Verbonden

Ik vind werkelijk alles aan baby's (lees: Pim) geweldig. Zelfs zijn poepluiers! Alleen zijn navelstreng vond ik een beetje eng. Vooral met het verschonen van zijn luier. Het ziet er toch ook niet erg charmant uit en ik was altijd bang dat ik hem zeer deed. De kraamzorg gaf aan dat ze wel een gaasje erom kon doen. Dan was de navelstreng er misschien net af als ze weg zou gaan. Maar onze zoon had nogal een dikke navelstreng, dus toen onze kraamverzorgende op dag acht (donderdag) weg ging, zat het uitsteeksel nog mooi op zijn plek.

Geheel onverwacht verloor Pim zijn navelstreng op dag negen, na het badje. Je zou denken dat ik een gelukkig mens was, maar niets is minder waar. Het laatste beetje, waaraan je kon zien dat hij met mij verbonden was, was ineens verdwenen! Daar moest ik natuurlijk wel (weer) een traantje aan verspillen. Mama moet er echt aan wennen... het loslaten begint al vanaf dag één...