Nog even...

Ik heb het al ooit eens genoemd, maar niet echt aan de grote klok gehangen, maar we gaan op vakantie. Johan en ik. En ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: zonder Pim! Ik ben hier erg dubbel in. Ik wil het liefst met hem op vakantie, maar hij heeft (nog) niets aan een ellenlange vlucht naar een warm land. Ben ik mezelf nu aan het verdedigen? Probeer ik het voor mezelf goed te praten? Ik weet het niet.

Johan heeft vorig jaar geen vakantie gehad. Het weekje Center Parcs werd wreed onderbroken door het overlijden van Johans opa. Zo is het leven. Johan werkt kei- en keihard en als we niet op vakantie gaan, dan heeft hij geen vakantie, want er is altijd wel wat te doen. En dat geeft niet, want dat is ook het leven! Johan snakte echter naar vakantie, bij voorkeur naar een zonnig oord. Ik vond vakantie ook geweldig, maar Texel was ook prima. Allebei vonden we niet dat we Pim moesten plagen met een vliegreis, alleen omdat we hem niet konden missen. Wat doen we? Naar Texel met Pim of naar de zon zonder Pim?

We kwamen er niet uit en hebben daarom rigoureus de knoop doorgehakt: naar de zon zonder Pim. Meteen geboekt met een knoop in mijn maag. Ik heb er heel veel zin in, maar kan ik zo lang zonder onze geweldige grote kleine man? Ik weet het niet, Johan trouwens ook niet... We gaan het ontdekken. Pim gaat bij opa en oma logeren en komt zeker niets tekort. Wij waarschijnlijk wel. Wij missen Pims geschater 's ochtends vroeg, zijn pogingen om zijn lijfje te draaien, gepoets in slaperige oogjes, gebrabbel en imitaties, gelurk aan zijn melkflesje... Het zijn slechts 8 dagen. Hele lange dagen, dat wel...