Tandarts

Johan en ik moesten vandaag voor onze halfjaarlijkse controle naar de tandarts. Pim was mee, want... je kan niet vroeg genoeg wennen. Dat moet de tandarts ook gedacht hebben.
"Is hij al eerder geweest?"
"Jawel, maar niet voor controle."
"Nou daar kunnen we wel mee beginnen, hoe oud is hij?"
Even hoopte ik dat ze Pim door zijn lengte zouden overschatten. "Ruim anderhalf."
"Ja hoor, dan beginnen we al wel met het wennen."

Niet veel later zat ik in de tandartsstoel, met Pim op schoot. Pim kreeg een bouwlamp boven zijn toet. Met een tandenborstel deed de tandarts net of ze zijn tanden ging poetsen. Ondersteund door ons zelf bedachte tandenpoets-liedje, vond Pim dit prima. Door de koekkruimels heen (Pim had net een lekker koekje op en dus geen tanden gepoetst van tevoren), constateerde de tandarts dat Pim een prachtig gebit heeft. "Nog vier kiezen en dan is het melkgebit compleet! (Mag ik even vangen?)"

N.B.: Onze tandarts is een alleraardigste vrouw en een erg leuke tandarts! Dat zou je door dit stukje bijna vergeten...

Broertje/zusje?

Papa:"Pim, wil je een broertje, of een zusje?"
Pim:"Alleblij!"
Papa:"Hoe moet 'ie heten dan?"
Pim (druk in de weer met zijn Nijntje-muziekknuffel):"Nijntje!"

Help!

Zou ik ooit ook zo worden...?

Grote broer

Huh? Wat krijgen we nu? Jawel... een aantal van jullie weten het al, maar vandaag maken we het wereldkundig! Pim wordt een grote broer van...? Ja, dat is voor ons allemaal nog even afwachten. Het kleine hummeltje ter grootte van 2,3 centimeter zit nog veilig in mama's buik. Daar wordt Pims voormalige woning op dit moment gerenoveerd tot een gigantisch paleis (ben ik bang...)

Vandaag zijn we naar de verloskundige geweest en daar gingen we, zoals Pim zegt:"Baby kijke!" Na wat algemene vragen over Pims geboorte en mijn gezondheid en rook- en drinkgewoonten, gebeurde datgene waar we voor gekomen waren... de echo.

De verloskundige waarschuwde vooraf, dat het best kon zijn dat er nog niets te zien was, omdat het nog zo vroeg in de zwangerschap is. Ik moest met een volle blaas komen, dus ik hoopte er het beste van. Mijn blaas stond op knappen, dus de baby moet toch wel zichtbaar zijn? Na wat gedruk en geduw, kwam hij/zij vaag in beeld. Een ovaaltje met een bewegend stipje, het hartje! Hoera! Tijd voor een traan, want dit is toch geweldig! Ze konden het vruchtje nog niet goed meten, maar zoals het eruit zag ben ik nu 9 weken en 1 dag zwanger. Dat betekent dat de uitgerekende datum 11 augustus is. Naast blijheid, gaf dit toch een raar gevoel. Dat is de dag dat negen jaar geleden het kindje van mijn broer en schoonzus is geboren. Ons neefje mocht maar 3 dagen bij ons zijn...

Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt... Het leven laat zich niet plannen en het plannen van leven is werkelijk onmogelijk! Misschien is het vreemd, misschien moeten we bedenken dat het ook iets moois is. Hoe dan ook, mijn enige goede voornemen van dit jaar is om dit kindje goed ter wereld te brengen. Maar ook dit laat zich niet plannen... Vooralsnog ga ik genieten en neem het leven zoals het komt.