Lekker lezen, lekker lapen

Pim is gek op lezen en doet dat nu ook graag voor het slapen gaan. Hij gaat dan zelf op zijn buikje liggen en spit de boekjes door. Daarna zingen we nog een slaapliedje over de 'Olatant' en dan is het: "Lekker lapen!"

Pankoekie!

Pim is weer aan de beterende hand. Hij lacht, speelt, kletst en zingt weer. Hoera! Dit mocht wel gevierd worden en daarom trakteerde ik Pim (en papa!) vandaag op pannenkoeken, een van Pims (en papa's) favorieten.

Onder luidt gezang van 'Elsje fiederelsje' bakte ik de pannenkoeken. Ik werd begeleid door mijn achtergrondkoor (lees: Pim). Pim maakt zonder moeite de zinnen die ik zing af met het laatste woord. Af en toe speelt hij even en komt daarna weer terug om te zien hoever het staat met zijn 'pankoekie'.

Als het klaar is, mag Pim naar boven bellen. (Johan is met zijn kantoor verhuisd naar zolder. We hebben een interne telefoonlijn, en daar maken we nu dankbaar gebruik van.) Als Johan de telefoon opneemt, roept Pim luid:"Eten!" Met kort daarna gevolgd door:"Pankoekie!!!" De verrassing was weg, maar de lol was niet minder!

Pim is ziek

Pim is een zielig hoopje mens. Hij is ondertussen een week of vijf verkouden. Twee weken geleden was ik al bij de huisarts, omdat hij zo'n nare hoest had, waar hij maar niet vanaf kon komen. Gelukkig niet echt iets aan de hand. Paracetamol moest hem er weer bovenop helpen. Na anderhalve week knapte hij op... voor één dag!

Binnen twaalf uur zat Pim weer helemaal vol met slijm. De huis-, tuin- en keukenmiddeltjes lagen nog voor het grijpen. Na het weekend was het alleen maar erger geworden. Hangerig, wil alles, kan niets, huilen, zeuren, knuffelen... Zijn ontbijt kwam er net zo hard weer uit. Pim wilde:"Lapen, in bedje... da-da Hobbes!" Dat doet hij nu al vanaf maandag, de hele dag én de hele nacht.

Vanmorgen had hij ook koorts. De doktersassisten adviseerde om toch maar weer even zijn longen te laten luisteren. Daar zaten we dus weer, zelfde arts, zelfde zieke Pim, zelfde houtgreep, zelfde instrumenten. Pim vond het alles behalve grappig! De conclusie (wederom): oren en longen schoon. Oren wel geïrriteerd, vooral rechts. Pim houdt ook zijn handje tegen zijn rechterwangetje als hij hoest. Remedie: paracetamol, vier keer per dag! We hebben ondertussen een voorraadje ingeslagen, dus we kunnen even vooruit.

Pim is af en toe wat vrolijker, maar je doet hem het meest plezier met zijn bedje. Ik maak hem af en toe wakker om wat te drinken en dan is hij even beneden. Naast 'Tik-tak' mag 'Nijntje' ook af en toe weer op tv verschijnen. De Teletubbies vindt hij niets op dit moment! We hopen dat de rust hem goed doet en dat ons 'zielige hoopje' heel snel weer 'mens' wordt!

Dank u Klaas!

Pim heeft dit jaar Sinterklaas gevierd... Voor zover hij het door had dan. Het was een druk weekendje, voor ons, maar zeker voor hem. Op vrijdag kwam de Sint bij opa en oma in Eibergen. Alle kinderen en kleinkinderen waren aanwezig, dus de kamer was al snel gevuld met vijftien mensen. Pim heeft een enkel cadeautje open gemaakt. Verder vond hij het vooral leuk om zich achter het gordijn te verstoppen en 'kiekeboe' te spelen. Gelukkig vond hij de inhoud van een van de pakjes wel leuk: een houten loopwagen met daarop de afbeelding van Klaartje Koe.

