makkelijk, al doet hij heel erg zijn best.

Helaas voor hem, krijgt Pim het snelst de aandacht. Soms probeert Hobbes dan mijn aandacht te trekken door er met een speeltje vandoor te rennen. Of liever nog een slipper, onderzetter of rondslingerend doekje. En dan maar wachten tot zijn vrouwtje hem achterna komt. Maar meestal wacht ons Hobje netjes zijn beurt af.

Voor ons gevoel weet Hobbes zich niet altijd goed raad met het kleine mensje. Als Pim het met zijn decibellen al te gortig maakt, zoekt hij een rustiger heenkomen in zijn mand in de schuur. Verder stoort hij zich niet zo aan de nieuwe pup. Hij beleeft er (nog) niet veel plezier aan (wacht maar Hobbes, tot Pim vast voedsel gaat eten), maar hij heeft er ook geen last van. Soms komt hij even snuffelen en kwispelt dan vrolijk met zijn staart. En als hij een heel goede bui heeft, wil hij best wel even met Pim poseren voor een foto.

(BTW: Geniet nog even van deze net afgevallen slanke hond... Over enkele maanden zullen de kilo's er (weer) aan vliegen. Pim in de kinderstoel, een kwijlende Hobbes ernaast. Wedden dat er regelmatig wat 'per ongeluk' op de grond valt? En wedden dat ze dan de dikste vrienden zijn?)

Handig hulpje

Hoi allemaal!

Jullie kennen me allemaal al, maar dit wisten jullie waarschijnlijk nog niet. Ik ben mama's assistentje. Ik ben vooral haar grote inspiratiebron voor alle stukjes die jullie hier lezen. Af en toe help ik ook echt een handje mee, zoals jullie kunnen zien.

Dikke knuffel van mij!

Pim