'Motuhtuh'!

Pim is dol op molentjes. Daaronder verstaat hij bijna alles wat draaibaar is: de molen waar de molenaar aan het werk is, windmolens, een 'blaasmolentje' van de kermis, de watersproeiers in de vaatwasser, een draaiende wasmachine... maar een ventilator kan ook prima!
Pim kreeg van Johans oma een molentje waar muziek uit komt. Helaas hebben we deze nog even weg moeten zetten. Hij wil er graag mee spelen, maar het is alleen een kijk- en luistermolentje en dat is toch wel moeilijk te begrijpen.

Verstoppertje

Wij waren dit weekend boven het een en ander aan het reorganiseren. Pim vond het geweldig om boven te spelen. Klimmen op het logeerbed, de werking van andere lichtknoppen proberen, spelen met ander speelgoed... Maar het allerleukste is gewoon de bovenverdieping ontdekken. Achter die schotten kan hij zich in ieder geval heerlijk verstoppen en papa en mama hebben hem gevonden!

Prins Pim

Pim heeft 'Koning' als achternaam. Daarom werd hij bij zijn geboorte al 'koningskind' en 'prins' genoemd. Van mijn collega's kreeg hij in ieder geval een echte troon. Toen was hij er nog een beetje klein voor, maar inmiddels komt hij goed van pas. Pim gebruikt hem graag bij het tv kijken, een koekje eten aan de lage tafel... of gewoon als klimtoestel!

Stoere stapper

Helaas kan ik de gefilmde beelden van onze stoere stappende boef nog niet op mijn weblog plaatsen, maar deze foto's zijn een goed alternatief! Hij heeft er zelf in ieder geval veel plezier in!

Grote wereld, ik kom eraan!

Het is donderdag 9 oktober. Het zonnetje schijnt... lekker fietsweer! Ik doe Pim zijn jas aan en ga naar buiten. Ik zet hem op zijn voeten op de grond om de fiets te pakken. Hij blijft stevig staan. Ergens verwacht ik dat hij zich binnen enkele seconden op de grond laat ploffen. Maar tot mijn en zijn grote verbazing, zet hij eerst een paar stapjes vooruit! Alleen! Helemaal los!

Ik kan mijn enthousiasme niet verbergen en prijs hem luidkeels de hemel in. Als reactie hierop gaat het zolderraam open. Johan vraagt zich af wat er aan de hand is. Als hij het bijzondere nieuws hoort, sprint hij twee trappen naar beneden. Ik zet Pim wederom op zijn voetjes en onwennig, wiebelig maar zeer trots stapt hij de wijde wereld weer in!

Bleef het deze keren bij drie tot vier stapjes, na onze fietstocht oefende Pim vast voor de vierdaagse van Nijmegen, want toen liep hij een meter of acht! Inmiddels loopt hij steeds meer. Het liefst kleine stukjes, want voor de lange afstanden kiest hij voor de sneltrein (lees: kruipen). Maar het begin is er, hij heeft er lol in en het gaat steeds beter. Grote wereld, Pim komt eraan!

PS: De reden dat deze mijlpaal nu pas op de weblog verschijnt is, dat we de opa's en oma's live met Pims wandelkunsten wilden verrassen. Dat is inmiddels gelukt. Tevens is dit historische feit vastgelegd op video.

Bootje etuh!

Pim kletst ons de oren van ons hoofd. Erg gezellig en ook erg handig, want hij kan ons al van alles duidelijk maken. Gisteren op het kinderdagverblijf KOE, vertelde hij aan het eind van de middag: papa, auto, huis. Daar had onze kerel groot gelijk in, want papa zou hem zo met de auto ophalen en dan gingen ze naar huis. Toen we dit vanmorgen aan de oppas vertelden, kletste Pim ook mee: papa, auto, buh (= koe). Klopt als een bus toch?

Godzijdank kan hij ook in noodgevallen ons het een en ander vertellen. In september (ja, ik loop achter met mijn logjes), vierde mijn moeder haar verjaardag. Op deze verjaardagen wordt flink getrakteerd, en Pim at vrolijk mee: een heel stuk slagroomtaart, een paar plakjes worst, een paar chipjes... En na afloop groentesoep en stokbrood. Onze buiken waren goed gevuld!