We bleven bij opa en oma slapen. Op zaterdag vertrokken we meteen na het ontbijt naar opa en oma in Groningen. Want ook daar zou de gulle heilige nog een bezoek komen brengen. In de auto was Pim wonderbaarlijk vrolijk! Maar na een lange rit van bijna twee uur was het hoog tijd dat Klaas Vaak langs kwam. Na een lekker dutje moest Pim nog even mee op bezoek bij zijn overgrootvader. Om vervolgens na het avondeten de giften van de Sint van het kleurrijke papier te ontdoen. Wederom kon het uitpakken van de pakjes hem niet heel erg boeien. Wel was hij erg blij met zijn 'trommel' (tja, daar kun je en ton duploblokken ook voor gebruiken) en zijn 'tiets'. De prachtige driewieler vindt Pim vooral leuk om te duwen. Als hij erop zit wil hij toch wel graag 'uit'. Die bewaren we lekker nog even voor het voorjaar.

Roepen we net dat Pim 's nachts nooit wat heeft... Nooit doen dus! 's Morgens om 6.15 uur wordt hij ontroostbaar wakker. Het duurt lang voordat hij kalmeert: 'opa', 'oma', 'papa', 'mama', 'bimbam'... Alle indrukken komen voorbij. Hoopvol leg ik Pim na een kwartiertje weer in bed. Het is nu half zeven... Zou hij nog gaan slapen? Ons hummeltje is nog zo moe van alle indrukken dat hij nog lekker in slaap valt... tot negen uur!

Weer fris en fruitig brengen we 's morgens nog een bezoek aan Pims overgrootmoeder. Pim is zo moe, dat hij geen zin meer heeft in eten. Na een lang middagdutje, rijden we weer naar huis. Pim is ondertussen uitgeslapen en zijn maagje rammelt. Onderweg peuzelt hij een broodje chocopasta op en thuis gaan er nog twee pannenkoeken in. Pim gaat heerlijk in zijn eigen schone bed naar dromenland. Het was een erg gezellig weekend, maar home-sweet-home...

'Hoef nie!'

Pim verkent lekker zijn grenzen. Nou ja... lekker... Zijn ouders hebben er af en toe heel wat mee te stellen. Nog even snel een boodschap halen is er niet meer bij. Pim wil graag 'patatten' en als hij dus niet mag lopen, zorgt dat voor een heel drama! Hij maakt er een hele theatershow van, alsof hij zwaar mishandeld wordt. Maar 'nee' is soms toch echt 'nee' en zoals papa altijd zegt:"Pim mag een heleboel dingen wel, maar sommige dingen niet."

Laatst was het helemaal een verschrikkelijk. Pim zag een fiets en wilde daarop. Wij waren echter met de auto en ik denk niet dat de eigenaresse van de fiets ongevraagd haar trapijzer uitleent. Ik verkocht Pim daarom een 'nee', met als gevolg dat hij zo hard moest huilen dat hij ervan moest kokhalzen... Jammer maar helaas: mama's jas mocht ook nog even meegenieten van het laatst verorberde voedsel...

Ik moet eerlijk toegeven, dat zijn driftbuien heviger zijn als hij niet lekker in zijn velletje zit. Meestal is hij goed af te leiden. Dat werkt toch het beste. Daarnaast kan hij verbaal al goed duidelijk maken wat hij wil.
"Boekje kijke!"
"Pim, wil je dit boekje kijken?"
"Nee, a boekje!" (Vertaling: ander boekje)
"Welk boekje dan?"
"Loo!" (Vertaling: boekje met de leeuw)

Op deze manier voorkomt hij dus ook bij zichzelf een boel frustratie, want mama en papa begrijpen meestal wel wat hij bedoeld. En gelukkig is zijn eeuwige 'nee' op alle vragen, vervangen door het keurig opgevoede (ahum): 'Hoef nie!' Klinkt toch net iets lekkerder, nietwaar?

Dah dah Hobbes, Lapen