Afscheid

Ik ben een erg groot voorstander van borstvoeding. Helemaal gezien alle allergieën in onze families. Zoals jullie hebben kunnen lezen, heb ik dat tot een week of 3-4 terug met erg veel plezier gedaan. Sinds de darmkrampjes drinkt Pim echter onrustig en dat is na de krampjes gebleven. De lol van het voeden ging er steeds meer af, maar ik wilde koste wat het kost doorzetten.

Na het bezoek aan de osteopaat was Pim een stuk vrolijker, maar het drinken ging nog steeds niet lekker. Ik ben daarom een nieuw traject ingeslagen. Via het consultatiebureau (dachten dat het spruw was), naar de huisarts (kon geen spruw ontdekken). Op haar advies naar een lactatiekundige (= melkmeisje). Zij dacht door de telefoon te zien dat het spruw was. Dus toch een recept geregeld. Hoera! Er wordt eindelijk actie ondernomen!

Gisteren heeft Johan de medicijnen opgehaald om de schimmels te lijf te gaan. Schimmels verdrijven blijkt nog een hele klus: Pim eten, Pims mond behandelen, mijn handen wassen, afdrogen met keukenpapier, tepels behandelen met water/azijn, mijn tepels behandelen. Dit ritueel moet je herhalen na elke voeding, ongeveer 2,5 week lang. Verder alles wassen op 60 graden! Een hele kluif, maar... als het helpt...

Echter, gisteren heeft hij vier (!) voedingen goed gedronken! Bij mij sloeg de twijfel weer toe. Ligt het aan spruw? Ligt het aan mij? Misschien ben ik er te krampachtig mee bezig en drinkt hij daarom onrustig. Misschien, omdat ik weet dat hij behandeld gaat worden, laat ik het krampachtige los en drinkt hij beter.

Ondertussen had ik in 3 weken al tig verschillende theorieën bedacht waarom Pim niet (altijd) rustig dronk. Ik was moe, bijna uitgeput. Van al het denken, voeden, aanleggen... Wel spruw, geen spruw, kastjes en muren... Ik was de hele dag alleen nog maar met de voedingen bezig. Pims eten stond bovenaan mijn agenda en gespreksonderwerpen. Als we het al ergens anders over hadden, kwam ik uiteindelijk toch weer op Pims maagvulling uit.

Eigenlijk had ik het misschien al besloten. Ik wilde de borstvoeding af gaan bouwen. Maar ergens wilde ik er ook nog niet aan. Ik had me zó voorgenomen om een half jaar borstvoeding te geven! Gisteren zei iemand tegen me, dat ik ook aan mezelf moest denken. Pim heeft niets aan een oververmoeide moeder. En als ik straks weer aan het werk ga, moet ik ook uitgerust zijn. Ook een vriendin, erg pró borstvoeding, gaf aan dat ik genoeg geprobeerd had om het te doen slagen, maar dat ik er zelf ook nog was. Het is fijn om deze bevestiging ook van haar te horen. (Bedankt Iris!)

Vanmorgen heb ik het consultatiebureau gebeld. Ook de CB-mevrouw gaf aan dat ik al een heel traject had doorlopen om het 'probleem' op te lossen en dat het prima was om te stoppen. Met haar heb ik een afbouwschema opgesteld. Als alles goed gaat drinkt Pim over een week of drie alleen nog maar uit de fles. Wat de behandeling van spruw betreft: ik kijk het nog even aan. Ik kan altijd nog met de behandeling beginnen. Ik heb hem net in alle rust gevoed. Hij dronk goed. Ik vind het fijn dat ik wat meer ruimte krijg. Het is goed zo. Maar een heel klein beetje verdrietig ben ik wel. Weer een afscheidje...