Bij thuiskomst gaven we Pim nog wat te drinken en toen was het tijd voor een goede nachtrust, maar Pim dacht er anders over. Op het aankleedkussen begon hij te huilen. Nu doet hij dat wel vaker. Hij is dan moe en wil naar bed, maar eigenlijk wil hij ook nog spelen. Een liedje of een speeltje brengen hem dan vaak weer op andere gedachten en dan is hij weer vrolijk en kan hij lekker gaan slapen. Maar nu werkte niets, het huilen werd alleen maar erger. Uiteindelijk kwam het grote woord eruit:"Bootje etuh, bootje etuh!" Zou Pim dan nog honger hebben? Jawel, na een hele boterham én een schaaltje vla, was zijn buikje lekker gevuld en kon hij heerlijk gaan slapen.

Ik voelde me toch wel even een slechte mama... Wat fijn dat je al zo goed kan praten Pim!

Ode aan Hobbes

Onze hond is een echte kindervriend. Dat blijkt uit alles. Als er kindjes op visite komen, springt hij door het huis van plezier. Toch zal hij niet tegen de kinderen opspringen. Als hij het geknuffel van de kids zat is, dan zoekt hij een rustig plekje op.

Pim en Hobbes zijn ook dikke vrienden. Pim vindt het leuk om tegen Hobbes aan te leunen, tussen zijn poten door te kruipen of over hem heen te klimmen. Hobbes vindt het prima. Pim deelt zijn lekkers ook graag met zijn witte vriend. Als hij zijn koekje niet meer lust, en het - tegen onze zin in - aan Hobbes wil geven, dan draait onze veelvraat zijn kop weg. Hij pakt het lekkers niet uit Pims handen. Als ik sta te koken, dan staan Hobbes en Pim zij aan zij achter het hekje, te genieten van de geuren die uit de keuken komen. En gaan we wandelen, dan moet 'Habbe' mee!

Helaas gaan sommige dingen nog niet zo lekker en moet Pim ook nog het een en ander leren. Mama kriebelt altijd Hobbes' oren, omdat hij dat zo lekker vindt. Maar wat is nu het verschil tussen kriebelen en erin knijpen, eraan trekken of - erger nog - eraan hangen? Pim weet het verschil nog niet. En die frutseloren van Hobbes, werken als een magneet. Als Pim maar even de kans krijgt dan grijpen zijn handjes in die richting. Meestal kunnen we op tijd ingrijpen. Soms staat Hobbes met zijn ene oor naar de grond gericht, omdat het gewicht van Pim eraan bungelt. In het ergste geval laat Hobbes een piep horen. Gewoonweg, omdat Pim hem zeer doet. Hier schrikt Pim enorm van en dan gaat het weer even goed.

Lieve Hobbes, je baasje en vrouwtje proberen Pim te leren dat hij niet aan je oren mag slingeren. Je hebt zoveel geduld en we hopen dat je dan nog even op kan brengen. Je bent onze lieve, trouwe, goedzak. Hopelijk ben je nog net zo blij met ons, als wij met jou.

Een kind kan de was doen

Pim vindt het heel erg leuk om te helpen met huishoudelijke klusje. De vaatwasser was al heel lang erg leuk. De lades eruit trekken en er weer in doen, de klep dicht doen en nu hij het 'motuhtuh' (=molentje) erin heeft ontdekt, is het helemaal feest!

Andere leuke bezigheden zijn: opruimen (alle blokjes in een doos/kist/vormenstoof), lades en kastjes dicht doen (én weer open), lades reorganiseren (want mama's manier van inpakken is toch niet zo handig), stofzuigen (lees: meerijden op de stofzuiger) en als laatste: helpen met het vouwen van de was. Al is het dan wel van de regen in de drup: kleine wasjes, grote wasjes, Pim zit er het liefste bovenop!

Papa-post

Zo, nu maar weer eens een bericht van papa. Terug van weggeweest, zeg maar. Al zal het volgens Pim vast niet uitmaken, want hij verwisselt de p nog wel eens voor de m. Papa wordt dan al gauw mama en vice versa.

De spraakverwarring wordt natuurlijk het leukst als hij zijn eigen naam uitspreekt. Dat klinkt dan als Mip. Maar de oer-Groningse groet 'Moi' (die hij van opa en oma, of oma en opa leerde) verandert in 'Boi' en als er iets valt, klinkt er 'boep'. Wat zal hij hier en hier van maken?